Kάνοντας μια σύντομη αναδρομή στο τι είχε γίνει στις πέντε πρώτες αγωνιστικές του Basketball Champions League, o Προμηθέας Bίκος Cola δεν θα έλεγε κανείς πριν το ματς με τη Νίμπουργκ πως δεν άξιζε να βρίσκεται σε αυτή τη θέση και θα έπρεπε να έχει προκριθεί. Ήταν πολύ ανιαρή η παρουσία των Πατρινών ως τώρα στη διοργάνωση και θα μπορούσε κάποιος να πει πως ”Αν κάνεις 0x3 στην έδρα σου, που πέρυσι ήταν το μεγάλο σου όπλο, τι μπορείς να προσδοκάς;”. Οι ”πορτοκαλί” βρίσκονταν στο 1-4 και την τελευταία θέση του ομίλου, έχοντας ακριβώς ό,τι τους άξιζε ως εκείνη τη στιγμή. Είχαν την ευκαιρία τους να κερδίσουν στην Πάτρα τη Ράστα Βέχτα και να τελειώσουν τη δουλειά, αντ’ αυτού όμως έχασαν 34 παραπάνω ριμπάουντ μέσα στο γήπεδό τους, μοιραία έχασαν και το ματς. Μέχρι εκεί λοιπόν, όλα έμοιαζαν εφιαλτικά. Η εικόνα μετά την περσινή φοβερή χρονιά έμοιαζε να ”τσαλακώνεται”, ο αποκλεισμός ήταν προ των πυλών ή – για να ακριβολογούμε -, αμέσως μετά το βράδυ της 4ης Δεκεμβρίου και την εντός έδρας ήττα από την γερμανική ομάδα, η φράση που κυριαρχούσε στο Δ. Τόφαλος, ήταν ”αποκλειστήκαμε”. Και αλήθεια, ποιος ήταν αυτός που θα πίστευε τότε το αντίθετο; Οι ”Προμηθείς” βρίσκονταν σε μια θέση που πια δεν όριζαν καν οι ίδιοι τη μοίρα τους. Έπρεπε να κερδίσουν μέσα στην Πράγα την μέχρι πρότινος ”άτρωτη” Νίμπουργκ και ταυτοχρόνως να χάσει η Ράστα Βέχτα μέσα στη Σαξονία, από την εντελώς αδιάφορη Γαλατασαράι. Στον αθλητισμό, όμως, τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Και αν υπάρχει κάτι που ενδυνάμωσε ξανά την πίστη για την πρόκριση, ήταν το υπέροχο κλίμα που υπήρχε για τρεις μέρες στην Πράγα. Και αυτό πρέπει να πιστωθεί σε μεγάλο βαθμό στον Ηλία Παπαθεοδώρου και τους συνεργάτες του, που φρόντισαν να δώσουν στους παίκτες τους να καταλάβουν, πως ο Προμηθέας δεν πήγε στην Τσεχία για τουρισμό, αλλά για να διεκδικήσει τις πιθανότητες που του αναλογούν για την πρόκριση.
Ακόμα και οι αγωνιστικές συνθήκες για τους ”πορτοκαλί” πριν το ματς, τους καθιστούσαν ως το απόλυτο αουτσάιντερ. Χωρίς τον Ιγούντου και τον Ουόκερ έχαναν σε σκορ, μέγεθος, άμυνα, βάθος, σε όλα… Ωστόσο, ακόμα και έτσι, δεν πέταξαν λευκή πετσέτα. Τελευταία ατάκα του Ηλία Παπαθεοδώρου στην πρωινή προπόνηση πριν το ματς ήταν η εξής: ”Έχουμε μικρό ρόστερ, σήμερα κανένας δεν περισσεύει, θα παίξετε όλοι και πρέπει να είστε συγκεντρωμένοι”. Το είπε και το εφάρμοσε πρώτα ο ίδιος και στη συνέχεια οι παίκτες του. Έκανε την έκπληξη, ξεκινώντας βασικό τον 18χρονο Γρηγόρη Πρέκα, έβαλε τον Λάγιο σε σημείο που η μπάλα ”έκαιγε” και έβλεπε όλους τους παίκτες του να παλεύουν για τον ίδιο σκοπό. Σε αυτό συνηγορούσαν σίγουρα και τα διαρκώς θετικά μαντάτα που έρχονταν από την Γερμανία, εκεί όπου η Γαλατασαράι φερόταν απολύτως επαγγελματικά και έπαιρνε και εκείνη τη νίκη μέσα στη Γερμανία, παίζοντας για την ιστορία της.
Στο αγωνιστικό σκέλος, δεν υπάρχουν πολλά να πούμε για το τακτικό κομμάτι, γιατί εκεί ο Προμηθέας ήταν αψεγάδιαστος από το ξεκίνημα, δείχνοντας παράλληλα πως το ήθελε πάρα πολύ. Και όλα αυτά απέναντι σε μια Νίμπουργκ, που μόνο αδιάφορη δεν εμφανίστηκε. Έπαιξε πάρα πολύ ”ξύλο”, πιέζοντας ασφυκτικά στο κατέβασμα της μπάλας, έχοντας σαν παράδειγμα το ματς του Α’ Γύρου στο Δ. Τόφαλος, όπου τότε οι ”Προμηθείς” με τρομερή λειψανδρία στα γκαρντ υπέφεραν από αυτό. Στην Τσεχία όμως, υπήρχε ο Αϊζάια Ρις, που έκανε δεύτερο κολλητά εκπληκτικό παιχνίδι και δείχνει πως αποτελεί τεράστια αναβάθμιση σε σχέση με τον Ντάριους Πέρι, ενώ εμφανίστηκε και ένας μυθικός Μπαζίνας. Ο νεαρός γκαρντ, μπορεί να ακουστεί υπερβολή, όμως ίσως πραγματοποίησε την πιο ώριμη εμφάνισή του με τη φανέλα του Προμηθέα, την πιο ”refuse to lose” παρουσία, την πιο ”εγώ θα σας κερδίσω με το… έτσι θέλω απόψε”. Ήταν πρώτος ριμπάουντερ του ματς (7), έπαιξε απίθανη άμυνα πάνω στις αλλαγές του στα κρίσιμα σημεία και παρά το γεγονός πως γύρισε το πόδι του στο Γ’ Δεκάλεπτο, ξαναμπήκε μέσα και ολοκλήρωσε την παράτασή του. Φυσικά, σε μια βραδιά, που όπως προαναφέρθηκε, κανένας δεν περίσσευε, δεν μπορεί κανείς να μην σταθεί στην ηρωική εμφάνιση του Κένι Ουίλιαμς, ο οποίος ”σακατεύτηκε” σε δύο περιπτώσεις, όμως ήταν αποφασισμένος να κάνει ένα τεράστιο παιχνίδι, που το χρώσταγε στον εαυτό του και την ομάδα του, βάζοντας και αυτός το λιθαράκι του, αφού με μεγάλα σουτ έκοψε σε πολλές περιπτώσεις τη φόρα της Νίμπουργκ και έκανε το γήπεδο να σιγήσει.
Y.γ 1: Τελευταίο άκουσμα στο δρόμο για το γήπεδο της Πράγας, ήταν το ”Nothing Impossible” του Daniel Merrieweather. Τυχαία μπήκε στη μίξη της Playlist μου, ήταν όμως ένα άκουσμα που πάντα μου θύμιζε από όταν πολύ μικρός, πως τίποτα στην ζωή δεν είναι αδύνατο. Πόσο μάλλον στον αθλητισμό. Και ο Προμηθέας χθες, σε μια δική του τεράστια βραδιά, έδωσε σάρκα και οστά στο άκουσμα αυτό…
Υ.γ 2: Στην περσινή ”παραμυθένια” σεζόν στο Basketball Champions League, ο Προμηθέας πάλι 3ος είχε βγει στον όμιλο και μάλιστα εκείνος ο όμιλος ήταν σαφώς πιο εύκολος, αφού υπήρχε η Οπάβα, που ήταν ”σάκος του μποξ”. Το μειονέκτημα έδρας στα Play In δεν σημαίνει και αποκλεισμός, οι Πατρινοί έχουν δείξει σιγά σιγά πως γίνονται κανονική ομάδα και εάν εμφανιστούν στη Σμύρνη (ή στη Γαλλία) πάνοπλοι, μπορούν να κάνουν το ”κόλπο” και να προκριθούν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο Top 16.
