Αρχές Σεπτεμβρίου, για κάθε fan του μπάσκετ που αγαπά και το gaming, σημαίνει ένα πράγμα: NBA 2K. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή κυκλοφορεί το νέο μπασκετικό simulator, το οποίο ο κόσμος αγοράζει πιστά, παρότι δεν επιβεβαιώνει κάθε φορά τις προσδοκίες. Πάμε, λοιπόν, να δούμε λίγο πιο αναλυτικά τι εντυπώσεις μας άφησε το νέο NBA 2K25.
Αισθητή βελτίωση σε σημαντικούς τομείς του παιχνιδιού
Ένα από τα βασικά επιχειρήματα όσων δηλώνουν απογοητευμένοι από κάθε έκδοση του NBA 2K, είναι πως κάθε χρόνο έχουμε το ίδιο παιχνίδι. Αυτή η κουβέντα έχει βάση, αφού υπήρχαν όντως χρονιές που είδαμε ένα προϊόν που θύμιζε πολύ έντονα το προηγούμενο, πράγμα λογικό σε ένα βαθμό, αφού δεν υπάρχει κάθε χρόνο περιθώριο για μεγάλες καινοτομίες.
Το NBA 2K25, ωστόσο, μπορεί να περηφανευτεί πως φέρνει στο τραπέζι πράγματα που δεν υπήρχαν. Η ομάδα των developers δούλεψε πάνω στα animations και στο να δώσει νέους τρόπους στους επιτιθέμενους να δημιουργήσουν προσωπικές φάσεις. Μπορούμε να πούμε πως το πέτυχαν σε σημαντικό βαθμό αυτό, βελτιώνοντας έτσι την αίσθηση που έχει το παιχνίδι. Πλέον, το να χειριζόμαστε τους μεγάλους αστέρες του παγκοσμίου μπάσκετ είναι πιο ρεαλιστικό από ποτέ, αφού έχουν βελτιωθεί όλες οι κινήσεις τους, ενώ έχει προστεθεί και το go-to shot, που προσφέρει έναν εύκολο τρόπο να εκτελέσουμε κινήσεις που χαρακτηρίζουν τους παίκτες (όπως το step-back του Doncic) όταν υπάρχει ευνοϊκό ματσάρισμα ή όταν τελειώνει ο χρόνος της επίθεσης.
Επιπλέον, μετά από χρόνια έχει αλλάξει προς το καλύτερο και το shot meter. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τις περισσότερες επιλογές που έχουμε αναφορικά με το πόσο αυστηρό είναι το παιχνίδι στο κομμάτι της ευστοχίας, ,ας δίνει μεγαλύτερο κίνητρο να μη χρησιμοποιήσουμε τη ρύθμιση που κάνει τους παίκτες να ευστοχούν με βάση τα ποσοστά τους και όχι με βάση το timing του release.
Γενικότερα οι κινήσεις των παικτών είναι πιο polished, δείχνουν πιο ρεαλιστικές και έχουν αποτέλεσμα, δίνοντας έτσι επιλογές για iso καταστάσεις ή για δημιουργία ενός πλεονεκτήματος. Αυτό ισχύει τόσο στην περιφέρεια, όσο και στο post και ενισχύεται από το γεγονός πως έχει γίνει καλή δουλειά στα tutorial. Αυτά, είναι τα πρώτα που μπορεί να παίξει κανείς, έχοντας κατεβάσει περίπου το ένα τρίτο του παιχνιδιού και έχουν αρκετή λεπτομέρεια και μεταδοτικότητα, ώστε να μάθουν στο νεοφερμένο ή τον “σκουριασμένο” gamer πώς θα χρησιμοποιήσει το επιθετικό πακέτο που έχει στα χέρια του.
Ανάμεικτη γεύση από τα game modes
Τα τελευταία χρόνια, με εξαίρεση τα 2K23 και 2K24, που είχαν τα Jordan και Kobe missions αντίστοιχα, η μοναδική πραγματική καινοτομία ήταν τα Eras. Επρόκειτο αναμφισβήτητα για μία εξαιρετική προσθήκη, η οποία έχει μία μικρή επέκταση στο NBA 2K25. Δεν έχει αλλάξει κάτι ως προς τη λογική του mode, απλά έχει προστεθεί και η Steph Era, γεφυρώνοντας ουσιαστικά το χάσμα ανάμεσα στο παρόν και τη LeBron Era, που ήταν η πιο πρόσφατη πριν από αυτό και ξεκινούσε από το 2010. Πέραν αυτού, επί της ουσίας δεν έχουμε κάτι ιδιαίτερο.
Το mode που αλλάζει περισσότερο κάθε χρόνο, πιθανότατα είναι το MyCareer. Τα τελευταία χρόνια, στα δικά μας μάτια τουλάχιστον, έχει πάρει λάθος δρόμο με αυτό η εταιρεία και κάθε χρόνο μας απωθεί και περισσότερο. Ιδιαίτερα φέτος, το παράπονό μας πιθανότατα είναι εντονότερο από ποτέ.
Στο NBA 2K25, λοιπόν, μετά τη δημιουργία του build του παίκτη και την επιλογή ομάδας, στην οποία ενσωματωνόμαστε άμεσα, για κάποιον ανεξήγητο λόγο έχει γίνει η επιλογή να μην μπορούμε να παίξουμε άμεσα στο NBA. Αντί αυτού, υπάρχει μία σειρά από quests που πρέπει να ολοκληρωθούν, προτού να έχουμε την δυνατότητα να παίξουμε. Ένα από αυτά τα quests, λοιπόν, μας πηγαίνει πίσω στο χρόνο, σε έναν αγώνα στα πρώτα βήματα του παίκτη μας, τον οποίο δεν αρκεί απλά να παίξουμε, όπως γινόταν στα προηγούμενα παιχνίδια που ξεκινούσαν στην εφηβεία του MyPlayer, αλλά πρέπει να κερδίσουμε, κάνοντας outperform έναν συγκεκριμένο αντίπαλο. Αυτό μας αναγκάζει είτε να ρίξουμε ένα σωρό VC στον παίκτη μας με το “καλημέρα” (τα microtransactions έχουν αποτελέσει σημείο τριβής με το player base εδώ και χρόνια), είτε να ιδρώσουμε πραγματικά για ένα challenge, αφού χωρίς να ολοκληρώσουμε δεν πηγαίνουμε παρακάτω.
Αν στο παραπάνω προσθέσουμε και το ότι άλλα quests τα βρίσκουμε στο neighborhood, ανοίγοντας το map για να βγάλουμε άκρη, λες και παίζουμε κάποιο RPG παιχνίδι, έχουμε ένα MyCareer που δεν μπορεί να μας ικανοποιήσει σαν εμπειρία. Σε τελική ανάλυση, για να γίνει αυτό που λέει το όνομα του mode, χρειάζεται καμία ώρα gameplay, το οποίο μάλιστα δεν το θεωρούμε και ιδιαίτερα ευχάριστο.
Το παρόν review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του NBA 2K25 για PlayStation 5, την οποία μας παρείχε η CD Media.
Συνολικά, το NBA 2K25 καταφέρνει να κάνει καλή δουλειά σε αυτά που μετράνε. Δηλαδή στην αίσθηση που δίνει στον gamer, όταν αυτός χειρίζεται τον αγαπημένο του παίκτη και το ρεαλισμό που απαιτείται όταν έχουμε να κάνουμε με αθλητές που έχουν ιδιαίτερο στυλ. Αυτό είναι το σημαντικότερο μέρος ενός simulator κατά την άποψή μας και ο βαθμός που παίρνει το παιχνίδι σε αυτόν είναι υψηλός. Εξακολουθούν να υπάρχουν λεπτομέρειες που κρατούν πίσω το συνολικό προϊόν, αφήνοντας μία άσχημη γεύση ορισμένες φορές, χωρίς να του αξίζει απαραίτητα, ωστόσο νιώθουμε πως σε αντίθεση με άλλες φορές, υπάρχουν λόγοι κάποιος να δώσει κάποια χρήματα για να πάει από το NBA 2K24, στο 2K25. Προσθέστε σε αυτό ότι είναι και η πρώτη φορά που η έκδοση για PC είναι η next-gen (δηλαδή η ίδια με τα PlayStation 5 και Xbox Series X|S) και έχετε ένα πακέτο που αξίζει τουλάχιστον μία ευκαιρία.
