Η ήττα της Παναχαϊκής από την ΑΕΚ Β’ την Παρασκευή στο Παμπελοποννησιακό Στάδιο για την πρεμιέρα της Superleague 2 και ο τρόπος με τον οποίον οι περισσότεροι φίλοι των Πατρινών, αλλά και μερίδα του Τύπου, την διαχειρίστηκαν, αναδεικνύει μια μόνιμη παθογένεια που υπάρχει τα τελευταία χρόνια, όμως ταυτόχρονα δικαιολογείται απόλυτα. Υπάρχει τεράστια έλλειψη υπομονής, ο κόσμος υπερενθουσιάζεται σε ένα θετικό αποτέλεσμα (βλέπε Καλαμάτα) και παράλληλα φέρνει την καταστροφή στην πρώτη γκέλα. Yπάρχει λογική εξήγηση για αυτό το rollercoaster συναισθημάτων, αν αναλογιστεί κανείς τι έχει περάσει αυτός ο λαός τα τελευταία 20 χρόνια και δεν μπορεί να ορθοποδήσει και να βρει μια σταθερά. Για αυτό είμαστε εμείς εδώ, τρεις μέρες μετά το παιχνίδι, να βάλουμε τα πράγματα σε μια στέρεα βάση για να ξέρουμε τι λέμε.
Ακούσαμε ότι οι ”κοκκινόμαυροι” με αυτό το ρόστερ δεν πάνε πουθενά, δεν υπάρχει υλικό για άνοδο και όλο αυτό το διάστημα μας πλασάρουν φούμαρα. Η ερώτηση είναι η εξής: Το συμπέρασμα αυτό βγήκε από το παιχνίδι με την ”Ένωση”; Γιατί όπως ξαναείπα, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα μετά το ματς με την Καλαμάτα ήταν εντελώς διαφορετική και δεν υπήρχε ούτε αμφισβήτηση, ούτε τίποτα. Ξαφνικά, μετά την ήττα από τους ”κιτρινόμαυρους”, ο Τάτσης έγινε ανεπαρκής για τον στόχο που έχει τεθεί, οι παίκτες ”λίγοι” και γενικότερα η κατήφεια και η απογοήτευση τεράστια. Επιπλέον, ακούγεται πολύ έντονα αυτές τις μέρες πως οι ”ροσονέρι” με τέτοια επίθεση δεν μπορούν να πάνε πουθενά και η κατηγορία θέλει παίκτες – γκολτζήδες που θα ”ξεκλειδώνουν” παιχνίδια. Πάμε λοιπόν να δούμε τι ισχύει και τι δεν ισχύει από αυτά:
Οι Πατρινοί απέκτησαν το καλοκαίρι τρεις πάρα πολύ ποιοτικούς παίκτες, οι οποίοι σε σύστημα 4-2-3-1 θα αγωνίζονται πίσω από τον φορ. Τον Νίλι που θα δημιουργεί ως καθαρό 10άρι, και τους Ελευθεριάδη και Πολέτο στα άκρα, οι οποίοι έχουν την δυνατότητα και να σκοράρουν (ιδιαίτερα ο πρώτος), όσο και να προκαλέσουν ρήγματα, ευνοώντας τον φορ. Σέντερ φορ είναι ο Ρόβας, ένας κλασικός γκολτζής με εκατοντάδες γκολ καριέρας και ορισμένες εξαιρετικές επιδόσεις στο βιογραφικό του, ο Πατρινός, που πέρυσι έβγαλε ασπροπρόσωπους τους πάντες και στην ουσία ήταν ο βασικός άξονας για την παραμονή στην κατηγορία και ο Μαδριγάλ, ο οποίος ήρθε με καλές περγαμηνές και περιμένει και αυτός την ευκαιρία του. Στο παιχνίδι με την ΑΕΚ Β’, τα δύο εξτρέμ ήταν στα pits λόγω τραυματισμών, ο Πατρινός αποχώρησε τραυματίας πριν συμπληρωθεί το 20λεπτο και ο Νίλι, με όλα τα δεδομένα που είχαν δημιουργηθεί, έκανε ένα μέτριο για τα δεδομένα του παιχνίδι. Με λίγα λόγια, κανένας στην παρούσα φάση δεν μπορεί να βγάλει ασφαλές πόρισμα για τις πραγματικές δυνατότητες της πατρινής ομάδας στο επιθετικό κομμάτι.
Η κριτική σε κάθε ομάδα είναι μέρος της δουλειάς και σαφέστατα μπορεί να γίνει μπόλικη κριτική προς τους πάντες για μια σειρά από ζητήματα, όμως δυστυχώς αυτό που παρατηρείται τις τελευταίες ημέρες είναι ισοπέδωσε. Η Παναχαϊκή έχει να συναγωνιστεί ομάδες παρόμοιου βεληνεκούς για την άνοδο, θα έρθουν τα θετικά αποτελέσματα, θα έρθουν και οι στραβές και καλό θα ήταν να δοθεί μια πίστωση χρόνου και να μην ακούγονται υπερβολές, για ένα ρόστερ που έχει πράγματι μπόλικη ποιότητα και αν έχει στήριξη και την τύχη με το μέρος του, μπορεί να πρωταγωνιστήσει και να φτάσει πολύ ψηλά.
