Κοιτάζοντας την WEAK SIDE που γράφτηκε το καλοκαίρι, λίγες εβδομάδες μετά την έλευση του Πλάθα στην ΑΕΚ, μπορώ να πω με σιγουριά πως πρόκειται για ένα από τα πιο παράξενα άρθρα που έχουν γραφτεί από μεριάς μου. Βλέποντας τις ενδείξεις ήμουν υποχρεωμένος να αναφέρω με καθαρά μπασκετικά κριτήρια, πως αυτό που πήγαινε να φτιάξει η ”Ένωση” ήταν άκρως ελκυστικό, ενδιαφέρον και περιμέναμε να το δούμε να αποτυπώνεται στο παρκέ. Η έλευση ενός προπονητή από το πάνω ράφι, σε συνδυασμό με το μεταγραφικό ντεμαράζ, παικτών που θεωρητικά μπορούσαν να ανεβάσουν επίπεδα την ομάδα, αποτελούσε ένα ”κοκτέιλ” ικανό να βγάλει την ΑΕΚ από την ”ημέρα της μαρμότας” που βιώνει τα τελευταία 4 χρόνια και να την επαναφέρει σε έναν στρωτό δρόμο, με τον κόσμο της να επιστρέφει στις επάλξεις και να ονειρευτεί ξανά. Μέσα μου βαθιά, έχοντας δει το έργο ξανά και ξανά, σαν χιλιοπαιγμένο έργο, σαν μια ιστορία που επαναλαμβάνεται, σκεφτόμουν ”τι κάθομαι και γράφω και σπαταλάω φαιά ουσία”, όντως – σχεδόν – σίγουρος πως κάτι θα συμβεί ξανά και παρά την εγγύηση του ονόματος του Πλάθα, η μπασκετική λογική θα βιαστεί ξανά και η ΑΕΚ θα βρεθεί ξανά σε μια κατάσταση, σαν αυτή που βρίσκεται σήμερα. Φτου και από την αρχή. Τι πήγε λάθος; Ας κάνουμε μια προσπάθεια να ψάξουμε μια εξήγηση στο χάος που ονομάζεται μπασκετική ΑΕΚ.
Ο ελπιδοφόρος ελληνικός κορμός καιγόταν μέρα με τη μέρα
H σημερινή WEAK SIDE δεν βγήκε για να βγάλουμε… λάδι τον Πλάθα, αλλά για να καταγράψουμε κάποια γεγονότα, ας κάνετε εσείς στο τέλος ταμείο. Ξεκινώντας λοιπόν από τις ανορθογραφίες του Ισπανού, ένα σοβαρό ζήτημα ήταν η (μη) εξέλιξη του ελληνικού κορμού. Η ΑΕΚ το καλοκαίρι επένδυσε στους Έλληνες, παίρνοντας παίκτες, που στους ”κιτρινόμαυρους” θεωρούσαν πως είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει, κάτω φυσικά από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Έφεραν τον Νετζήπογλου ως ένα από τα πιο hot prospects του ελληνικού μπάσκετ, με παραστάσεις από νεαρή ηλικία και ο Έλληνας φόργουορντ έχει καταλήξει να παίζει χειρότερα από ότι στη rookie σεζόν του με τον Άρη. Έφεραν τον Χατζηδάκη, που έστω και κατά συνθήκη βρέθηκε να είναι ο δεύτερος center της Εθνικής μας, προερχόμενος από εξαιρετική σεζόν με τον Κολοσσό και αυτή τη στιγμή μοιάζει ”αόρατος” στο rotation και συζητιέται το αν θα φύγει δανεικός για κάποια ομάδα που διεκδικεί την παραμονή. Κράτησαν τον Φλιώνη, που επίσης προερχόταν από εξαιρετική χρονιά με την ”Ένωση” και είχε φτάσει το καλοκαίρι ένα βήμα πριν τον Ολυμπιακό για αντί – Λούντζης (αν εκείνος έφευγε) και τελικά ο 26χρονος γκαρντ έχει καταντήσει να παίζει λιγότερο από ότι παίζει ο Λούντζης στο ”ερυθρόλευκο”, με ρόλο περιορισμένο έως ανύπαρκτο. Μάνι – Μάνι, τρεις κινήσεις που θεωρήθηκαν ουσίας και με βλέμμα στο μέλλον, κατάντησαν να αποτελούν τα… ανέκδοτα μέσα στην ομάδα, τους τελευταίους τροχούς της αμάξης.
Ακατανόητες και σκληρές ήττες
Η ΑΕΚ χτίστηκε για να μπορεί στην καλή της μέρα να χτυπήσει τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό και να είναι η ”Best of the rest”, όμως αντί αυτού έχει καταφέρει (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να βρίσκεται εκτός ζώνης Play Offs και να κινδυνεύει να μείνει εκτός εξάδας, κάτι που θα αποτελέσει ισχυρό πλήγμα για τη ”Βασίλισσα”. Ήττες από τους ”αιώνιους”, ήττα στο Περιστέρι, δύο ήττες στην Πάτρα από Προμηθέα και Απόλλωνα (3, μαζί με τη χθεσινή από τους πορτοκαλί στο BCL), ήττες μέσα – έξω από τον Άρη. Μόνο τον ΠΑΟΚ στα Άνω Λιόσια έχει κερδίσει η ”Ένωση” από το Big 6 και για να το πράξει αυτό χρειάστηκε να γυρίσει το ματς με τα… όργια του Καμπενγκέλε στο Β’ ημίχρονο. Και φυσικά, για το τέλος αφήσαμε και την ήττα στα Άνω Λιόσια από το Λαύριο στην πρεμιέρα, για να αντιληφθεί κανείς πως η ΑΕΚ καλά καλά δεν τα κατάφερνε ούτε με τους μικρομεσαίους. Άλλωστε και ενάντια στο Μαρούσι, η νίκη ήρθε με Buzzer Beater του Κουζμίνσκας.
Ομάδα… μπάτε σκύλοι, αλέστε
Το παιχνίδι η ΑΕΚ το χάνει πάντα με τις τρομερές προσθαφαιρέσεις (κυρίως ξένων) παικτών. Σε σημείο που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν υπάρχει κάποιου είδους πλάνο στις μεταγραφικές κινήσεις ή απλά οι μεταγραφές γίνονται για μανατζερικούς λόγους. Η ΑΕΚ από το ξεκίνημα της σεζόν έχει διώξει τον Μακ Λιμορ (κανείς δεν ξέρει τον λόγο), τον Καμπενγκέλε (που ήταν ένας από τους καλύτερους ψηλούς της Basket League, αλλά είχε θέματα με τον χαρακτήρα του), τον Λίντο (που ήρθε με λίπος σαν να έχει να παίξει μπάσκετ 20 χρόνια και έφυγε πριν καν παίξει επίσημο ματς) και τώρα διώχνει και τον Χολ (επειδή της αξίζει κάτι καλύτερο…). Έχει πάρει τον Μόργκαν, προέκυψε και ένας Αγραβάνης (επειδή ο Αγραβάνης κάπου έπρεπε να πάει και η ΑΕΚ κάποιον να πάρει), ο Νάιτ (πρώην ΝΒΑer, συμπαίκτης του Γιάννη, και ΜΠΑΜ και ΜΠΟΥΜ), τον πρώην Ευρωλιγκάτο Χόλινς και όσο γράφω, κοιτάζω και ξανακοιτάζω το ρόστερ, για να δω μήπως χάνω τίποτα σε όλο αυτό το χάος. Αλήθεια, έτσι περιμένετε να δουλευτεί μια ομάδα, να βρει τις ισορροπίες της και τη χημεία της; Με το ”φύγε εσύ, έλα εσύ”; Και άντε, πες πως τον πρώτο χρόνο ήσασταν άπειροι, ρισκάρατε, τζογάρατε… Δεν έχει γίνει άραγε ακόμα αντιληπτό στην ΑΕΚ ότι με αυτό το ράβε – ξήλωνε, όχι απλά δεν θα μπορέσει ποτέ έστω να διανοηθεί να κοντράρει τους ”αιωνίους”, αλλά ούτε καν θα μπορεί να κοιτάξει στα μάτια ομάδες σαν τον Προμηθέα και το Περιστέρι, που λειτουργούν με πλάνο και υγιή πρότυπα, ούτε καν τον Άρη που παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κατά καιρούς, φτιάχνει κανονικές ομάδες και τις στηρίζει. Με όλα αυτά που επικρατούν λοιπόν στην ”Ένωση”, πώς θα μπορούσε να πετύχει ο Πλάθα, αφού δεν άλλαξε τίποτα; Έτσι απέτυχε ο Μπάνκι, που τώρα είναι 3ος στην Ευρωλίγκα, με ένα από τα μικρότερα μπάτζετ του θεσμού, έτσι εκδιώχτηκε στο τέλος ο Παπαθεοδώρου, που στο βιογραφικό του δεν έχει ούτε μια αποτυχία σαν προπονητής και όπου έχει πάει κάνει overachieving, για αυτό επέλεξε και ο Καντζούρης να φύγει για το εξωτερικό και να μην φθαρεί άλλη μια χρονιά με την παράνοια.
Με τον Ζούρο θα μπει στα Play Offs, το πλάνο όμως καταστράφηκε
Όπως σε κάθε ομάδα, έτσι και στην ΑΕΚ, εικάζω πως η έλευση του νέου προπονητή θα φέρει τα άμεσα αποτελέσματα που θέλει σε πρώτο χρόνο, για να νομίζουν αρχικά στον ”δικέφαλο” πως βρήκαν τον… δάσκαλό τους. Ράμπο στα αποδυτήρια, ένστικτο επιβίωσης, κολοκοτρωνισμοί και ξαφνικά θα αποδομηθεί ο Πλάθα με την κλασική υπεραπλουστευμένη λογική ”Με τον Πλάθα χάναμε, με τον Ζούρο κερδίζαμε”. Και κάπως έτσι, κοιτάς το δέντρο και αγνοείς παντελώς το δάσος. Το δάσος λοιπόν κύριοι είναι πως το καλοκαίρι η διοίκηση της ΑΕΚ αποφάσισε να επενδύσει σε έναν κορυφαίο προπονητή, αποφάσισε να στραφεί σε κάτι διαφορετικό από τα τετριμμένα και μόλις σε πέντε μήνες έρχεται η ωμή παραδοχή. ”Κύριοι, με αυτόν τον προπονητή δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι παραπάνω, η επιλογή μας αποδείχθηκε λανθασμένη”. Και κάπως έτσι, η ΑΕΚ απολύει (!!!) έναν προπονητή σαν τον Πλάθα, καταστρέφοντας παράλληλα το πλάνο διετίας που είχε αποφασίσει να στηρίξει στο πρόσωπο του Ανδαλουσιάνου.
Η ΑΕΚ όλα αυτά τα χρόνια έχει αλλάξει πολλές φορές το σκεπτικό της, την φιλοσοφία της, τις ιδέες της, όμως το αποτέλεσμα είναι μόνιμα ίδιο. Ήττες στα κρίσιμα, γκρίνιες, ένα βήμα μπροστά και δύο βήματα πίσω. Και κάθε φορά που ένας Πλάθα απολύεται, τόσο περισσότερο θα λιγοστεύουν οι πιθανότητες, με την υπάρχουσα διοίκηση, η ”Ένωση” να βρει κάποια στιγμή ένα πλάνο, που θα υπηρετήσει, θα ταυτιστεί ο κόσμος μαζί του και θα φέρει επιτυχίες, κλείνοντας την ”ψαλίδα” από τους ”αιώνιους”, που είναι και ο διακαής πόθος. Αντιθέτως, η ψαλίδα αυτή μοιάζει πλέον να ανοίγει επικίνδυνα, τόσο σε θέμα αγωνιστικό, όσο και – κυρίως -, σε θέμα οργάνωσης.
