Η Γαλλία μπήκε στο Mundobasket της Ασίας ως δευτεραθλήτρια Ευρώπης και ως 3η στο προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, έχοντας μεγάλες φιλοδοξίες. Τελικά, από την τρίτη μόλις ημέρα της διοργάνωσης τέθηκε εκτός συνέχειας από τη Λετονία, η οποία μάλιστα δεν είχε τον Porzingis, και τώρα θα αγωνιστεί για τις θέσεις 17-32, ενώ ακόμα και απέναντι στον αδύναμο Λίβανο δυσκολεύτηκε για 35 λεπτά. Αδιαμφισβήτητα πρόκειται για μία έκπληξη, αλλά πόσο αναπάντεχο ήταν αυτό που συνέβη τελικά;
Το δύσκολο μονοπάτι
Δεν μπορεί κανένας να αμφισβητήσει το γεγονός πως η Γαλλία βρέθηκε σε έναν δύσκολο όμιλο. Αν, δε, η Λετονία είχε και τον Porzingis στις τάξεις της, θα μιλούσαμε εξ’ αρχής για ένα πολύ δύσκολο μονοπάτι προς τα νοκ άουτ. Ακόμα και χωρίς το μεγάλο της αστέρι όμως, η Λετονία είναι υπολογίσιμος αντίπαλος που σίγουρα είναι πολύ καλύτερος από την τρίτη καλύτερη ομάδα κάθε άλλου ομίλου και σίγουρα ανώτερος και από πολλούς δεύτερους. Πρόκειται για μία τρομερά μπασκετική χώρα και κατ’ επέκταση ομάδα, που έδειξε εξαιρετικό πρόσωπο στα προκριματικά της διοργάνωσης. Σε συνδυασμό με την παρουσία του Καναδά (συν ότι ο αγώνας με αυτόν είχε την ιδιαιτερότητα της πρεμιέρας), μπορούμε να πούμε πως οι Γάλλοι δεν είχαν εύκολο έργο, αν θέλουμε να κάνουμε το δικηγόρο του διαβόλου. Όλα φαίνεται να συνωμότησαν για να μείνει εκτός η Γαλλία: πρεμιέρα και στραπάτσο με τον Καναδά, την ώρα που η Λετονία διέσυρε το Λίβανο ανεβάζοντας στα ύψη την ψυχολογία της, και δεύτερη αγωνιστική με τους Λετονούς, με την πλάτη στον τοίχο και χωρίς ενδιάμεσα να έχουν την ευκαιρία οι Γάλλοι να ξεσπάσουν στην πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου, για να επανέλθουν ψυχολογικά και πνευματικά.
Προφανώς οι εκπλήξεις μας δίνουν τροφή για σκέψη και κάτι για να συζητάμε, αλλά ακόμα και χωρίς αυτή για την οποία μιλάμε στο παρόν κείμενο, το σύστημα διεξαγωγής θα είχε αδικήσει κάποιον. Για παράδειγμα, στον Α’ όμιλο, η Δομινικανή Δημοκρατία νίκησε Φιλιππίνες και Ιταλία και είναι με το ένα πόδι στην επόμενη φάση. Από την άλλη, στον τελευταίο όμιλο, είναι ήδη εκτός η Γαλλία, ενώ στη θέση της θα μπορούσε να είναι η Λετονία. Από τον όμιλο της Σλοβενίας, θα προκριθεί μία εκ των Γεωργίας και Βενεζουέλας, ενώ και η ίδια η Σλοβενία δεν μπορεί να πει κανείς ότι απέχει από τη Γαλλία και τη Λετονία.
Καμία δικαιολογία όταν έχεις τέτοιο υλικό
Εδώ, όμως, τελειώνουν τα ελαφρυντικά. Η Γαλλία μένει εκτός των “16” του Mundobasket έχοντας ένα από τα 4-5 καλύτερα ρόστερ στη διοργάνωση βάσει ποιότητας. Και μάλιστα με έναν κορμό παικτών που έχει πετύχει πολλά τα τελευταία χρόνια στις μεγάλες διοργανώσεις. Πρόκειται για πολύ έμπειρους παίκτες, με πολλές επιτυχίες τόσο σε συλλογικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Παίκτες με μεγάλες προσωπικότητες, εκτός από την αδιαμφισβήτητη ποιότητα που διαθέτουν, αλλά προσωπικά κίνητρα. Ο Fournier, που είναι και ο ηγέτης της εθνικής Γαλλίας, βρέθηκε εκτός ομάδας στη Νέα Υόρκη κατά τη διάρκεια της σεζόν και εκτός του ότι δεν καταπονήθηκε, είχε τεράστιο κίνητρο να αποδείξει πράγματα στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Batum και De Colo απουσίασαν πέρυσι και επέστρεψαν για έναν τελευταίο χορό (;), ενώ υπήρχαν και παίκτες με εξαιρετικές σεζόν όπως ο Lessort και ο Fransisco που δεν έχουν επιτυχίες με την εθνική και τους παρουσιάστηκε μία τέτοια ευκαιρία. Μάλιστα, ο νέος center του Παναθηναϊκού έκανε αγώνα δρόμου για να βρεθεί στην αποστολή της ομάδας.
Τα σημάδια ήταν εκεί
Και όμως, τα προβλήματα ήταν εκεί από πέρυσι, παρά το γεγονός πως στο Eurobasket του 2022 έφτασαν μέχρι το τελικό, κατακτώντας το ασημένιο μετάλλιο. Η Γαλλία είχε δείξει ότι δεν πατάει καλά στα πόδια της και παρόλα αυτά, εμφανίστηκε στο φετινό Mundobasket με την ίδια λογική. Ποια ήταν αυτή; 25+ λεπτά στον Gobert ανεξάρτητα από το τι κάνει στο παρκέ, και μάλιστα πάντα μέσα στα τελευταία λεπτά, πολλές μπάλες στα χέρια του Fournier, σχήματα με δύο ψηλούς και καμία διάθεση για έλεγχο του ρυθμού.
Στην περυσινή πορεία της Γαλλίας τα παραπάνω, φαινομενικά, δεν κόστισαν. Όποιος όμως την παρακολούθησε, θυμάται πως έγιναν κάποια τρελά πράγματα για να φτάσουν στον τελικό οι τρικολόρ. Στο πρώτο νοκ άουτ κόντρα στην Τουρκία, ο Osman έχασε δύο βολές στο τέλος έχοντας κερδίσει αντιαθλητικό, ενώ οι Τούρκοι έχασαν και την μπάλα στην επίθεση που είχαν μετά, δίνοντας στους αντιπάλους τους την ευκαιρία να ισοφαρίσουν. Το ματς οδηγήθηκε στην παράταση, στην οποία οι Τούρκοι είχαν και πάλι την ευκαιρία να πάρουν το ματς, αλλά ο Korkmaz έχασε την μπάλα στην τελευταία κατοχή. Στην επόμενη φάση, κόντρα στην Ιταλία, οι Γάλλοι χρειάστηκαν εκ νέου την παράταση για να προκριθούν, αφού προηγουμένως, στα τελευταία δευτερόλεπτα ένας εκ των κορυφαίων παικτών του αντιπάλου (ο Fontecchio) αστόχησε σε δύο βολές και στο νικητήριο lay up. Στον ημιτελικό αντιμετώπισαν την Πολωνία η οποία είχε ήδη κάνει τεράστια υπέρβαση, νικώντας τη Σλοβενία του Luka Doncic στην προηγούμενη φάση, και δεν υπήρχε τρόπος να σταθεί εμπόδιο. Τελικά, στο ματς που έκρινε τον πρωταθλητή Ευρώπης συνάντησαν την Ισπανία και επιτέλους αποδόθηκε δικαιοσύνη.
Μία από τις πιο διαχρονικές κοινοτοπίες στο μπάσκετ αλλά και στον αθλητισμό ευρύτερα, είναι ότι “σε ένα ματς όλα γίνονται”. Η παραπάνω ατάκα, ωστόσο, χρησιμοποιείται περισσότερο για να δικαιολογήσει ήττες και όχι για να κρούσει κανείς τον κώδωνα του κινδύνου. Η Γαλλία είχε δύο τέτοιες βραδιές στα νοκ άουτ, αλλά και στον όμιλο δεν ήταν καλύτερη η εικόνα της, αφού έχασε εύκολα από τη Γερμανία και επικράτησε δύσκολα της Λιθουανίας και της Ουγγαρίας. Η συνολική της εικόνα στη διοργάνωση ήταν ανησυχητική από την πρώτη κιόλας ημέρα, με τα θετικά αποτελέσματα να έρχονται πρωτίστως χάρη στην τεράστια ποιότητα και το βάθος του ρόστερ της. Επί της ουσίας, η πορεία της Γαλλίας δείχνει γιατί είναι λάθος να κρίνουμε μόνο με βάση το αποτέλεσμα, ειδικά σε διοργανώσεις-sprint όπως αυτές των εθνικών ομάδων. Με βάση τη διαχείριση της κατάστασης, φαίνεται πως η πορεία στο Eurobasket κρίθηκε επιτυχημένη. Οι Γάλλοι δεν άλλαξαν τη συνταγή τους και ένας σχετικά δύσκολος όμιλος στο Παγκόσμιο αρκούσε για να βγάλει στην επιφάνεια όλα τα ζητήματα και μάλιστα σε μέγιστο βαθμό.
Vincent Collet, έχουμε πρόβλημα
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην πιστώσουμε στον ομοσπονδιακό τεχνικό της Γαλλίας, Vincent Collet, τις μεγάλες επιτυχίες της τελευταίας δεκαετίας, που βοήθησαν τους τρικολόρ να αποτινάξουν και τον-πολύ άσχημο-τίτλο των “losers”. Δε γίνεται όμως να δίνουμε μόνο εύσημα και ποτέ να μην κριτικάρουμε. Ο επί σειρά ετών coach της γαλλικής εθνικής ομάδας έχει πάρει κάποιες αποφάσεις στο περυσινό Eurobasket και στη φετινή πορεία της ομάδας του, που μοιάζουν ακατανόητες. Αρχικά, η επιλογή του Lessort που ήταν τραυματίας καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας, αντί του Poirier δημιούργησε κάποια ερωτήματα, αλλά είχε και τη λογική ότι ο παίκτης προέρχεται από καλύτερη σεζόν και ίσως του ταιριάζει περισσότερο τακτικά. Εν τέλει αυτό που είδαμε ήταν πως ο Lessort προοριζόταν για…power forward, σε σχήματα με δύο ψηλούς. Και αν το σχήμα με τον Fall έχει ένα νόημα από την άποψη ότι ο ψηλός του Ολυμπιακού έχει καθαρό παιχνίδι στο low post, η παράλληλη χρησιμοποίησή του με τον Gobert στο “5”, είναι εντελώς περίεργη.
Επιπλέον, το γεγονός πως ο Sylvain Fransisco ήταν στο παρκέ στα τελευταία λεπτά του ματς-τελικού με τη Λετονία και μάλιστα πήρε πολλές αποφάσεις, καθώς και το τελευταίο σουτ, σηκώνει συζήτηση. Η συγκυρία οδήγησε εκεί τη Γαλλία, αφού ο De Colo είχε αποβληθεί με δύο αντιαθλητικά φάουλ και ο Fournier δεν είχε καμία διάθεση να πασάρει. Όσο καλές προοπτικές και αν έχει ο πρώην guard του Περιστερίου και νυν της Bayern Μονάχου, το να περάσει από τα χέρια του το κρισιμότερο ματς της Γαλλίας, που έχει αυτό το ρόστερ, δε φαίνεται σωστό. Επιπρόσθετα, η ευκολία με την οποία “παράτησε” το ματς με τον Καναδά, δε γίνεται να μη σχολιαστεί. Απέναντι σε μία άμυνα που πίεζε ασφυκτικά τους guard, οι οποίοι μάλιστα δε φημίζονται για την οξυδέρκειά τους, ο Collet επιχείρησε να παίξει με Lessort και Gobert στην ίδια πεντάδα, ενώ δε δοκίμασε ούτε για ένα δευτερόλεπτο στο δεύτερο μέρος να βάλει τον Fall. Οι Καναδοί δεν έχουν ψηλούς που μπορούν να μαρκάρουν χωρίς βοήθειες στο low post και πλαισιώνοντας τον Fall με τέσσερις σουτέρ, θα μπορούσε να αλλάξει το ρυθμό του αγώνα.
Ενστάσεις έχουμε και για τη διαχείριση του Rudy Gobert. Ο Γάλλος center ως status προφανώς λογίζεται ως βασικός και αναντικατάστατος, αλλά στο γήπεδο αυτό δε δικαιολογείται πάντα. Ο ψηλός των Minnesota Timberwolves αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα όταν καλείται να παίξει κάτι διαφορετικό από drop στα pick and roll, ενώ στην επίθεση είναι πολύ περιορισμένος. Παρόλα αυτά, ο Collet τον άφηνε για μεγάλα διαστήματα στο παρκέ, ακόμα και όταν οι αντίπαλοι ήταν ξεκάθαρο ότι βάσιζαν την επιθετική τους τακτική στις αδυναμίες του.
Η επόμενη μέρα
Η τεράστια δεξαμενή ταλέντου μπορεί να κάνει αισιόδοξους όσους συμπαθούν τους Γάλλους ότι θα επανέλθουν. Ο κύκλος αυτής της ομάδας φαίνεται πως έκλεισε, αλλά υπάρχει προοπτική να ανοίξει σύντομα ο επόμενος. Πλέον, έχοντας και μία μεγάλη αποτυχία στην πλάτη τους, οι ιθύνοντες θα μελετήσουν τα λάθη τους και από τη στιγμή που η πρώτη ύλη υπάρχει, θα επανέλθουν. Το αν θα έχουν το επίπεδο για να διεκδικήσουν μετάλλια ή αν θα ξεκινήσουν από πιο χαμηλή βάση, μένει να το δούμε.
Υ.Γ: Το γεγονός ότι η απουσία του Heurtel θεωρείται πως κόστισε την πρόκριση στη Γαλλία, δείχνει από μόνο του το πόσο λάθος πήγαν τα πράγματα για αυτή την ομάδα.
