Την ώρα που οι περισσότερες ομάδες της Ευρωλίγκας ψάχνουν εναγωνίως γκαρντ, αναζητούν παίκτες να βασιστούν και να δημιουργήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να γίνουν ανταγωνιστικές, στον κόσμο του Παναθηναϊκού ήταν ”λοκαρισμένη” η ημερομηνία της 15ης Ιουλίου. Μια σκέψη τριβέλιζε το μυαλό, πολλοί θα ήθελαν να… σκιπάρουν τις τελευταίες ώρες, αφού η αγωνία είχε χτυπήσει ”κόκκινο”. Για τον απλούστατο λόγο πως για φέτος το καλοκαίρι, η μεγαλύτερη μεταγραφή για τον Επτάστερο, θα ήταν να κρατήσει το… πυρηνικό υπερόπλο, που ακούει στο όνομα Κέντρικ Ναν. Τον καλύτερο παίκτη που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, τον παίκτη που παίρνει τη μπάλα και την κάνει… κομπολόι. Ένα γκαρντ, ικανό να σουτάρει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, να διεισδύσει, να παίξει ελίτ άμυνα, να πηδήξει στο θεό και να καρφώσει ή να ταπώσει τον αντίπαλο. Τον παίκτη που την ίδια στιγμή έναν από τους πιο ”clutch” παίκτες στην Ευρώπη, έχει την οξυδέρκεια να παραχωρήσει ελευθερίες σε κάποιον συμπαίκτη που αισθάνεται καλά και να δημιουργήσει το πιο αρμονικό και ποιοτικό δίδυμο στην Ευρώπη, με τον Κώστα Σλούκα. Τον παίκτη που αποτελεί το απόλυτο… NBA Μaterial, και κάπως μαγικά, σαν μάνα εξ ουρανού προσγειώθηκε στα μέρη μας. Δεν ανήκει όμως εδώ…
Η τελευταία πρόταση της άνωθεν παραγράφου, με έκανε να πιστεύω βαθιά μέσα μου, πως παρά την ανανέωση του Ναν, που ανακοινώθηκε μετά το Game 5 του Παναθηναϊκού με τη Μακάμπι, μέσα σε ένα κλίμα απίστευτης ευφορίας, ο παίκτης θα ήταν αδύνατο να μη βρει ένα συμβόλαιο που τον ικανοποιεί στο ΝΒΑ. Ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κάποιος πως τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει αφθονία στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού σε επιλογές, με αποτέλεσμα οι ομάδες να στρέφονται ολοένα και περισσότερο στην ευρωπαϊκή αγορά. Υπήρχε και το παράδειγμα παικτών που βολιδοσκοπούσε το ”τριφύλλι” για τη θέση ”5” (Τάις, Μπιτάτζε, Βαλαντσιούνας) να χάνονται ο ένας μετά τον άλλον και έλεγες ”Ε, δε γίνεται, κάπου θα χωρέσει και ο Ναν”. Ταυτόχρονα όμως, ο Ναν είχε αλλάξει το mindset του ριζικά. Σε βαθμό που όλες οι δηλώσεις του, οι αναρτήσεις του, οι σκέψεις του, περιστρέφονταν γύρω από τον Παναθηναϊκό. Μιλούσε για τη θέλησή του να κατακτήσει ακόμα μια Ευρωλίγκα με τους ”πράσινους”, ανέβαζε φωτογραφίες με τον κόσμο και μιλούσε με μια βεβαιότητα πως τη νέα χρονιά θα είναι κάτοικος ΟΑΚΑ, χωρίς να αφήνει ουσιαστικά καμία χαραμάδα για το ΝΒΑ, το οποίο έμοιαζε πλέον να απομακρύνεται εντελώς από το μυαλό του.
Δεν ξέρουμε ποιες ακριβώς ήταν οι προτάσεις που είχε ο Κέντρικ Ναν από το ΝΒΑ (που σίγουρα και διασταυρωμένα είχε), σε τι βαθμό τον έπεισαν και κατά πόσο τον ικανοποίησαν ή όχι. Aυτό που γνωρίζουμε είναι πως ο Κέντρικ Ναν, μετά από ένα σημείο σταμάτησε να ”καίγεται” για να μεταπηδήσει ξανά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, για τον απλούστατο λόγο πως μετά από ένα σημείο στην Ελλάδα ένιωθε… βασιλιάς. Πριν καν κάνει τον Παναθηναϊκό βασιλιά, άρχισε να ονειρεύεται, να μοχθεί για την ομάδα και να βάζει το “εγώ” του κάτω από εκείνη. Και το αποτέλεσμα είναι αυτό που θα απολαμβάνουμε για δύο ακόμα χρόνια: Ένας παιχταράς σαν τον Κέντρικ Ναν θα συνεχίσει να ζει τα prime του ως παίκτης του Παναθηναϊκού.
