Η αλήθεια είναι ότι δεχτήκαμε αρκετά μηνύματα τις τελευταίες εβδομάδες, με φίλους και αναγνώστες του Sports Therapy να μας ζητούν σχεδόν… επιτακτικά για όλα αυτά που συμβαίνουν στον Απόλλωνα. Διαβάζαμε δεξιά και αριστερά για καλό κλίμα στις Γενικές Συνελεύσεις, για πολύ καλή διάθεση ώστε να βρεθεί μια βιώσιμη λύση για το μέλλον του συλλόγου, με κύριο μέλημα να παίξει στην Elite League όμως, και κάπου αρχίσαμε να χάνουμε τον μπούσουλα. Αυτά που έρχονταν στα αυτιά μας, σχετικά με όσα διαδραματίζονταν στην Περιβόλα ήταν εκ διαμέτρου αντίθετα με όσα έβγαιναν προς τα έξω. Είπαμε να μην γίνουμε οι κακοί, να μην χαλάσουμε το αφήγημα και να αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν. Περιμένοντας να δούμε, αν όντως υπάρχει περίπτωση έστω και στο παρά πέντε, να βρεθεί η λύση για να μην διαπομπευτεί ο ιστορικός Απόλλωνας, με τον ντροπιαστικό υποβιβασμό στη Β’ Εθνική. Εις μάτην. Δυστυχώς, για ακόμα μια φορά φέτος βγήκαμε αληθινοί, δυστυχώς η καχυποψία μας και η συνεχόμενη κριτική που ασκούσαμε για τα πεπραγμένα στους ”μελανόλευκους”, δεν γινόταν για να δημιουργήσουμε προβλήματα στους ”μελανόλευκους”, όπως κάποιοι τεχνηέντως άφηναν να εννοηθεί. Δυστυχώς, δεν ήταν στραβός ο γιαλός, στραβά αρμένιζε ο Απόλλωνας. Και δυστυχώς, δεν έγιναν απλά κάποια λάθη, υπήρξε ένα ολόκληρο ντόμινο λαθών, που οδήγησε τον Απόλλωνα μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, από το ”πιο ανταγωνιστικό ρόστερ της τελευταίας δεκαετίας”, στον υποβιβασμό στη Β’ Εθνική. Από την οικονομική ανάκαμψη του συλλόγου, στο να πέσει η ομάδα δύο κατηγορίες για να γλιτώσει 80 χιλιάρικα. Αν δεν είναι αυτό διαπόμπευση, τότε τι είναι;
O κόσμος του Απόλλωνα, που είναι πολύς και αγαπάει την ομάδα του παθολογικά, βλέπει αυτή τη στιγμή το καράβι να… βουλιάζει και κανένας δεν βγήκε να δώσει ξεκάθαρες, αντρίκιες, σταράτες απαντήσεις. Αντιθέτως, φρόντισαν να αναβάλλουν μια από τις πιο κρίσιμες ΓΣ στην ιστορία του συλλόγου για να δουν το Ολυμπιακός – Φιορεντίνα και μάλιστα έσπευσαν να ενημερώσουν μέσω των Social Media της ΚΑΕ, γεμάτοι καμάρι και περηφάνια, την ώρα που ο κόσμος περίμενε εξηγήσεις και να δει τι μέλλει γενέσθαι, έχοντας ακόμα νωπές τις ”πληγές” του υποβιβασμού. Βλέπετε, πώς θα μπορούσε ένας σύλλογος να πάει μπροστά και να ανθήσει, όταν οι άνθρωποι που τον διοικούν, βάζουν σαν… προτεραιότητά τους, έναν άλλον σύλλογο, σε ένα άλλο σπορ. Πώς θα μπορούσε ο Απόλλωνας να κρατηθεί ζωντανός και να εξελιχθεί, όταν οι ίδιοι οι άνθρωποι που παίρνουν τις αποφάσεις, δεν κόπτονται για να κρατήσουν την ομάδα σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο και δεν έχουν ούτε καν το… τακτ, να βρουν κάποια άλλη δικαιολογία για την αναβολή της ΓΣ, χωρίς να εξαγριώσουν κι άλλο τον κόσμο.
Είναι αλήθεια, κι ας πονάει πολλούς, πως ο Απόλλωνας κινδυνεύει να μείνει πια με τις… αναμνήσεις από το ένδοξο παρελθόν. Να μην υπάρξει ξανά κάποιος ”Νουρέγιεφ” ή κάποιος Λιανός, ούτε καν κάποιος Αργυρόπουλος, για να έρθουμε και λίγο προς τη σύγχρονη εποχή. Οι ”μελανόλευκοι” θα μείνουν να αναπολούν τα 80’s και τα 90’s, όταν πλέον οι εποχές έχουν αλλάξει και υπάρχουν ομάδες που εξελίσσονται, προοδεύουν, έχουν κάτι να επιδείξουν και δημιουργούν νέες βάσεις φιλάθλων, κάτι που στον Απόλλωνα πλέον δεν το βλέπεις, γιατί εδώ και πολλά χρόνια ο μέσος όρος ηλικίας στις κερκίδες της Περιβόλας, συνεχώς αυξανόταν. Οι παλιοί, οι ρομαντικοί, αυτοί που έζησαν κάποιες επιτυχίες με τους ”Αχαιούς” και έμαθαν να τους αγαπούν, συνέχισαν να έρχονται στο γήπεδο, την ίδια στιγμή όμως, για τους νεότερους φιλάθλους, το όλο κλίμα μέσα στην Περιβόλα εξέπεμπε μια… μιζέρια. Μια ομάδα – λαθρεπιβάτης της κατηγορίας, χωρίς όραμα, με μοναδικό στόχο να υπάρξει κάποιος διαλυμένος οικονομικά στη Basket League (Ηρακλής, Ιωνικός), ώστε να υποβιβαστούν και να θεωρηθεί η χρονιά επιτυχημένη. Την πρώτη φορά ο Απόλλωνας τη σκαπούλαρε, τη δεύτερη τη γλίτωσε, η τρίτη αποδείχθηκε και φαρμακερή, για να υποβιβαστεί ξανά μια ομάδα που για μια τριετία, δεν είχε να προσφέρει απολύτως τίποτα στην κατηγορία και δεν έκανε απολύτως τίποτα για να αλλάξει το στάτους της.
Ο Απόλλωνας επιστρέφει στη Β’ Εθνική, μια πρόταση που μοιάζει εφιάλτης για τους φιλάθλους του, που βλέπουν την αγαπημένη τους ομάδα να επιστρέφει στη συγκεκριμένη κατηγορία μετά τη σεζόν 2009-10. Τότε, οι Πατρινοί έπαιξαν μόλις ένα χρόνο εκεί, αφού ανέβηκαν άμεσα ξανά στην Α2. Φέτος, τα πράγματα δεν μοιάζουν τόσο ευοίωνα, ώστε να μπορούν οι φίλοι των ”μελανόλευκων” να οραματιστούν ένα γρήγορο come back. Για να ακριβολογούμε, στην παρούσα φάση, κανένας δεν μπορεί να ονειρευτεί τίποτα. Για τον απλούστατο λόγο, πως μετά τις συνεχόμενες… κατραπακιές, μόνο αν έβγαινε μπροστά ένας άνθρωπος με όραμα, θα μπορούσε να αλλάξει τα κακώς κείμενα στον Απόλλωνα, εμπνέοντας ξανά και τον φίλαθλο κόσμο. Και αυτή τη στιγμή που μιλάμε, κάτι τέτοιο μοιάζει πάρα πολύ μακρινό.
