Αρχές Σεπτεμβρίου για την κοινότητα του gaming και ειδικά των sports simulators, σημαίνουν 2K και φέτος δεν υπήρχε κανένας λόγος να αλλάξει αυτό. Το NBA 2K26 είναι, λοιπόν, διαθέσιμο και ως συνήθως, η κουβέντα επικεντρώνεται κυρίως σε ένα πράγμα: είναι αισθητά διαφορετικό από τον προκάτοχό του;
Η σύντομη απάντηση είναι “όχι”. Για μία ακόμα φορά, έχουμε ελάχιστες ουσιαστικές αλλαγές σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, παρότι η εταιρεία διαφημίζει κάθε φορά ότι έχει βελτιώσει το AI, πρόσθεσε νέο shot meter κλπ. Δεν αμφιβάλω ότι υπάρχουν διαφοροποιήσει στο σύνολο του development, ωστόσο το θέμα είναι πόσες από αυτές φτάνουν να εκφραστούν και να αλλάξουν την εμπειρία μας.
Κάθε gamer έχει το δικό του τρόπο που αντιλαμβάνεται τα παιχνίδια, αλλά ως φαν πρωτίστως των αθλητικών και δη του μπάσκετ, θα προσεγγίσω το NBA 2K26 από αυτή τη σκοπιά. Το μεγάλο μου παράπονο ως προς αυτό, είναι ότι η εταιρεία δε δείχνει να ασχολείται με αυτό το σκέλος, τουλάχιστον όχι όσο θα έπρεπε. Αυτό δείχνει το marketing που έγινε, με τα διάφορα “builds” να διαφημίζονται τις τελευταίες εβδομάδες πριν την κυκλοφορία, οι προτάσεις για το ποιο jump-shot είναι ασταμάτητο κλπ.
Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι μπάσκετ. Είναι μία αντιμετώπιση του μοναδικού basketball simulator που υπάρχει στην αγορά ως ένα arcade, που απευθύνεται σε άτομα που ασχολούνται μόνο με τα PvP του “Park”. Υπάρχουν προφανώς ορισμένοι που το βρίσκουν διασκεδαστικό αυτό, αλλά σίγουρα δεν αποτελούν το σύνολο της κοινότητας. Η όλη κατάσταση δε μου επιτρέπει και να μη σκέφτομαι πονηρά, αφού τα ατελείωτα microtransactions που περιέχει (και) το NBA 2K26, απευθύνονται σε αυτά τα modes.
Προσωπικά, θέλω να παίζω με τους κορυφαίους παίκτες στο κορυφαίο επίπεδο όταν παίζω 2K, να τους βλέπω να ζωντανεύουν μπροστά μου με τον μεγαλύτερο δυνατό ρεαλισμό και φυσικά αυτό που βλέπω, να μοιάζει όσο περισσότερο γίνεται με κανονικό μπάσκετ.
Αυτό με φέρνει στο επόμενό που παράπονο, που αφορά στο ρεαλισμό και δεν είναι μόνο φετινό. Όχι στα γραφικά, αλλά στο τι μπορούν να κάνουν οι παίκτες στο παρκέ. Παίζοντας στο επίπεδο “Hall of Fame”, ο αντίπαλος θα κάνει τρελά πράγματα για να σε νικήσει. Και αυτό δεν είναι γκρίνια επειδή είναι δύσκολο να κερδίσω. Όταν παίζεις με τους Clippers και ο Harden παίρνει την baseline και καρφώνει λες και έχουμε 2012 και όταν ο Brook Lopez κάνει διαδοχικά dive μετά το screen προτού προλάβει να εμφανιστεί οποιαδήποτε βοήθεια, κάπου έχουμε χάσει την ουσία. Αντί στο υψηλότερο επίπεδο ο αντίπαλος να διαβάζει τα πάντα, απλά βάζει όλα τα σουτ, γίνεται αδύνατο να περάσεις αδύναμους αμυντικούς και οι παίκτες κάνουν πράγματα εντελώς εκτός ρεπερτορίου, αγνοώντας πλήρως τα tendencies, που ξέρουμε ότι υπάρχουν στο παιχνίδι.
Συνεχίζοντας στα αρνητικά, αφού δε μου δόθηκαν και πολλές αφορές από την εμπειρία μου με το NBA 2K26 για διαφορετικό σχολιασμό, έχουμε το performance. Το παιχνίδι τρέχει ένα σύστημα που είναι πέρα για πέρα ικανό να το “σηκώσει” και φυσικά μέσα από SSD. Εντούτοις, θέλει κανένα δίλεπτο για να ανοίξει (ίσως είμαι και μετριοπαθής), κάθε ξεχωριστό mode έχει μία σχετική καθυστέρηση σε σύγκριση με το 2K25 στο PS5, και έχουμε και αρκετά crashes ή κολλήματα που απαιτούν να κλείσει το παιχνίδι. Επιπλέον, οι ρυθμίσεις του HUD αργούν τρομερά να ανοίξουν και ορισμένες φορές δεν ανοίγουν σωστά και απαιτούν να επαναληφθεί η διαδικασία. Με δεδομένο ότι δεν έχουμε κοσμογονικές αλλαγές στα γραφικά εδώ και χρόνια, αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο με μία λέξη: απαράδεκτο.
Για να κλείσω “on a high note” τις παρατηρήσεις, θα πω ότι η απόφαση να μην είναι τόσο αυστηρό το rhythm shooting είναι πολύ χρήσιμη. Πλέον, όταν επιλέγουμε να σουτάρουμε με αυτή την τεχνική, δεν απαιτείται να είναι τέλειο τόσο το tempo, όσο και το timing. Ένα από τα δύο αρκεί, γεγονός που επιτρέπει πολύ περισσότερα εύστοχα σουτ, ακόμα και μπροστά σε άμυνα, χωρίς να ψάχνουμε το “πράσινο” στο shot meter.
Το παρόν review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του NBA 2K26 για PC, που ήταν ευγενική προσφορά της CD Media.
Έχω αναφέρει και στο παρελθόν όσα χρόνια κάνω review τα παιχνίδι NBA κάτι, που ταιριάζει απόλυτα και στην περίπτωση του NBA 2K26. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ανταγωνισμός, έχει κάνει κακό, όχι στην εταιρεία, αλλά στην κοινότητα. Δεν υπάρχει πίεση για απώλεια εσόδων και στην Take-Two το γνωρίζουν καλά αυτό και κάνουν αλλαγές με το σταγονόμετρο. Πράγμα λογικό ως ένα σημείο, αφού δεν έχει μείνει και μεγάλο περιθώριο για καινοτομία σε αυτού του είδους τα παιχνίδια. Από την άλλη, αν δε μείνει για ένα χρόνο απούλητο το προϊόν της, δύσκολα θα δούμε αλλαγή πλεύσης.
