Έχει συμβεί ποτέ στο ελληνικό μπάσκετ κάποια ομάδα να παίρνει ευρωπαϊκό εισιτήριο χωρίς προηγουμένως να έχει καταγράψει ούτε μια συμμετοχή στην μεγάλη κατηγορία; Βεβαίως και έχει συμβεί! Και όσο σπάνιο, μακρινό και εντυπωσιακό κι αν ακούγεται, για όσους δεν το γνωρίζουν, το έχει πράξει η Ολυμπιάδα Πατρών τη σεζόν 2006-07.
Οι ”πορτοκαλί”, που αποτελούσαν μια ανερχόμενη δύναμη στην πόλη και στο ελληνικό μπάσκετ, συμμετείχαν στην Ευρώπη, πριν καν παίξουν το πρώτο τους επίσημο παιχνίδι στην ιστορία τους στην Α1. Τη σεζόν 2005-06, η ομάδα του Νίκου Βουρνά κατακτούσε την άνοδο στην Α1 και άπαντες την είχαν κατά νου ως μια ομάδα που έρχεται στα μεγάλα σαλόνια, για να αφήσει το στίγμα της. Για να καταλάβει κάποιος με ένα… μπακαλίστικο παράδειγμα τι πρέσβευε εκείνα τα χρόνια ο σύλλογος της Ταραμπούρας, η Ολυμπιάδα είχε προσπαθήσει να κάνει ανεπιτυχώς, αυτό που έκανε με επιτυχία ο Προμηθέας μια δεκαετία αργότερα.
Τη σεζόν 2006-07, η πατρινή ομάδα λάμβανε wild card για να παίξει στο Eurochallenge (τρίτη τη τάξει διοργάνωση τότε στην Ευρώπη) και ουσιαστικά έπαιρνε από την Α2 κατευθείαν το χρίσμα για να παίξει στα σαλόνια της ”Γηραιάς Ηπείρου”. Εύρωστη οικονομικά διοίκηση, το ελληνικό μπάσκετ σε ακμάζουσα περίοδο, με πρόσφατα τα παραδείγματα άλλων ομάδων που πρωταγωνιστούσαν σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις τέτοιου βεληνεκούς (Μαρούσι, Μακεδονικός) και κάπως έτσι η Ολυμπιάδα ζούσε πρωτόγνωρες καταστάσεις στην ιστορία της, υπογράφοντας με αυτό τον τρόπο μια από τις πιο παλαβές και σπάνιες ιστορίες, στην ιστορία όχι μόνο του ελληνικού, αλλά και του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Η ευρωπαϊκή πορεία της Ολυμπιάδας εκείνη τη χρονιά, τερματίστηκε στη φάση των ομίλων του Eurochallenge, αλλά αν μη τι άλλο οι Πατρινοί είχαν μια άκρως αξιοπρεπή πορεία, αφού τερμάτισαν στον όμιλό τους με ρεκόρ 3-3. Από πάνω τους τερμάτισαν ο Απόλλων Λεμεσού από την Κύπρο και η Προστέγιοφ από την Τσεχία, με ρεκόρ 4-2, ενώ η Χάποελ Γκαλίλ Ελιόν τερμάτισε τελευταία με ρεκόρ 1-5.
Την επόμενη χρονιά, η Ολυμπιάδα συμμετείχε ξανά στην Ευρώπη, ουσιαστικά στην ίδια διοργάνωση, η οποία είχε αλλάξει το όνομά της σε FIBA Europe Cup, ενώ και το format ήταν διαφορετικό. Οι ”πορτοκαλί” έπαιξαν προκριματικά για να μπουν στους ομίλους, ωστόσο δεν κατόρθωσαν να πάρουν την πρόκριση. Στον Α’ γύρο υπερκέρασαν το εμπόδιο της Σπαρτάκ Σλέβεν από τη Βουλγαρία, από την οποία ηττήθηκαν εκτός έδρας (76-71), όμως ανέτρεψαν το εις βάρος τους σκορ στη ρεβάνς (85-71). Στη συνέχεια ωστόσο, το level δυσκολίας ανέβηκε για τους Πατρινούς, που βρήκαν στον δρόμο τους τη ρωσική Ural Great. H ήττα στην Πάτρα στον πρώτο αγώνα (66-80) έβαλε ταφόπλακα στα όνειρα συμμετοχής στους ομίλους για τους ”Αχαιούς”, με την ρεβάνς να επισφραγίζει το αναπόφευκτο (77-60).
Στο φινάλε εκείνης της σεζόν, η Ολυμπιάδα Πατρών υποβιβάστηκε στην Α2, δεν επέστρεψε ποτέ ξανά και κάπως έτσι τα ευρωπαϊκά… μεγαλεία, αποδείχθηκαν ”πυροτέχνημα”.
