Έπρεπε να περάσουν 14 αγωνιστικές, δύο αλλαγές προπονητών, μερικές WEAK SIDE που έσερναν τα μύρια όσα για τον σχεδιασμό του Απόλλωνα και από κάποιους αντιμετωπίστηκαν με ύβρεις και καχυποψία (λες και αναδείξαμε τα προβλήματα του Απόλλωνα, επειδή θέλουμε το κακό του ή θέλουμε να ανοίξουμε κόντρες) και να αλλάξει σχεδόν το μισό ρόστερ των ”μελανόλευκων”, ώστε να έρθει αυτό το… Άγιο Σάββατο, που οι Πατρινοί επιτέλους ΕΒΓΑΛΑΝ ΓΟΥΣΤΑ και σήκωσαν στον ”αέρα” την Περιβόλα. Και αυτό ήρθε σε μια στιγμή της σεζόν, που όλοι είχαν την ομάδα του Γιάννη Χριστόπουλου ξεγραμμένη, όμως σήμερα αυτή έστειλε μήνυμα πως ακόμα κι αν πέσει, θα έχει πρώτα καταθέσει την ψυχή της για να σωθεί και δεν θα το κάνει αμαχητί.
Το παιχνίδι απέναντι στην ΑΕΚ δεν κρίθηκε υπέρ των ”μελανόλευκων” επειδή είναι η καλύτερη ομάδα. Δεν είναι κιόλας, εδώ που τα λέμε. Απλά στο παρκέ της Περιβόλας μπήκε μια ομάδα για να… φάει σίδερα, να τα δώσει όλα και να παίξει σαν να είναι η τελευταία της ευκαιρία για να διεκδικήσει την παραμονή και μια άλλη ομάδα, εντελώς ”μπλαζέ”, που λανθασμένα πίστεψε πως θα κερδίσει καθαρά και μόνο λόγω της ποιότητας ορισμένων, χωρίς να κοπιάσει πολύ και χωρίς ποτέ να μπει στην εξίσωση της αναμέτρησης, αγωνιστική και -κυρίως- πνευματικά. Στο παιχνίδι μπήκε και η έδρα, η οποία έδωσε και αυτή το κατιτίς της, ώστε οι παίκτες του Γιάννη Χριστόπουλου να κρατήσουν την καλή τους εικόνα σε όλο το παιχνίδι.
Για τον Απόλλωνα, η αλλαγή των πέντε από τους έξι ξένους, μπορεί να φανεί ευεργετική, αφού σιγά σιγά το vibe που εισπράττουμε είναι πως πλέον ο Πατρινός προπονητής έχει στα χέρια του κανονικούς παίκτες, με κανονικούς ρόλους, που ταιριάζουν περισσότερο μεταξύ τους και σίγουρα μπορούν να λειτουργήσουν πολύ καλύτερα, σε σχέση με το συνονθύλευμα παικτών που παρέλαβε. Και μιας και το αναφέρω αυτό, αξίζει να αναφερθεί πως αν αναλογιστεί κανείς τι κατάσταση επικρατούσε στους ”Αχαιούς” μετά τη συντριβή στο Περιστέρι, που έφερε και την απομάκρυνση του Δελέγκου, ποιοι παίκτες αγωνίζονταν τότε και τι κλίμα υπήρχε στην Περιβόλα, η οποία ήταν καζάνι που έβραζε, το ότι βρισκόμαστε σήμερα εδώ και συζητάμε για μπάσκετ είναι ένα πραγματικό θαύμα, για έναν Απόλλωνα που όδευε στον γκρεμό χωρίς φρένα. Δεν σώθηκε με τη νίκη επί της ”Ένωσης”, αλλά τουλάχιστον υπάρχουν πια ρεαλιστικές ελπίδες και σφυγμός.
Ένας από τους κύριους λόγους που ο Απόλλωνας κέρδισε σήμερα λέγεται Τσαντ Μπράουν. Ο Αμερικάνος center κατέθεσε την ψυχή του στο παρκέ, κάνοντας κυριολεκτικά τα πάντα. 13 πόντοι, 11 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 2 μπλοκ, 25 ranking και ορισμένες απίστευτες άμυνες. Και το σημαντικότερο, που δεν θα καταγραφεί σε καμία στατιστική, είναι πως ο ψηλός των ”Αχαιών”, σε κάθε ευκαιρία έβαζε τον κόσμο στο παιχνίδι, έκανε νεύματα στην εξέδρα να ξεσηκωθεί και ήταν μια από τις βασικές αιτίες, που η Περιβόλα… έβραζε.
Ο λόγος που η περιφέρεια των ”μελανόλευκων” μοιάζει ορθολογική, είναι η αποπομπή μιας καταστροφικής τετράδας για τους Πατρινούς (Σταρκς, Μουράτος, Μπλέιλοκ, Ουάσινγκτον). Ο πρώτος ήρθε ως το πιο ακριβό συμβόλαιο της νέας εποχής και αντί να παίζει μπάσκετ έπαιζε… μποξ με πόρτες (επιλέξαμε συνειδητά να μην επεκταθούμε όταν ο Απόλλωνας βρισκόταν στριμωγμένος στα σχοινιά), ο δεύτερος ταλαιπωρούσε το άθλημα και ό,τι ορθολογικό ξεκινούσε, τελείωνε στα χέρια του, αφού διέλυε κάθε έννοια της λέξης spacing, o τρίτος ήταν ωσεί παρών για 4 μήνες και θα μας μείνει στο μυαλό ως ο παίκτης, του οποίου η μητέρα έκραζε τον προπονητή της ομάδας στα Social Media. Μόνο για τον Ουάσινγκτον υπάρχουν ενστάσεις και δεύτερες σκέψεις και ίσως ο Αμερικάνος μπορεί να πει κανείς πως ήταν ο πιο αξιοπρεπής από όλους, όμως δεν μπορούσε να κριθεί, αφού τον έφαγε η… μαρμάγκα και η δυσλειτουργικότητα του υπόλοιπου συνόλου.
Πλέον, τα γκαρντ των Πατρινών δείχνουν πολύ καλύτερα στοιχεία και -κυρίως- δείχνουν να ταιριάζουν μεταξύ τους, αφού ο Χριστόπουλος φρόντισε να βρει παίκτες με διαφορετικά στατιστικά, ώστε να προσδώσει ποικιλία στο παιχνίδι των ”μελανόλευκων” και να μην… τρακάρουν ο ένας πάνω στον ρόλο του άλλου. Ο Κόουλμαν θα είναι ο σκόρερ, ο παίκτης που θα ηγείται και ο αθλητής των κρίσιμων αποφάσεων, ο Βον θα είναι ο ισορροπιστής, αυτό που στο σύγχρονο μπάσκετ ονομάζουμε 3&d (σουτάρει καλά, παίζει άμυνα και έχει μέγεθος). Να μην πούμε ψέματα, Μπιμπς και Πέρκινς περιμένουμε ακόμα να δούμε τι παίκτες είναι, όμως οι 15 ασίστ που έβγαλαν μαζί (7 ο πρώτος, 8 ο δεύτερος), δείχνουν πως κάτι καλό και ποιοτικό υπάρχει με αυτούς τους δύο χειριστές.
Μέσα σε όλα, ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στους Σαλούστρο και Γκιουζέλη, οι οποίοι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ αξιοποιούνται και παίζουν αυτό που μπορούν και ξέρουν. Σήμερα, πήραν τις προσπάθειες που τους αναλογούσαν, έπαιξαν και οι δύο πολύ καλή ομάδα και στο ζύγι ήταν κάτι παραπάνω από θετικοί. Για να καταλάβει κανείς την επίδραση του Γιώργου Γκιουζέλη στο σημερινό ματς, με εκείνον στο παρκέ το + – των ”μελανόλευκων” ήταν στο ”μαγικό” +24, με τον Έλληνα φόργουορντ να είναι πρώτος σε αυτή την κατηγορία, μακράν του δεύτερου. Δεύτερος ήταν ο αρχηγός Χρήστος Σαλούστρος με +12, ενώ είχε ακόμα 17 πόντους στο σύστημα αξιολόγησης.
Υ.γ: Η εικόνα της ΑΕΚ αρχίζει και γίνεται ιδιαίτερα προβληματική και το να έχεις ξεκινήσει με τέτοιο ρόστερ, τέτοιον προπονητή και να ψάχνεσαι μετά από 14 αγωνιστικές, όντας στην 7η θέση με ρεκόρ 6-8 είναι κάτι που χρήζει ανάλυσης. Ο τρόπος δε, με τον οποίον η ”Ένωση” προσέγγισε το ματς στα τρία πρώτα δεκάλεπτα, είναι για… πρόστιμο σε όλους. Από τον γενικό αρχηγό, μέχρι τον προπονητή και τον τελευταίο φροντιστή. Είναι τυχεροί οι ”κιτρινόμαυροι” που υπάρχει η… ομπρέλα της Ευρώπης, να δούμε όμως για πόσο θα υπάρχει, γιατί κάποια στιγμή τα ψέματα τελειώνουν και ευρωπαϊκό με τα… ψέματα δεν παίρνεις!
