Άρης και Απόλλωνας Πατρών διασταυρώνουν απόψε τα ξίφη τους στο ”Αλεξάνδρειο” και το άκουσμα της συγκεκριμένης μάχης, φέρνει στις μνήμες πολλών την… καλτίλα των σπουδαίων αναμετρήσεων μεταξύ των δύο ομάδων. Από τις μάχες του Κώστα Πετρόπουλου εναντίον του Νίκου Γκάλη (Γκάνγκστερ εναντίον Νουρέγιεφ για τους παλιούς), από τα απογεύματα Σαββάτου των 80’s και 90’s, που ο κόσμος γέμιζε το Κουκούλι και το μπάσκετ λατρευόταν σαν θρησκεία. Μπορεί τα χρόνια αυτά να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, μπορεί τα τωρινά ρόστερ των ”κιτρινόμαυρων” και των ”μελανόλευκων” να μην έχουν τους λαμπερούς αστέρες και τα ονόματα του παρελθόντος που προκαλούν δέος, υπάρχουν όμως ιστορίες, τις οποίες ακόμα και σήμερα οι παλαιότεροι διηγούνται και σε κάνουν να αναρωτιέσαι ”Μα είναι δυνατόν;”.
Ένα τέτοιο παιχνίδι, τρελό και αδιανόητο βίωσαν όσοι παρακολούθησαν το ματς Απόλλωνας – Άρης το 1984. Τότε που, στο Κουκούλι δεν έπεφτε… καρφίτσα, τότε που για πρώτη και μοναδική φορά στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, και οι δύο ομάδες που αγωνίστηκαν πανηγύρισαν τη νίκη. Μα πώς είναι δυνατόν; Σε ένα παιχνίδι αλησμόνητο λοιπόν, που μνημονεύεται μετά από 40 χρόνια, ο Απόλλωνας προηγούταν 50” πριν τη λήξη με 78-72 και ο φίλαθλος κόσμος της Πάτρας ήταν έτοιμος να ορμήσει στο παρκέ, για να πανηγυρίσει μια τεράστια επιτυχία, απέναντι στον ”Αυτοκράτορα” του ελληνικού μπάσκετ. Οι ”κίτρινοι” όμως, είχαν στο ρόστερ τους τον Νίκο Γκάλη και αυτό από μόνο του ήταν αρκετό για να πειστεί κανείς πως τίποτα δεν έχει τελειώσει. Δύο τρίποντα του ”Γκάνγκστερ” έφεραν το ματς στην ισοπαλία (78-78) και άφηναν πια ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο της παράτασης. Στα 2 δευτερόλεπτα μάλιστα, ο Σταμάτης του Άρη κέρδισε φάουλ για 3 βολές, όμως ο κόσμος… φύσηξε για να βγουν και οι τρεις εκτός καλαθιού. Τότε, ξεκίνησε η απόλυτη παράνοια, το απόλυτο χάος. Ο Λιανός πέταξε τη μπάλα πίσω από το κέντρο και ευστόχησε, χαρίζοντας (όπως όλοι πίστευαν) τη νίκη στους Πατρινούς. Ακολούθησε πανζουρλισμός, έξαλλα πανηγύρια των παικτών με τον κόσμο, την ώρα που οι παίκτες της ομάδας της Θεσσαλονίκης αποχωρούσαν με σκυμμένο το κεφάλι, γνωρίζοντας την ήττα, μια λέξη που ήταν σχεδόν άγνωστη στο λεξιλόγιό τους.
Ενώ οι δύο ομάδες είχαν αποχωρήσει από το παρκέ και ο μεγαλύτερος όγκος του κόσμου είχε αποχωρήσει από το κλειστό και ετοιμαζόταν να γιορτάσει τη μεγάλη νίκη του Απόλλωνα, οι διαιτητές, σε συνεννόηση με τη γραμματεία ακύρωσαν ως εκπρόθεσμο το καλάθι του Λιανού και έφεραν άρον άρον τις δύο ομάδες στο γήπεδο ξανά, ώστε να παίξουν την παράταση. Στο γήπεδο είχε μείνει λίγος κόσμος, που παρακολούθησαν το έξτρα πεντάλεπτο, με τον Άρη να παίρνει τελικά τη νίκη (87-90). Οι Πατρινοί τα έβαλαν με τους διαιτητές, κατηγορώντας τους για εχθρική στάση, αφού και στη διάρκεια του αγώνα υπήρχαν κρίσιμα ”φαλτσοσφυρίγματα”, που έγειραν την πλάστιγγα υπέρ του Άρη.
Κάπως έτσι, γράφτηκε στην ιστορία ένα από τα πιο παρανοϊκά και θριλερικά παιχνίδια στην ελληνική Α1, που ακόμα και σήμερα δεν έχει ξεχαστεί και υπάρχουν πλέον και τα βίντεο να μας θυμίζουν αυτό το έπος.
ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΑΤΡΩΝ (Βέζοβιτς): Αγγέλου 12, Κ. Πετρόπουλος 28 (1), Πολυδωρόπουλος 5, Λιανός 18 (4), Μέλις 12, Κιτσούκαλης 10, Αγγελόπουλος 2, Μπερδέσης, Παπαδάτος.
ΑΡΗΣ (Ιωαννίδης): Γκάλης 38 (3), Γιαννάκης 13 (1), Κοκολάκης 12, Ρωμανίδης 8, Φιλίππου 10, Σταμάτης 7, Δοξάκης, Παραμανίδης 2, Τσιτάκης.
