Η επιστροφή του Απόλλωνα μετά από 14 χρόνια στην Β’ Εθνική (National League 1 πλέον με την νέα ονομασία) ήταν ένα γεγονός που πίκρανε τον κόσμο του συλλόγου, αλλά και την πλειοψηφία των πατρινών φίλων του μπάσκετ. Οι ”μελανόλευκοι” μέσα σε μια χρονιά διαβαθμίστηκαν δύο κατηγορίες, βρέθηκαν από τα σαλόνια στα αλώνια και αν μη τι άλλο, η απορία και η ανησυχία που προβλημάτιζε τους πάντες ήταν ”Και τώρα τι;”. Όταν οι Πατρινοί είχαν υποβιβαστεί ξανά το 2009-10 (και πάλι έπεσαν εκούσια), αυτό αποδείχθηκε ευεργετικό. Σουλούπωσαν τα χρέη τους, ανέβηκαν άμεσα με την αναδιάρθρωση και μέσα σε μια διετία βρέθηκαν ξανά στη Basket League. Τώρα τι; Τώρα κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Και εάν οι ”Αχαιοί” δημιούργησαν το καλοκαίρι ένα σύνολο, που με την εμπειρία ορισμένων παικτών (Μολφέτας, Ζούμπος, Θανόπουλος), την ποιότητα κάποιων άλλων (Αναγνωστόπουλος, Χαϊκάλης) και το ταλέντο των νεαρών (Μηλιτσόπουλος, Αναστασόπουλος), τα κομμάτια του παζλ δεν ενώθηκαν ποτέ. Η ιστορική ομάδα της Πάτρας δεν έβγαλε ποτέ winning mentallity. Και εκεί που πολλοί πίστευαν πως ο Απόλλωνας θα κέρδιζε πολλούς αγώνες με την φανέλα, έγινε το ακριβώς ανάποδο. Το βάρος της φανέλας του Απόλλωνα δεν μπόρεσε στην ουσία κανείς να το σηκώσει. Ούτε ο προπονητής, που παρά την φιλότιμη προσπάθειά του να παρουσιάσει ένα πλάνο, δεν έχει φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα, ούτε οι παίκτες, ούτε και η διοίκηση, που δείχνει να έχει συμβιβαστεί με μια μετριότητα, που δεν ταιριάζει στο πραγματικό στάτους του Απόλλωνα. Εάν απομονώσουμε τα παιχνίδια του Απόλλωνα, θα αντιληφθεί κανείς πως ο τρόπος με τον οποίον έχουν χάσει όλα τα ματς είναι… copy paste. Σε αγώνες που συνήθως τα έλεγχαν οι ”μελανόλευκοι”, στο τέλος παρουσίαζαν εκνευριστική ”λιγοψυχία”, δεν είχαν τις προσωπικότητες να γυρίσουν τον διακόπτη και να αλλάξουν τα κακώς κείμενα. Θα κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στις φετινές ήττες του Απόλλωνα.
- Πρώτη ήττα ήρθε στην Περιβόλα από τον Χολαργό (67-71), σε παιχνίδι που 4 λεπτά πριν τη λήξη η διαφορά ήταν στους 10 για τους ”Αχαιούς” (63-53). Πρώτη ”λιποθυμία”, αλλά πού να φανταζόταν κανείς τι έπεται
- Δεύτερη ήττα στην Κέρκυρα από τον Ιόνιο (83-81), σε ένα παιχνίδι που οι ”Φαίακες” ανέτρεψαν το -12 (47-59). Αυτή μάλιστα ήταν και η παρθενική νίκη του Ιονίου σε αυτή την κατηγορία, για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της αποτυχίας.
- Τρίτη ήττα από τον επίσης νεοφώτιστο και νεανικό Προμηθέα 2014 (73-72), σε ένα παιχνίδι που ενώ ο Απόλλωνας ήταν πάντα κοντά στο σκορ, δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο να αλλάξει το momentum, έχασε το τελευταίο σουτ με κάκιστη επίθεση του Χαϊκάλη και έφυγε με άδεια χέρια.
- Τέταρτη ήττα από τους Σοφάδες στην Περιβόλα (77-87). Σε ένα ματς που στο 28′ το σκορ ήταν 60-50, οι ”μελανόλευκοι” κατάφεραν να μην το διεκδικήσουν καν, δεχόμενοι ένα επιμέρους σκορ 13-0 που μετέτρεψε το 71-66 σε 71-79. Κατάρρευση…
- Πέμπτη ήττα έρχεται από τον Ηλυσιακό εκτός έδρας (73-69). Μια ομάδα που στον Α’ Γύρο οι ”Αχαιοί” την είχαν συντρίψει στην Πάτρα με +51 (100-49), κατάφερε να βρει τα ψυχικά αποθέματα και να πάρει τη νίκη, ξεκολλώντας από την τελευταία θέση. Σημειωτέο, ο Απόλλωνας δεν πέρασε ούτε μια φορά μπροστά στο σκορ.
- Ακολουθεί το ματς που ίσως αποτελεί τον καθρέπτη της χρονιάς. Ο λόγος για την ήττα από τον Χολαργό (82-73, κ.α 67-67), στο καλύτερο φετινό εκτός έδρας παιχνίδι του Απόλλωνα. Σε ένα ματς που οι παίκτες του Γιάννη Ψυχογιόπουλου προηγήθηκαν με +4 (62-66), μόλις 32 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη, κατόρθωσαν – περί κατορθώματος πρόκειται – να μην κερδίσουν ούτε έτσι, να δεχτούν buzzer beater (67-67), πριν υποστούν ολοκληρωτική κατάρρευση στην παράταση.
- Συνέχεια στον εθισμό των ηττών και έρχεται η ήττα από τον Πανελλήνιο στην Κυψέλη (74-68). Αυτή τη φορά οι ”μελανόλευκοι” καταφέρνουν να γυρίσουν από το -12 του ημιχρόνου (33-21) και να το φέρουν στα ίσια (43-43), ωστόσο και πάλι το τελευταίο τους τρίλεπτο στο ματς είναι… για κλάματα.
- Το παιχνίδι με τον Εθνικό Λιβαδειάς δεν αντιστρέφει τον κανόνα. Ο Απόλλωνας ηττάται από τους πρωτοπόρους (88-78) και ενώ μπορεί αυτό πολύ για πολλούς να μην είναι κάτι τόσο μεμπτό, ο τρόπος είναι ξανά εκνευριστικός. Οι Πατρινοί 2 λεπτά πριν το τέλος έχαναν για 2 πόντους (78-76), ξανά όμως στο φινάλε… ήπιαν θάλασσα, δέχτηκαν ένα σερί 10-2.
- Επόμενη στάση… Αλεξιώτισσα. Ο Απόλλωνας γνωρίζει την ήττα και από τον Αίολο Αγυιάς (66-59). Το έργο της ήττας, χιλιοπαιγμένο. Ντέρμπι σε όλο το ματς, εναλλαγές στο προβάδισμα και τελικά… κατάρρευση όταν η μπάλα έκαιγε.
- Η τελευταία πράξη του δράματος γράφεται στην Καρδίτσα, με την ήττα από τους Σοφάδες (82-74). Ο Απόλλωνας από το +7 της τελευταίας περιόδου (55-62), καταφέρνουν – τι πιο σύνηθες – να μην διεκδικήσουν καν τη νίκη και να φύγουν ξανά με άδεια χέρια.
Με όλα τα παραπάνω, ακόμα κι αν υπάρχουν τα Play Off εν όψει, η χρονιά μοιάζει χαμένη. Ο Απόλλωνας ποτέ δεν διασύρθηκε, ποτέ δεν έκανε κοιλιά και ποτέ δεν ανέκαμψε. Είχε σε όλη τη χρονιά μια flat εικόνα, που στην Περιβόλα οδηγούσε σε μεγάλες σε εύρος νίκες απέναντι σε μικρούς αντιπάλους, εκτός έδρας όμως η λιγοψυχία ήταν επαναλαμβανόμενη και για αυτό το λόγο ήρθαν τόσα ανεπιτυχή αποτελέσματα, που θα μείνουν χαραγμένα, ως μερικές από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του Απόλλωνα.
