Και κάπως έτσι, το μοιραίο, αυτό που άπαντες φοβόντουσαν και είχαν αρχίσει να προετοιμάζονται, επιβεβαιώθηκε και μαθηματικά. Ο Απόλλωνας υποβιβάστηκε στην Elite League, αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στην πατρινή ομάδα. Άλλωστε, όπως έχουμε αναφέρει ξανά σε προηγούμενες WEAK SIDE, υποβιβασμούς έχουν βιώσει ξανά οι ”μελανόλευκοι”, αλλά αυτό συνέβαινε με αξιοπρέπεια, με το κεφάλι ψηλά. Με τον κόσμο συσπειρωμένο, με την Περιβόλα γεμάτη και με τις λεπτομέρειες να στερούν από τους ”Αχαιούς” την παραμονή. Καμία σχέση δηλαδή, με αυτό το πράγμα που παρουσιάστηκε φέτος στην Περιβόλα, με πολύ σοβαρές ευθύνες σε όλα τα επίπεδα. Δυστυχώς, όλο σκληρό κι αν ακούγεται, ο Απόλλωνας κατάφερε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να βγάλει σε όλους μας vibes… Ολυμπιάδας 2007-08, ΑΕΛ 2008-09 και πάει λέγοντας. Μια ομάδα πολύ χειρότερη από το Μαρούσι του 2011-12 που έπεσε, χειρότερη ακόμα και από τον Ηρακλή και τον Ιωνικό, που ήταν οι δύο τελευταίες ομάδες χρονικά που υποβιβάστηκαν.
Το γεγονός πως οι Πατρινοί σε μια σεζόν που τελειώνει Μάιο – και με Play Out – κατάφεραν να υποβιβαστούν από τον Μάρτιο, πρέπει να προβληματίσει τους πάντες και να γυρίσουν να ανατρέξουν στις ευθύνες τους. Να μιλήσουν στον κόσμο, να φτιάξουν ένα καινούριο πλάνο για την επόμενη μέρα, με ορίζοντα την επιστροφή του Απόλλωνα στη Basket League, αλλά πρωτίστως, το χτίσιμο εμπιστοσύνης με τον κόσμο της ομάδας. Βλέπετε, στον αθλητισμό δεν είναι ντροπή να βγεις και να δηλώσεις ευθέως ”Κύριοι, αποτύχαμε’‘. Δεν είναι ντροπή να παραδεχτείς τα λάθη του σχεδιασμού και να μάθεις από αυτά, ώστε να μην επαναληφθούν. Δεν είναι ντροπή να βγεις να ζητήσεις κόσμο από τον ”πληγωμένο” κόσμο του Απόλλωνα, που στήριξε, είδε μια χρονιά να ξεκινάει με όνειρα και τελικά κατέληξε στον απόλυτο εφιάλτη. Aυτό που είναι απαράδεκτο είναι να βλέπεις τον κόσμο να ”βράζει”, να υπάρχει μια κατάσταση νοσηρή και να την αφήνεις να σέρνεται, χωρίς να δίνεις καμία απάντηση στα ερωτήματα που αιωρούνται. Και τα ερωτήματα, όπως ξαναείπαμε είναι πολλά. Σε ποια κατηγορία θα παίζει ο Απόλλωνας του χρόνου; Υπάρχει πλάνο για άμεση επάνοδο; Τι έφταιξε φέτος και από ομάδα για Play Offs που θα φτιαχνόταν, δημιουργήθηκε ένα συνονθύλευμα που δεν θα έμπαινε ούτε στα Play Offs της Elite League; Και πολλά άλλα…
Με τα πρωταθλήματα να ξεκινούν στο πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου και με τον υποβιβασμό να γίνεται γνωστός από απόψε, ο Απόλλωνας οφείλει να δει την συγκυρία αυτή ως ευκαιρία. Να μην φτάσει Ιούλιος και βρίσκεται η ομάδα σε σημείο ”μηδέν”. Από σήμερα κιόλας, πρέπει να αρχίσουν οι άνθρωποι που τρέχουν την ομάδα και να κλείσουν ό,τι εκκρεμότητα υπάρχει. Να ξεκαθαρίσουν το θέμα της κατηγορίας, το θέμα των χορηγών, του μπάτζετ και του προπονητή. Και να πορευτούν με αυτά. Να δημιουργήσουν έναν βιώσιμο προϋπολογισμό και να δουν ρεαλιστικά ποιος είναι ο στόχος της επόμενης μέρας. Όχι να διατυμπανίζουν πως ο στόχος είναι η άμεση επιστροφή στα μεγάλα σαλόνια και να πάνε στον πόλεμο με σφεντόνες. Όχι να τάζουν στον κόσμο… λαγούς με πετραχήλια και αυτό που εν τέλει παρουσιάζουν να είναι τόσο κατώτερο των περιστάσεων.
Και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό. Οι ”μελανόλευκοι”, αν θέλουν να έχουν ένα ευοίωνο μέλλον, πρέπει να κοιτάξουν να δουν τι θα κάνουν με τις Ακαδημίες τους. Να επενδύσουν σε αυτές και να φροντίσουν να δημιουργήσουν κάτι στιβαρό, που θα αποτελέσει τον αιμοδότη της ανδρικής ομάδας. Το κάνουν τόσες και τόσες ομάδες πλέον και έχουν στραφεί στις υποδομές, είναι αδιανόητο να μην μπορεί ο Απόλλωνας, με ένα τέτοιο brand, να αξιοποιήσει τις εγκαταστάσεις του, την ύπαρξη της Απολλωνιάδας, για να δημιουργήσει μια Ακαδημία, που θα βρίσκεται έστω στο 10% όσων κάνει ο Προμηθέας με το ”ΝΟΥΣ”. Ένας παίκτης υπήρχε σαν μεγάλη ελπίδα, που θα μπορούσε να είναι παρακαταθήκη για το μέλλον, ο Μηλιτσόπουλος και έφυγε σε μια νύχτα για τον Αίολο Αγυιάς και αποχώρησε λόγω εσωτερικών ζητημάτων. Από εκεί και πέρα, υπάρχει κάτι άλλο; Όχι μόνο φέτος, τα τελευταία πολλά χρόνια. Όπως έκανε ο Κόροιβος Αμαλιάδας, ο οποίος στο Εφηβικό έχει μια αξιόλογη φουρνιά και νίκησε τον Προμηθέα δύο φορές, όπως προσπαθεί να κάνει ο Γλαύκος/ Έσπερος, που είδε έναν δικό του παίκτη, τον Σάκη Ρουμελιώτη να καλείται στην εθνική, θα μπορούσαν θεωρητικά να έχουν κάτι να επιδείξουν και οι ”μελανόλευκοι”, κάτι που δυστυχώς δεν συμβαίνει επ’ ουδενί.
Όλα τα χρόνια που ο Απόλλωνας αποτελούσε το μονοπώλιο στη Δυτική Ελλάδα, είχε ένα γήπεδο – στολίδι και μπορούσε να κάνει… παπάδες και να γίνει μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη, συμβιβάστηκε στις μετριότητες, στις νοοτροπίες ”χωριού”, στη μιζέρια και την φαγωμάρα και δεν έγινε ούτε μισό βήμα για να προοδεύσει ο σύλλογος, σε κανένα επίπεδο. Τώρα, η ύπαρξη του Προμηθέα, σε πρώτο επίπεδο, αλλά και η εμφάνιση αναδυόμενων δυνάμεων (Αίολος Αγυιάς, Γλαύκος/ Έσπερος, Κόροιβος), έχουν φέρει τους ”Αχαιούς” σε ένα τέλμα και πλέον πρέπει να καταβληθεί η πολλαπλάσια προσπάθεια, για να επιστρέψει ο σύλλογος εκεί όπου τον οραματίζονταν οι φίλαθλοί του. Και πλέον δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει κάτι τέτοιο.
