Το συγκεκριμένο άρθρο που μπορείτε να ανοίξετε, να διαβάσετε και να κάνετε μια σύγκριση πραγμάτων και καταστάσεων, δεν γράφτηκε πριν κάνα εξάμηνο, αλλά μόλις πριν 20 ημέρες. Μετά την ήττα του Προμηθέα στην έδρα Ντερτόνα και με την εικόνα αποσύνθεσης που επικρατούσε για τους ”πορτοκαλί”, προσπαθήσαμε να θίξουμε όσα γίνονταν στον Καστελόκαμπο και έφερναν την ομάδα του Ηλία Παπαθεοδώρου προ των πυλών από τον αποκλεισμό από την εξάδα του ελληνικού πρωταθλήματος, μπροστά σε πολύ επικίνδυνα και… δύσβατα μονοπάτια. Αναρωτιόμασταν μάλιστα, αν υπάρχει τρόπος να γυρίσει το κουμπί. Να σας πω την αλήθεια, εκείνη την ημέρα να μου λέγατε να βάλω το χέρι μου στη φωτιά και να απαντήσω αν πράγματι υπάρχει τρόπος να γυρίσει ο διακόπτης, τότε η απάντηση θα ήταν κατηγορηματική. ΟΧΙ. Αυτό που έλεγα και επέμενα να λέω είναι πως με την εικόνα που παρουσίαζε εκείνο το δίμηνο η πατρινή ομάδα, μάλλον δεν μπορούσε να κερδίσει κανέναν – πλην ελάχιστων εξαιρέσεων – και πως μέλημα των ανθρώπων της ομάδας είναι να βγει η χρονιά αξιοπρεπώς και να αρχίσουν να καταστρώνονται πλάνα για την επόμενη σεζόν. Παρένθεση, αλλά αυτό έτσι κι αλλιώς πρέπει να γίνει, μόνο που αδυνατούσα τότε να φανταστώ πως υπάρχει το ”παράθυρο” μιας τόσο μεγάλης ευκαιρίας. Η εξάδα μου φαινόταν χαμένη υπόθεση, πόσο μάλλον η τετράδα.
Σε μια περίοδο λοιπόν που όλα φαίνονταν να πηγαίνουν στραβά και το ποτάμι δεν είχε γυρισμό, ο Προμηθέας αντέδρασε σαν μεγάλη ομάδα. Πέτυχε τρεις νίκες σε ισάριθμα ματς, την μία με πιο πειστικό τρόπο από την άλλη και μάλιστα με ομάδες που είχαν υψηλότατο κίνητρο. Και εάν οι νίκες απέναντι σε ΠΑΟΚ και Περιστέρι για έναν σύλλογο που έχει μάθει να κερδίζει με τόσο μεγάλη συνέπεια όλα αυτά τα χρονιά, τέτοιους αγώνες μέσα στο γήπεδό του είναι νίκες… ρουτίνας, το να πας να κερδίσεις μέσα στη Γλυφάδα τον Πανιώνιο, σε ένα ματς που οι ”κυανέρυθροι” καίγονταν και είχαν ένα γήπεδο – καμίνι ήθελε πάρα πολλά ”cojones”. Μπορεί να ακουστεί υπερβολικό και βαρύγδουπο, αλλά πλην Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, μόνο ο Προμηθέας δείχνει τόσο μεγάλη συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια και μπορεί να πηγαίνει σε τέτοιες έδρες και να μην… χαμπαριάζει. Ακόμα και σε κακές χρονιές του, ακόμα κι όταν τα δεδομένα μοιάζουν να είναι εναντίον του. Κάτι αντίστοιχο, για παράδειγμα, είχε κάνει τη σεζόν 2021-22, όταν σε μια εξίσου προβληματική χρονιά για τα στάνταρ του, με πολλά σκαμπανεβάσματα και ατυχίες, πήγε με μειονέκτημα έδρας και ”σκούπισε” την ΑΕΚ στα Play Off, με αποτέλεσμα να σώσει την χρονιά και τελικά να καταλήξει στην τιμητικότατη 3η θέση. Φέτος, σε μια χρονική συγκυρία που οι ”Αχαιοί” έμοιαζαν να βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, έβγαλαν μνημειώδη αντίδραση και απέδειξαν πως ουδείς μπορεί να τους ξεγράψει και να υποτιμήσει το στάτους τους όλα αυτά τα χρόνια στη μεγάλη κατηγορία.
Για να καταλάβει κανείς το στάτους του Προμηθέα όλα αυτά τα χρόνια θα παραθέσουμε κάποια facts:
- Ο Προμηθέας τερμάτισε για 8η συνεχόμενη χρονιά εντός της πρώτης πεντάδας του ελληνικού πρωταθλήματος και είναι η μοναδική ομάδα πλην του Παναθηναϊκού που το έχει πετύχει αυτό
- Για 7η φορά στις 9 παρουσίες του στη GBL είναι η πρώτη επαρχιακή ομάδα στη regular season του πρωταθλήματος. Την σεζόν 2016-17 τον ξεπέρασαν το Ρέθυμνο και ο Κολοσσός, ενώ το 2021-22 τον πέρασε στην κανονική διάρκεια ο Κολοσσός.
- Για 6η φορά στην ιστορία του τερματίζει στην τετράδα του πρωταθλήματος. Στο αντίστοιχο διάστημα, αυτό το έχουν καταφέρει μόνο ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός
- Μόλις μια φορά στην ιστορία του έχει τερματίσει με αρνητικό πρόσημο νικών – ηττών. Αυτό φάνηκε πως θα ξανασυμβεί φέτος, όταν το ρεκόρ των ”Αχαιών” έπεσε στο 8-11, όμως με τις τρεις διαδοχικές νίκες στο φινάλε, οι ”πορτοκαλί” τερμάτισαν στο 11-11.
Επειδή δεν τρέφουμε αυταπάτες, ούτε θα προσπαθήσουμε ποτέ από αυτή τη στήλη να βαπτίσουμε το κρέας – ψάρι, δεν θα αλλάξουμε την γενική ιδέα όσων γράψαμε πριν από τρεις εβδομάδας. Ο Προμηθέας στο μεγαλύτερο διάστημα του φετινού πρωταθλήματος δεν έπαιξε όμορφο μπάσκετ. Δεν έκανε το κάτι παραπάνω, δεν βρήκε αφορμές να γίνει ”fun to watch” όπως πέρυσι και προβλημάτισε σε μεγάλο βαθμό. Και όπως είχαμε γράψει και τότε – και δεν το αλλάζουμε -, τα δομικά προβλήματα της φετινής χρονιάς πρέπει να μπουν σε πρώτο πλάνο το καλοκαίρι, ώστε να διορθωθούν. Ούτε να καμουφλαριστούν εάν η τελική θέση στο φινάλε είναι ικανοποιητική, ούτε να μπουν κάτω από το χαλάκι. Οι αλλαγές έμοιαζαν – και είναι ακόμα – επιβεβλημένες και αυτό δεν αλλάζει εάν οι Πατρινοί καταλήξουν 3οι, είτε αν κατέληγαν 8οι.
Ωστόσο, σε αυτό το σημείο πρέπει να πιστωθούν μεγάλα credits στον Ηλία Παπαθεοδώρου, ο οποίος συνέχισε να πιστεύει στο υλικό του και μπόρεσε όταν έφτασε η ώρα να κρίνονται τα πάντα, να τους προσδώσει μέταλλο, χαρακτήρα και νοοτροπία νικητή. Και μέσα από μια χρονιά που έμοιαζε εντελώς χαμένη, να γεννήσει μια πραγματική ευκαιρία για κάτι πραγματικά καλό στο πρωτάθλημα. Μια παρουσία στην πρώτη τετράδα του ελληνικού πρωταθλήματος, πέρα από κύρος και πρεστίζ, προσθέτει και κάποια σημαντικά οφέλη. Οφέλη τα οποία οι ”Προμηθείς” δεν καρπώθηκαν πέρυσι, παρότι στο μάτι ήταν πολύ πιο θελκτικοί, αφού ο Τολιόπουλος με το απίστευτο buzzer beater στο Game 3 με τον Άρη τους στέρησε ό,τι δικαιούνταν. Ποια είναι αυτά τα οφέλη:
- Μεγαλύτερο μερίδιο από τα τηλεοπτικά δικαιώματα
- Απευθείας παρουσία στους ομίλους του Basketball Champions League (εξασφαλίζεται και με την 5η θέση)
- Συμμετοχή στο Super Cup της επόμενης περιόδου
- Έναν ημιτελικό σε γεμάτο ”Δ. Τόφαλος” με τον Παναθηναϊκό
Με τις εμφανίσεις του Προμηθέα το τελευταίο 20ήμερο μένει ένα ερώτημα να αιωρείται. Ποιο ήταν το πραγματικό ταβάνι του φετινού Προμηθέα; Τι θα γινόταν αν η ομάδα έπαιζε έστω ένα μήνα συνεχόμενο πλήρης και χωρίς μυριάδες τραυματισμούς; Όλοι θα θέλαμε να έχουμε δει περισσότερο τον Ουόκερ, όλοι θα θέλαμε να βλέπουμε τον Λούντζη των τελευταίων εβδομάδων, παρέα και με τον Ρις, κάτι που αν συνέβαινε, η ομάδα θα ήταν πολύ πιο λειτουργική και η εξάδα δεν θα είχε τεθεί ποτέ εν αμφιβόλω, αντιθέτως οι ”πορτοκαλί” θα μπορούσαν να κοιτάζουν πολύ ψηλότερα. Και το σημαντικότερο: Θα υπήρχε ανοιχτό παραθυράκι διάκρισης στην Ευρώπη, σε έναν όμιλο που καμία ομάδα δεν αποτελούσε φόβητρο, όμως με τα ”αν” δεν γίνεται δουλειά. Ο φετινός Προμηθέας δεν έμαθε ποτέ ποιο ήταν το πραγματικό του ταβάνι, απέδειξε όμως για ακόμα μια φορά πως ακόμα και στα χειρότερά του, συγκαταλέγεται πλέον στις μεγάλες ομάδες του ελληνικού μπάσκετ. Και ακόμα κι αν η δήλωση του Παπαθεοδώρου περί βαριάς φανέλας έγινε αντικείμενο χλευασμού, ήταν πέρα για πέρα ρεαλιστική.
Υ.γ: Στο τελευταίο άρθρο είχαμε επισημάνει πως και ο κόσμος οφείλει να δείξει τη στήριξή του στην ομάδα, γιατί φέτος δεν ήταν λίγες οι φορές που η εικόνα στις κερκίδες του ”Δ. Τόφαλος” δεν ήταν η επιθυμητή. Στα δύο τελευταία παιχνίδια, με ΠΑΟΚ και Περιστέρι, πέρα από την ομάδα έκανε step up και ο κόσμος, με αποκορύφωμα το χθεσινό ματς, όπου περίπου 2000 φίλαθλοι βρέθηκαν στο κλειστό. Ήταν η πιο ζεστή ατμόσφαιρα εδώ και πάρα πολύ καιρό και θα πρέπει άπαντες στον σύλλογο να ”επενδύσουν” σε τέτοιες εικόνες, ώστε τόσο στα Play Off, όσο – κυρίως – τη νέα σεζόν, ώστε τέτοιες εικόνες να αποτελούν τον γενικό κανόνα και όχι την εξαίρεση.
