Η περίπτωση του Μάριους Γκριγκόνις αποτελεί μια απτή απόδειξη και πως στη ζωή, και πόσο μάλλον στο μπάσκετ, όλα είναι σχετικά. Όλα είναι θέμα συγκυριών, τύχης και πολλών παραμέτρων που μεταβάλλονται, γι’ αυτό το λόγο άλλωστε το άθλημα είναι γεμάτο εκπλήξεις και δεν είναι βαρετό και μονότονο. Αυτό που θεωρείται δεδομένο στο υψηλό επίπεδο, είναι πως η σκληρή δουλειά πάντα επιβραβεύεται και το ταλέντο, αν μπορείς να νουθετήσεις τον εαυτό σου και να πορευτείς βάσει των δυνατοτήτων σου, δεν πάει χαμένο.
Ο Παναθηναϊκός μέσα σε μια τριετία εσόδων – εξόδων, είδε πολλούς παίκτες που ήρθαν με παραστάσεις και περγαμηνές να ”καίγονται” και να χάνονται στη γενική μετριότητα, στα πολλά προβλήματα του Παναθηναϊκού και στην πίεση, που λίγοι μπορούσαν να σηκώσουν στις πλάτες τους. Είδαμε παίκτες όπως ο πρώην ΝΒΑer Σέλβιν Μακ να μοιάζει με ανέκδοτο, ο Παπαγιάννης να χλευάζεται, αθλητές με potential όπως ο Πονίτκα, ο Γκουντάιτις, ο Λι, ο Φέρελ και ο Γουόλτερς να αποτυγχάνουν και δεκάδες ακόμα παίκτες να περνούν και να μην ακουμπούν, σε μια διαδικασία που φαινόταν πια μετά από ενός σημείου, πως το θέμα δεν ήταν οι παίκτες αυτοί καθ’ αυτοί, αλλά ο τρόπος λειτουργίας της ομάδας, με το πρόβλημα να είναι πολύ βαθύτερο.
Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία, μέσα από όλο αυτό το ”αρρωστημένο” κλίμα, η περσινή μεταγραφή του Γκριγκόνις φάνταζε μια από τις πιο ουσιώδεις κινήσεις του ”τριφυλλιού”, σύντομα όμως υπήρξε μεταστροφή των εντυπώσεων και ξαφνικά, η συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων του Παναθηναϊκού δεν ήθελε να βλέπει ούτε ζωγραφιστό τον Λιθουανό. Όχι λόγω της συμπεριφοράς του, η οποία πάντα ήταν άψογη, αλλά λόγω της αγωνιστικής του μετριότητας. Χειρότερο Λιθουανό της ιστορίας τον ανέβαζαν, ”βιτάμ” τον κατέβαζαν, θεωρώντας τον αδιάφορο, απαθή και ”λίγο” για το συμβόλαιο που παίρνει. Φτάσαμε μάλιστα στο σημείο να ακούσει άγρια γιούχα ο Γκριγκόνις στον περσινό 4ο τελικό με τον Ολυμπιακό, την ώρα που έβγαινε αλλαγή. Όταν ο Παναθηναϊκός έψαχνε έναν παίκτη για να ολοκληρώσει το φετινό του ρόστερ, με τον Μίχαλιουκ να προβάρει τα πράσινα και να δημιουργεί ένα σήριαλ που διήρκησε σχεδόν έναν ολόκληρο Αύγουστο, μια από τις πρώτες WEAK SIDE που κυκλοφόρησαν, στάθμιζαν τα δεδομένα για την παραμονή ή όχι του Λιθουανού στον Παναθηναϊκό. Για το αν ο Γκριγκόνις μπορεί να γίνει ο ”X Factor” του φετινού Παναθηναϊκού. Να έχει έναν ρόλο αντίστοιχο του Ελάιζα Μπράιντ στην Εφές, κάτι που έτσι κι αλλιώς ο Αταμάν ήθελε να δημιουργήσει από την αρχή στον Παναθηναϊκό.
Η απόφαση να παραμείνει ο Γκριγκόνις στους ”πράσινους” αμφισβητήθηκε αρχικά, αλλά σύντομα το κλίμα άλλαξε άρδην. Στο πλάι ενός κανονικού προπονητή, όπως ο Εργκίν Αταμάν, ο ταλαντούχος και πανέξυπνος Λιθουανός παίκτης, έγινε το αγαπημένο παιδί του Τούρκου. Ένας παίκτης – εργαλείο, ένας παίκτης – κομπιούτερ, που κάθε επιλογή του είναι… by the book, κάθε επαφή του με τη μπάλα αποτελεί μια σταθερά, ξέρεις πως κάτι σίγουρο και ποιοτικό θα βγει από τα χέρια του. Και την ίδια στιγμή, η σκληράδα που βγάζει στην άμυνα, ο τρόπος που μάχεται για κάθε μπάλα, κόντρα σε όσα είχαμε συνηθίσει και μακριά από το ρεπερτόριό του, αποδεικνύει πως πλέον η μπασκετική… κοσμοθεωρία του 29χρονου αθλητή έχει αλλάξει, με τον Αταμάν να τον εμπνέει και να τον οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στα… prime της καριέρας του, που φαίνεται πως θα τον βρουν στους ”πράσινους”, αφού η ανανέωσή του είναι θέμα χρόνου, όπως όλα δείχνουν. Και κάπως έτσι, ο Γκριγκόνις όχι μόνο έχει δικαιώσει τα γραφόμενα εκείνης της αυγουστιάτικης WEAK SIDE, αλλά έχει βγάλει στο παρκέ την καλύτερη version του, ίσως και παραπάνω από όσα περιμέναμε, γράφοντας εκείνο το κείμενο, προσπαθώντας να γίνουμε… αιρετικοί και να πάμε κόντρα στο ρεύμα, που παρακαλούσε για αποπομπή του ”άψυχου” Γκριγκόνις, για να έρθει οποιοσδήποτε άλλος να καλύψει τη θέση του.
Y.γ: Οι δύο κινήσεις που χλευάστηκαν περισσότερο το καλοκαίρι ήταν η ανανέωση του Γκριγκόνις και η μεταγραφή του Γκραντ, παίκτες δηλαδή που έχουν εξελιχθεί στις σημαντικότερες σταθερές και οδηγούν τους ”πράσινους” εκ του ασφαλούς. Υπήρξε ενθουσιασμός με μεταγραφή Γκάι, παροξυσμός με τον Βιλντόζα και διθυραμβικά σχόλια για το σκεπτικό της απόκτησης Μπαλτσερόφσκι. Τροφή για σκέψη αυτό, για όσους βιάζονται να κρίνουν και τον χειμώνα συνήθως πηγαίνουν… μαζικούς κουβάδες.
