Xθες και σήμερα, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός έδωσαν το πρώτο… ημίχρονο μιας από τις σημαντικότερες μάχες στη σύγχρονη ιστορία τους. Το πρώτο ημίχρονο ήταν το δύσκολο, καθώς παίχτηκε εκτός έδρας. Έρχονται οι ρεβάνς στην Ελλάδα, όπου οι δύο εκπρόσωποί μας στο Champions League δεν θα κληθούν να γράψουν κάποιο έπος, σαν αυτό που πέτυχαν οι «πράσινοι« στη Μασσαλία ή σαν αυτό που πραγματοποίησε η «Ένωση» στις καθυστερήσεις του αγώνα με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ. Για να γίνω πιο σαφής, χωρίς να με διακατέχει καμία δόση υπερβολής, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός καλούνται να κάνουν ό,τι χρειάζεται, για να βρεθούν εκεί που βάσει της απόδοσής τους, έχουν αποδείξει πως ανήκουν. Στους ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Οι κιτρινόμαυροι και οι πράσινοι, μπορεί να ηττήθηκαν σε Αμβέρσα και Μπράγκα αντίστοιχα, την ίδια στιγμή όμως, έστελναν μήνυμα πως ΔΕΝ είναι χειρότερες ομάδες από τους αντιπάλους τους, ο καθένας με τον δικό του τρόπο μέσα στο γήπεδο, αμφότεροι πιστοποίησαν πως έχουν ικανότητες απέναντι σε ισχυρούς αντιπάλους, παίζοντας το ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ποδόσφαιρο και έχοντας χάσει με το μίνιμουμ της διαφοράς, μπορούν να ανατρέψουν την εις βάρος τους κατάσταση, καθώς την επόμενη εβδομάδα το ΟΑΚΑ και η Αγιά Σοφιά θα κατηφορίζουν.
ΑΕΚ: Καλείται να βρει λύσεις απέναντι στο έξυπνο… ταμπούρι του Φαν Μπόμελ
Η ΑΕΚ στο παιχνίδι με την Αντβέρπ, μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως έπεσε στην παγίδα των γηπεδούχων, σε μια βραδιά που οι λεπτομέρειες και η τύχη της γύρισαν την πλάτη. Τι εννοώ; Η «Ένωση» στο πρώτο ημίχρονο χάνει ευκαιρίες. Όχι απαραίτητα κλασικές, όμως υπάρχει η κεφαλιά του Λιβάι, το σουτ του Πινέδα, το τετ α τετ του Λιβάι από πλάγια. Όλες κατέληξαν εκτός στόχου και μάλιστα στην τελευταία, ο επιθετικός από Τρινιντάντ και Τομπάγκο υπέστη τράβηγμα και αντικαταστάθηκε. Αντίθετα, οι γηπεδούχοι ευτύχησαν να προηγηθούν στην πρώτη τους αξιόλογη επίσκεψη στα καρέ του Αθανασιάδη. Και παρότι η ελληνική ομάδα, έπαιζε πολύ καλύτερη μπάλα και φαινόταν πως αργά ή γρήγορα, βάσει της εικόνας των ομάδων, έρχεται η φάση που αλλάζει τις ισορροπίες. Όταν, ο Μπατάι αποβλήθηκε για την Αντβέρπ, όλοι θεώρησαν πως η συγκυρία είναι ιδανική για την «Ένωση» να βρει τουλάχιστον ένα γκολ και να φέρει τη σειρά απολύτως στα μέτρα της. Αντί αυτού έγινε το εξής παράδοξο (που πολλές φορές συμβαίνει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο). Οι γηπεδούχοι αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν και η ΑΕΚ σταμάτησε να βρίσκει τους χώρους που έβρισκε πριν την αποβολή. Αντί η ομάδα του Αλμέιδα να αποκτήσει πλεονέκτημα με την αποβολή, μπλόκαρε, αγχώθηκε υπερβολικά και ενώ ως τότε έπαιζε ορθολογικά, την κυρίευσε η βιασύνη και κάθε της επίθεση κατέληγε σε «γιόμα», εύκολα αντιμετωπίσιμη για τα ψηλά κορμιά του Φαν Μπόμελ. Οι ευκαιρίες έρχονταν με το σταγονόμετρο και η ισοφάριση δεν ήρθε ποτέ. Η ΑΕΚ έχασε, αλλά ΔΕΝ χάθηκε.
Η ρεβάνς στην «Opap Arena» δίνει την ευκαιρία στην ΑΕΚ να δει τα λάθη της και να ψάξει τρόπους να σπάσει την άμυνα της Αντβέρπ, η οποία θα έρθει ξανά για να καταστρέψει το παιχνίδι των πρωταθλητών Ελλάδος. Όλο το ζήτημα λοιπόν, εκεί που θα κριθεί η πρόκριση, είναι το πνευματικό κομμάτι. Αν ο Αλμέιδα προετοιμάσει τους παίκτες του, ώστε να μην πελαγώσουν, αν μην εκνευριστούν και να ψάξουν με υπομονή και συνέπεια το γκολ, τότε οι «κιτρινόμαυροι» θα βρεθούν στους ομίλους του Champions League. Για τον απλούστατο λόγο πως οι Βέλγοι δεν βλέπουν τον «δικέφαλο» σε θέμα ποιότητας. Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, η πρωταθλήτρια Βελγίου (8ο στο ranking της UEFA) δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να παίξει τη μπάλα που παίζουν οι πρωταθλητές Ελλάδος (19η η χώρα μας στο αντίστοιχο ranking). Για να μην αδικούμε την Αντβέρπ, είναι μια πραγματικά καλή ομάδα, με τη σφραγίδα του Φαν Μπόμελ, ο οποίος καταφέρνει και πηγαίνει τα ματς, στο τέμπο, για το οποίο έχει φτιαχτεί το υλικό του. Έτσι πήρε πρωτάθλημα πέρυσι, έτσι νίκησε και χθες. Με την άμυνα, με την εξυπνάδα, με την τακτική. Ο αγώνας στην Αγιά Σοφιά θα είναι ένα «σκάκι» και αν επικρατήσει η ποιότητα, η πρόκριση θα έρθει.
Σημείωση: Ο τραυματισμός του Λιβάι δεν είναι καλό νέο για την ΑΕΚ, αλλά εν όψει του επαναληπτικού, ίσως βγει και σε καλό. Η «Ένωση» θέλει γκολ νωρίς, θέλει παίκτη που να… μυρίζει το γκολ και ένα δίδυμο Γκαρσία με Τσούμπερ, δεν ξέρω αν θα ήταν αυτό που πραγματικά θα ήθελε σε ένα τέτοιο ματς. Θέλει Πόνσε το ματς οπωσδήποτε, θέλει Μάνταλο πιο πίσω να περάσει καμιά κάθετη και επίσης ο Φαν Φερτ ΠΡΕΠΕΙ να είναι στην αποστολή και αν οι ανάγκες του παιχνιδιού το επιτάσσουν, να ριχτεί στη μάχη. Χθες, όταν η Αντβέρπ είχε κλειστεί στο μισό γήπεδο και η ΑΕΚ κοπάναγε… γιόμες ανελέητα, η παρουσία του Ολλανδού ήταν επιβεβλημένη και πιο απαραίτητη από ποτέ, δεν υπήρχε όμως στην αποστολή.
Παναθηναϊκός: Αλύγιστο το μέταλλό του, στα μέτρα του η ρεβάνς
Στο 93ο λεπτό του αγώνα στο Municipal De Braga, ο Μπρινιόλι εξουδετερώνει τετ α τετ του Ρόνι Λόπεζ. Αν εκεί γινόταν το 3-0 δεν υπήρχε επιστροφή. Αλλά αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα ήταν τόσο, μα τόσο άδικο, για την προσπάθεια του Παναθηναϊκού στην Πορτογαλία. Δεν άξιζε να κερδίσει, άξιζε όμως αυτό που έχει τώρα. Το 2-1, ένα σκορ που του επιτρέπει να κυνηγήσει την μεγάλη ανατροπή στον αγώνα του Ολυμπιακού Σταδίου. Ξανά ο Ιωαννίδης έδωσε τη λύση με μια ακόμα ασίστ του και ο Μαντσίνι εξαργύρωσε την καταπληκτική του εμφάνιση, πετυχαίνοντας ένα πολύ μεγάλο γκολ, που κρατάει ζωντανό το «τριφύλλι».
Για να πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά, η αρμάδα του Γιοβάνοβιτς σε όλο το πρώτο ημίχρονο ήταν χάρμα ιδέσθαι. Στο ύψος της, ακριβώς όπως έπρεπε να είναι. Ο Παναθηναϊκός έκανε το παιχνίδι του, αυτός απειλούσε, αυτός δημιουργούσε, αυτός έμοιαζε επικίνδυνος, με την Μπράγκα να γίνεται ελάχιστες φορές απειλητική. Στα χαφ η κυριαρχία του ήταν ορατή, με τον Παλάσιος και τον Μαντσίνι να βοηθούν πάρα πολύ και να γίνονται στήριγμα στους Πέρεθ και Βιλένα, η ελληνική ομάδα κατάφερε να κρατήσει πολλή ώρα τη μπάλα, έφτανε σχετικά άνετα κοντά στην περιοχή του Ματέους και αν κάποια ομάδα δικαιούταν ένα γκολ, αυτοί ήταν οι «πράσινοι».
Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός κόντεψε να βρεθεί εκτός διεκδίκησης της πρόκρισης. Όχι λόγω της συνολικής παρουσίας, αλλά από… στιγμές. Μια τέτοια στιγμή ήταν το ΑΧΑΣΤΟ που χάνει ο Σπόραρ για την ισοφάριση στο 63′, άλλη μια τέτοια είναι η τρομερή ολιγωρία στο 73′, που μετά από cooling break, οι «πράσινοι» ξεχάστηκαν και δέχτηκαν το 2-0 κυριολεκτικά από το ΠΟΥΘΕΝΑ, σε μια φάση που έχασε μέχρι και ο σκηνοθέτης. Αντί για το 1-1 δηλαδή έγινε το 2-0, σε ένα σημείο του ματς που η Μπράγκα δεν απειλούσε. Έστω και έτσι, το γκολ του Μαντσίνι κρατάει τον Παναθηναϊκό ολοζώντανο. Και αν στην Πορτογαλία το «τριφύλλι» κοίταξε στα μάτια τη Μπράγκα και δεν υστέρησε μέσα στο ματς, έχουμε βάσιμες υποψίες να θεωρούμε πως στην Ελλάδα μπορεί να φέρει την κατάσταση στα δικά του μέτρα.
