Έπειτα από ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι, κατά τη διάρκεια του οποίου έχασε τους δύο ποιοτικότερους και πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες του, ο Ολυμπιακός κατάφερε να αντεπεξέλθει πολύ καλά, τηρουμένων των αναλογιών, και να δείξει πολύ ανταγωνιστικό πρόσωπο. Εκτός αυτού, όμως, έγιναν και πολλές αναπροσαρμογές στο ρόστερ, κάποιες εκ των οποίων θα χρειαστούν ξεκαθάρισμα.
Κάποιο συμβόλαιο θα σπάσει
Τη στιγμή της συγγραφής του παρόντος άρθρου, άπαντες στο “ερυθρόλευκο” ρόστερ δεσμεύονται με συμβόλαιο και για τη σεζόν 2024-2025, εκτός του Isaiah Canaan και του Μιχάλη Λούντζη. Αυτό πας προϊδεάζει για ένα ήσυχο καλοκαίρι, χωρίς πολλές προσθαφαιρέσεις. Τουλάχιστον έτσι φαινόταν πως θα συμβεί με την απόκτηση του Keenan Evans, ωστόσο, ο Αμερικανός τραυματίστηκε σοβαρά. Παράλληλα περίπλοκη είναι η κατάσταση στη γραμμή των ψηλών και την ενδεχόμενη επιστροφή του Σάσα Βεζένκοφ στη γηραιά ήπειρο μέσα στην επόμενη σεζόν, μοιάζει όλο και πιο πιθανό κάποιος να “κοπεί”.
Με εξαίρεση τους Walkup, Παπανικολάου, Peters, Fall, Λαρεντζάκη (λόγω διαβατηρίου) και Petrusev (λόγω ηλικίας και προοπτικής) κανένα συμβόλαιο δε φαίνεται “untouchable” αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, με βάση το παρελθόν (ειδικά τα φετινά playoff κόντρα στην Μπαρτσελόνα) αλλά και το ρόλο του στην ομάδα, δε θα είναι εύκολη πιθανή απομάκρυνση του McKissic, ενώ με δεδομένο πως πληρώθηκε buy-out και δόθηκε ένα καλό συμβόλαιο (συν την ηλικία), είναι δύσκολή απόφαση να αποδεσμευτεί ο Brazdeikis. Επίσης, υπάρχουν και οι Williams-Goss και Milutinov, που ήταν εισηγήσεις του Μπαρτζώκα το περασμένο καλοκαίρι και έχουν καλά συμβόλαια, μεγάλη αγωνιστική αξία, αλλά και τραυματισμούς.
Όπως θα αναλύσουμε παρακάτω, το υπάρχον ρόστερ (ακόμα και με τον Evans υγιή) δεν είναι απόλυτα λειτουργικό, στη θεωρία τουλάχιστον, ενώ προκύπτουν και προβλήματα με τα διαβατήρια και την κατανομή των ρόλων. Τα παραπάνω πιθανότατα θα αναγκάσουν το Γιώργο Μπαρτζώκα και τη διοίκηση των Πειραιωτών να πάρουν κάποιες γενναίες αποφάσεις. Πάμε, λοιπόν, να δούμε με περισσότερη λεπτομέρεια πώς διαμορφώνεται το “ερυθρόλευκο” ρόστερ για την επόμενη σεζόν και ποια ζητήματα προκύπτουν από αυτό.
Η κατάσταση στην περιφέρεια
Όπως προαναφέραμε, ολόκληρη η περιφερειακή γραμμή του Ολυμπιακού δεσμεύεται με συμβόλαιο για τη νέα σεζόν, με εξαίρεση τον Canaan. Για την οικονομία της συζήτησης θα θεωρήσουμε δεδομένη την απόκτηση ενός Αμερικανού scoring guard (θα ήταν ο Evans αυτός), αφού η πληροφορία πως υπάρχει διάθεση για απόκτηση τέτοιου, είναι δεδομένη. Να σημειώσουμε εδώ πως θεωρούμε τον Evans την ιδανική περίπτωση για το υπάρχον ρόστερ, αφού συνδυάζει την ποιότητα και την ομαδικότητα που θέλει ο Γιώργος Μπαρτζώκας, με την καλή ηλικία. Οπότε κάθε άλλη περίπτωση θα είναι ως ένα σημείο υποβάθμιση.
Με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν, ο Ολυμπιακός θέλει να έχει τρεις χειριστές υψηλού επιπέδου, με διαφορετικά χαρακτηριστικά ο καθένας, που μπορούν να συνυπάρξουν ακόμα και στην ίδια πεντάδα. Ο λόγος για τους Walkup, Williams-Goss και αυτός που θα αποκτηθεί για τη θέση του Evans. Παράλληλα, υπάρχουν οι Brazdeikis, Λαρεντζάκης και McKissic, που λειτουργούν τόσο ως shooting guard, όσο και ως small forward. Έχουμε, λοιπόν, πολύ μέγεθος, ικανότητα στην άμυνα, τη δημιουργία, αλλά και στο σκοράρισμα. Αυτό που λείπει είναι το μακρινό σουτ. Ο παίκτης που υπάρχει πρόθεση να αποκτηθεί θα είναι πιθανότατα καλός σουτέρ, ο Williams-Goss είναι αξιοπρεπής σε αυτό το κομμάτι, αλλά από εκεί και πέρα όλοι τους είναι στην καλύτερη μέτριοι. Πέραν αυτού, όμως, κανένας τους δε λογίζεται ως εκτελεστής υψηλού επιπέδου που θα λειτουργεί ως κλασικός σουτέρ στο σύστημα της ομάδας, όπως κάνει ο Canaan.
Είναι γεγονός πως ο Αμερικανός είναι αρκετά μονοδιάστατος επιθετικά, ενώ στην άμυνα, όση διάθεση και ικανότητα στην πίεση της μπάλας και αν διαθέτει, το μέγεθός του αποτελεί σημαντικό περιορισμό. Επίσης, είναι 33 ετών, γεγονός που τον καθιστά ακόμα πιο “αναλώσιμο”. Έχει, όμως, και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό ένα χαρακτηριστικό που είναι απαραίτητο στο σύγχρονο μπάσκετ και υπέρ-απαραίτητο για το υπάρχον ρόστερ του Ολυμπιακού.
Κοιτώντας και τις υπόλοιπες θέσεις, είναι εμφανής η απουσία κλασικών σουτέρ, με εξαίρεση τον Peters. Και όλα αυτά στο σύστημα ενός προπονητή που έχει ως βασική αρχή το spacing και την καλή κυκλοφορία της μπάλας. Υπάρχει κλασικός low-post ψηλός, δύο slashers, τρεις χειριστές, αλλά χωρίς τον Canaan, μόνο ένας παίκτης είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός από το τρίποντο.
Υπάρχουν, λοιπόν, δύο δρόμοι για να λυθεί το παραπάνω πρόβλημα. Ο ένας είναι η παραμονή του βραχύσωμου Αμερικανού (που δε μοιάζει πιθανή) και ο άλλος είναι να γίνουν περισσότερες αναπροσαρμογές. Για να είμαστε ξεκάθαροι: Ο Ολυμπιακός χρειάζεται να προσθέσει έναν σουτέρ ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί με τον Canaan. Οπότε σε περίπτωση αποχώρησής του, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Σε συνέχεια, της παραπάνω κουβέντας περί συμβολαίων και με δεδομένο πως ο Λαρεντζάκης δεν πηγαίνει πουθενά λόγω διαβατηρίου (περισσότερα για αυτό παρακάτω), ο McKissic ή/και ο Brazdeikis μοιάζουν αναλώσιμοι.
Ο συνωστισμός στους ψηλούς
Στις θέσεις “4” και “5”, ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή έχει πέντε παίκτες συν τον Sikma, που πιθανότατα θα αποχωρήσει. Θεωρητικά ο αριθμός αυτός είναι ιδανικός, με δεδομένο πως υπάρχει και ο Τανούλης καθαρά ως βοηθητικός και πως ο Παπανικολάου μπορεί να καλύψει τη θέση του power forward για μερικά λεπτά. Το πρόβλημα, όμως, με την υπάρχουσα γραμμή ψηλών, είναι πως οι τέσσερις από τους πέντε παίκτες, αγωνίζονται αποκλειστικά σε μία θέση. Ο μόνος που μπορεί να συνυπάρξει με καθέναν από τους υπόλοιπους στο ίδιο σχήμα, είναι ο Petrusev.
Αυτό δε θα ήταν πρόβλημα αν δε μιλούσαμε για παίκτες με το status και το μισθό των Peters, Fall και Milutinov, αλλά και του Petrusev. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Σέρβος είναι ο πιο ταλαντούχος ψηλός της ηλικίας του στην Ευρώπη, μπορεί να καλύψει τόσο το “4” όσο και το “5”, ενώ επίσης, δεσμεύεται με πολυετές συμβόλαιο. Με άλλα λόγια, το να γίνει ο σχεδιασμός με βάση το ότι θα παίζει 12-15 λεπτά ανά ματς, δε μοιάζει δόκιμο. Επιπλέον, υπάρχει το ζήτημα της συνύπαρξης Fall και Milutinov, που για όσο την είδαμε μέσα στη σεζόν, δε λειτούργησε ιδανικά. Δεν έδειχναν να παίζουν στα στάνταρ τους όταν ήξεραν πως θα μοιραστούν το χρόνο, με τις καλές εμφανίσεις να έρχονται συνήθως όταν ένας από τους δύο απουσίαζε.
Στα παραπάνω προσθέστε και την αποκάλυψη που λέγεται Moses Wright και έχετε μία εικόνα του πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση. Ο Αμερικανός έδωσε στοιχεία που έλειπαν από το ρόστερ και έτσι, παρότι είναι άγουρος, η παρουσία του έκανε αμέσως τη διαφορά. Ο Ολυμπιακός τον απέκτησε για να βγαίνουν τα rotation μετά το σοβαρό τραυματισμό του Milutinov, αλλά τελικά το γεγονός ότι η ομάδα “διψούσε” για έναν παίκτη που θα άλλαζε το ρυθμό ερχόμενος από τον πάγκο και θα της επέτρεπε να πατήσει το γκάζι και να αυξήσει τις κατοχές, τον καθιστά πολύ χρήσιμο. Επιπρόσθετα, του είναι πιο εύκολο να λειτουργήσει ως backup, αφού δεν είχε το status για να απαιτήσει κάτι περισσότερο. Το fit του με την υπόλοιπη frontline φαίνεται ιδανικό, όμως, οπότε η απόφαση να “κοπεί” δεν είναι καθόλου εύκολη.
Στην περίπτωση που θα παραμείνουν όλοι, μοιάζει παραπάνω από ορατό το ενδεχόμενο να υπάρξουν παράπονα για τους χρόνους συμμετοχής ή απλά να μην υπάρχει η αναμενόμενη απόδοση, λόγω της έλλειψης ρυθμού. Επίσης, κατ’ εμέ αν περιοριστεί αποκλειστικά το “4” ο Petrusev, χρειάζεται ένας ακόμα υψηλού επιπέδου σουτέρ στην περιφέρεια.
Το ζήτημα των διαβατηρίων
Σε όλες τις ασκήσεις επί χάρτου που κάνουμε, θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη και τον περιορισμό των διαβατηρίων. Στην Basket League επιτρέπεται να δηλώνονται επτά ξένοι και να αγωνίζονται έξι σε κάθε ματς. Και αν αυτό έχει μικρή αξία στους αγώνες της regular season, στο Κύπελλο και στα playoff (κυρίως στους τελικούς), δεν ισχύει το ίδιο. Το ελληνικό διαβατήριο του Walkup λύνει πολλά προβλήματα, αλλά όχι όλα. Ως ξένους, έχουμε λοιπόν τους Williams-Goss, McKissic, Brazdeikis, Peters, Petrusev, Fall, Milutinov, Wright και τον guard που υπάρχει πρόθεση να αποκτηθεί. Εννιά ξένοι και όλα αυτά υπολογίζοντας πως ο Αμερικανός που θα προστεθεί αντικαθιστά τον Canaan, με το θέμα των σουτέρ στο οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω να μην έχει λυθεί.
Σε αυτή τη βάση, μία από τις πρώτες σκέψεις που είχαν προκύψει έφεραν στο προσκήνιο τον Νικ Καλάθη. Ο διεθνής guard, που δε θα μείνει στη Φενέρμπαχτσε, θα μπορούσε να αποτελέσει μία καλή λύση στη θέση του point guard χωρίς να πιάνει θέση ξένου. Σε τέτοια περίπτωση, φυσικά, θα πρέπει να “θυσιαστεί” ο Williams-Goss, που βάσει χαρακτηριστικών είναι πιο ταιριαστός στο ρόστερ. Για να προλάβω όσους θα μιλήσουν για Dorsey αντί Canaan, ο σκόρερ της Φενέρμπαχτσε δε λύνει το πρόβλημα του σουτ, διότι δε λειτουργεί ως κλασικός σουτέρ κινούμενος μακριά από την μπάλα και δε θεωρώ συνετό να αφαιρεθούν μπάλες από άλλους για να τις πάρει ο Dorsey. Με τη διαφαινόμενη μετακίνηση του Καλάθη στη Μονακό, όμως, μοιάζει λογικό να υπάρξει κίνηση για τον shooting guard της Φενέρμπαχτσε.
Η περίπτωση Βεζένκοφ
Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει και η περίπτωση του Σάσα Βεζένκοφ. Ο Βουλγαροκύπριος forward δε φαίνεται να στεριώνει στο NBA και ήδη έχει αρχίσει να μελετάει τις επιλογές του. Το συμβόλαιό του με τους Kings είναι για 2+1 χρόνια, με την option να ανήκει στην ομάδα. Με βάση την έως τώρα παρουσία του δε φαίνεται πως θα ενεργοποιηθεί η option, αλλά ταυτόχρονα, μοιάζει πολύ δύσκολο να μείνει άμεσα ελεύθερος, έχοντας ένα τέτοιο συμβόλαιο.
Ο λόγος είναι ότι σε περίπτωση που σπάσει το συμβόλαιο, το ποσό, που μόνο αμελητέο δεν είναι, θα παραμείνει στο salary cap της ομάδας του. Έτσι, σε περίπτωση που πάψουν να πιστεύουν στην προοπτική του, οι Kings πιθανότατα θα τον ανταλλάξουν σε μία ομάδα που πιθανότατα θα θέλει το expiring contract του για να παραμείνει πάνω από το ελάχιστο salary cap και ταυτόχρονα να διατηρήσει το χώρο που θέλει ενόψει της free agency. Με πιο απλά λόγια, ο Βεζένκοφ μοιάζει σχεδόν αδύνατο να φύγει το καλοκαίρι από το NBA. Δεν είναι καθόλου απίθανο, ωστόσο, να γυρίσει στην Ευρώπη πριν την ολοκλήρωση της σεζόν 2024-2025.
Στον Ολυμπιακό, ο πρώην MVP της Euroleague, φυσικά, προσφέρει ακριβώς το πακέτο που χρειάζεται. Εξαιρετικός σουτέρ, παίζει και τις δύο θέσεις των forward και πρωτίστως, έχει ελληνικό διαβατήριο. Το πείραμα της συνύπαρξη με τον Peters δε δούλεψε τη σεζόν 2022-2023, ωστόσο οι συνθήκες έχουν διαφοροποιηθεί και δεν αποκλείεται ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ευκαιρίας δοθείσης, να το δοκιμάσει ξανά. Φυσικά, σε περίπτωση απόκτησης του Βεζένκοφ, το πρόβλημα του συνωστισμού στη γραμμή των ψηλών μεγεθύνεται. Όπως και να έχει, η κατάσταση θα είναι προσωρινή σε τέτοιο σενάριο και περισσότερα θα ξεκαθαρίσουν το επόμενο καλοκαίρι.
Το συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω, είναι αυτό που αναφέρει και το τίτλος του κειμένου. Η εξίσωση είναι δύσκολη και εν μέρει αυτό οφείλεται στον περίεργο σχεδιασμό της προηγούμενης σεζόν, τον οποίο οι συγκυρίες έκαναν πολύ δύσκολο, αλλά υπήρξαν και αστοχίες. Για να δημιουργηθεί ένα απόλυτα λειτουργικό ρόστερ, το οποίο θα μπορεί να θεωρηθεί ενισχυμένο, θα πρέπει να παρθούν κάποιες γενναίες αποφάσεις, οι οποίες πιθανότατα συνδέονται με τη διακοπή κάποιου από τα υπάρχοντα συμβόλαια. Οι James και Βεζένκοφ αποτελούσαν τους πρώτους στόχους, αλλά αμφότερες οι περιπτώσεις είχαν εξ’ αρχής δυσκολίες. Με τον πρώτο να μένει στη Μονακό και το δεύτερο να μη φαίνεται πως μπορεί να απεμπλακεί άμεσα από το συμβόλαιό του στο NBA, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα.
Η επόμενη ημέρα
Τα κουκιά είναι λίγο-πολύ μετρημένα για τους Πειραιώτες, αφού οι περισσότεροι από τους παίκτες τους είναι δεμένοι με συμβόλαια. Στα των αποχωρήσεων, ο Canaan έμεινε ελεύθερος και θα συνεχίσει να φοράει τα ερυθρόλευκα, αλλά στο Βελιγράδι, ενώ και το συμβόλαιο του Λούντζη ολοκληρώθηκε. Υπάρχει διάθεση από πλευράς Ολυμπιακού για συνέχεια της συνεργασίας, όμως ο ίδιος επιθυμεί μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής. Οι πληροφορίες μας αναφέρουν ότι υπάρχει ενδιαφέρον από αρκετές ομάδες της Basket League, με τον παίκτη να εξετάζει τις επιλογές του. Επιπλέον, δεδομένη θα πρέπει να θεωρείται η αποχώρηση του Luke Sikma, ενώ από τα συμβόλαια που προαναφέραμε, αυτό του Ignas Brazdeikis μοιάζει πιο πιθανό να διακοπεί.
Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, υπάρχει χώρος -και ανάγκη- για τρεις προσθήκες. Αντικαταστάτης του Canaan πιθανότατα θα είναι ο Tyler Dorsey, οπότε ο Ολυμπιακός αναζητά ένα guard και ένα forward. Αμφότερες οι προσθήκες δείχνουν επιβεβλημένες, αφού η ποιότητα στην περιφέρεια έλειψε πολύ τη σεζόν που ολοκληρώθηκε, αλλά το πρόβλημα είναι και αριθμητικό. Με δύο χειριστές, εκ των οποίων ο ένας είναι ευπαθής (Williams-Goss) και ο άλλος προέρχεται από μία ακόμα πολύ γεμάτη σεζόν και ενδέχεται ξανά το καλοκαίρι να μην ξεκουραστεί (Walkup), η σεζόν δε βγαίνει. Το ίδιο ισχύει και για το “3”, όπου ο Παπανικολάου έχει ξεζουμιστεί τις δύο τελευταίες σεζόν και θα έχει έναν ακόμα χρόνο στην πλάτη του.
Στο λιμάνι ευελπιστούν ότι ο forward που αναζητούν θα είναι ο Σάσα Βεζένκοφ, για τον οποίο μιλήσαμε αναλυτικά παραπάνω. Οι απόψεις διίστανται στο σενάριο που θέλει τον πρώην MVP της Euroleague να μην περνά τον Ατλαντικό. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι οι “ερυθρόλευκοι” θα κινηθούν για ξένο παίκτη με έφεση στο σκορ εκεί, ενώ άλλες τονίζουν ότι θα περιμένουν το Βεζένκοφ για όσο χρειαστεί. Επιλογές πάντως, υπάρχουν.
Εκεί που φαίνεται πως δεν υπάρχουν τέτοιες, είναι στην περιφέρεια. Όχι μόνο επειδή η αγορά είναι περιορισμένη, αλλά και επειδή το προφίλ του παίκτη που αναζητά ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι συγκεκριμένο. Στα δικά μου μάτια, ο combo guard που θα αποκτηθεί δε γίνεται να μην είναι καλός σουτέρ (αυτό αποκλείει λίγο-πολύ τον Chris Jones), όπως επίσης δε γίνεται να μην έχει έφεση στο σκοράρισμα, αλλά και ικανότητα να λειτουργεί ως “ψευτο-χειριστής”. Διαφορετικά, είτε θα μοιάζει πολύ με τον Dorsey, είτε δε θα δίνει αυτό που λείπει. Στην Ευρώπη δεν υπάρχει κάποιος τέτοιος παίκτης διαθέσιμος (τουλάχιστον στα δικά μου μάτια), ενώ η αγορά του NBA έχει ρίσκα. Και δεν αναφέρομαι στην “εμπειρία από Euroleague”, που έρχεται συχνά στην κουβέντα. Χωρίς να έχω τέτοια πληροφόρηση, θα αναφέρω το όνομα του Kyle Guy, που θεωρώ πως στα χέρια του Μπαρτζώκα έχει προοπτική να γίνει τέτοιος παίκτης και να εκτοξεύσει την αξία του.
Επειδή το μυαλό, αναπόφευκτα, πηγαίνει στον Kendrick Nunn, πρέπει να τονίσω ότι δεν υπάρχουν κάθε καλοκαίρι τέτοιες περιπτώσεις, διότι παίκτες με την ποιότητα του Αμερικανού του Παναθηναϊκού, ανήκουν στο NBA. Ο συγκεκριμένος βρέθηκε στην Ευρώπη λόγω συγκυριών κυρίως και είδαμε όλοι ότι πάλεψε μέχρι την τελευταία στιγμή να το αποφύγει. Να το πούμε αλλιώς: περισσότεροι Shelvin Mack έρχονται από την Αμερική, παρά Nunn. Οπότε το να ασκηθεί κριτική στη διοίκηση του Ολυμπιακού που δεν πήρε τον “νέο Nunn”, θα είναι μάλλον άστοχο.
Το τελευταίο σκέλος του κειμένου έχει έναν μάλλον απαισιόδοξο τόνο, ωστόσο αυτά είναι τα δεδομένα. Διάθεση για ενίσχυση φαίνεται πως υπάρχει, αλλά εδώ που βρίσκεται ο Ολυμπιακός, το αποτέλεσμα μετράει περισσότερο. Μένει να δούμε ποιο θα είναι αυτό.
