Η πρεμιέρα για την Παναχαϊκή ήταν ξεκάθαρα προβληματική. Είχε φανεί και με την Καλαμάτα ότι η πατρινή ομάδα ήταν ”δυσκοίλια” στην παραγωγή και την αξιοποίηση ευκαιριών, ωστόσο πολλοί το είχαν αποδώσει αυτό στο γεγονός πως οι Μεσσήνιοι είναι μια πολύ δυνατή ομάδα, με υψηλούς στόχους και θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο για τους ”Αχαιούς” να δημιουργήσουν μόνο. Χθες, το πρόβλημα ήταν πολύ μεγαλύτερο, απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν ήρθε στην Πάτρα για να παίξει μπάλα, αλλά για να ”καταστρέψει” το παιχνίδι της Παναχαϊκής. Η ”Ένωση” ταμπουρώθηκε πίσω, βρήκε τεχνάσματα (καθυστερήσεις) για να εκνευρίσει τους Πατρινούς και τελικά, όχι μόνο κράτησε το μηδέν πίσω, αλλά βρήκε και γκολ μπροστά, από ένα τραγικό λάθος του Ζαμόρα, για να πάρει το τρίποντο.
Δεν θα γίνουμε κριτές των πάντων, ούτε θα απαξιώσουν με την πρώτη ”στραβή” την προσπάθεια που έχει γίνει και ένα ρόστερ, που μόνο κακό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Οι ”Αχαιοί” σε ένα απόγευμα που έπρεπε να παίξουν καλή μπάλα και να πάρουν πράγματα από τους επιθετικούς τους, είχαν εκτός δύο βασικότατους παίκτες (Πολέτο, Ελευθεριάδης), είδαν τον Πατρινό να τραυματίζεται στο πρώτο τέταρτο, ενώ ο Νίλι χθες βρέθηκε μακριά από τον καλό του εαυτό, έμοιαζε αποσυντονισμένος, εγκλωβισμένος από το στυλ παιχνιδιού της ΑΕΚ Β’ και χωρίς ιδέες. Κανένας δεν είναι στο απυρόβλητο, αλλά κάποιες καταστάσεις έρχονται και συγκυριακά και δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι οι πρεμιέρες κρύβουν παγίδες.
Αγωνιστικά, ο Τάτσης έκανε το ίδιο πείραμα όπως με την Καλαμάτα, με τον Καραγιάννη στα χαφ και ξανά είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Το πείραμα να μην αποδώσει, οι Πατρινοί να χάσουν το κέντρο και να πετάξουν στα σκουπίδια ένα ημίχρονο. Προσοχή, δεν υπάρχει καμία μομφή εδώ προς τον ποδοσφαιριστή, τον οποίον τον γνωρίσαμε πέρυσι ως φουλ μπακ και σε αυτή τη θέση ανταπεξήρθε πλήρως. Επίσης, ο Ρόβας για ένα ολόκληρο ημίχρονο, ουσιαστικά δεν κατάλαβε κανένας ότι παίζει. Και όταν ο σέντερ φορ είναι άφαντος, σε ένα παιχνίδι που πρέπει να βάλεις τη μπάλα… στο κουτί, τότε σίγουρα κάτι έχει γίνει λάθος. Οι στόπερ, και αυτοί σε μέτρια βραδιά, ειδικά ο Ζαμόρα που ίσως κάνει το χειρότερό του παιχνίδι με τα ”κοκκινόμαυρα”, αλλά ακόμα και πριν φτάσουμε στο λάθος, η ΑΕΚ, μια ομάδα που δυσκολευόταν να περάσει το κέντρο, έβγαλε 2-3 κλασικές φάσεις, με εμφανές το κενό στο κέντρο της άμυνας. Αυτός που πραγματικά διακρίθηκε χθες, πλην του εξαιρετικού Κολοβούρη, ήταν ο Πανάγου, ο οποίος κατάπιε αμέτρητα χιλιόμετρα, έκανε ωραίες κούρσες από δεξιά, έβγαινε πρώτος σε κάθε μονομαχία και είχε μερικές επικίνδυνες μπαλιές, οι οποίες όμως δεν αξιοποιήθηκαν. Σε σχετικά καλή μέρα ήταν και ο Βαλεντίν Ζέκοφ, αν και στην τελική απόφαση τα χαλούσε, ενώ και ο Ντε Τόμας έδειξε καλή εικόνα και ”έδεσε” το κέντρο με την έλευσή του στο ματς, όπως είχε κάνει και στο ματς με την Καλαμάτα.
Για το εξωαγωνιστικό, δυστυχώς τα πράγματα είναι πιο ”χλωμά”, από ότι μια απλή ήττα στην πρεμιέρα. Είδαμε πράγματα στο Παμπελοποννησιακό Στάδιο, που μας κάνουν να μην αισιοδοξούμε για τη συνέχεια. Από τη μία, μια ομάδα που ήρθε στην Πάτρα με αποκλειστικό σκοπό να κάνει καθυστερήσεις για 90 λεπτά, προσπαθώντας να κερδίσει με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο. Μια ομάδα χωρίς στόχους (οι Β’ ομάδες δεν υποβιβάζονται), η οποία παρόλα αυτά έπαιζε σαν να είναι τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς και να κρίνεται η ζωή της, αφού σε όλο το ματς βλέπαμε πράγματα ακατανόητα, δύο και τρεις παίκτες να πέφτουν κάτω σαν να μην υπάρχει αύριο. Μια αφελής ερώτηση για όσα είδαμε χθες είναι η εξής: Θα δείξει η ΑΕΚ Β’ τον ίδιο ζήλο με την Κηφισιά; Ρητορικό το ερώτημα, περιμένουμε να δούμε στο χορτάρι, αν ο Γαλανόπουλος (διεθνής παίκτης και με τέτοιες παραστάσεις στην καριέρα του) θα ξανακάνει δύο λεπτά να βγει από τον αγωνιστικό χώρο κατά την αλλαγή του. Περιμένουμε να δούμε, για να (ξανα)γελάσουμε.
Σε ότι αφορά τον διαιτητή της αναμέτρησης, αυτός ήρθε στο γήπεδο, σαν να προορίζεται για να διευκολύνει την αποστολή των φιλοξενούμενων. Δεν είναι μόνο το αμφισβητούμενο πέναλτι που δεν σφυρίχτηκε για τους Πατρινούς, είναι η απαράδεκτη ανοχή στις καθυστερήσεις, το γεγονός ότι ο γκολκίπερ Αγγελόπουλος της ”Ένωσης” δεν δέχτηκε ούτε μισή παρατήρηση, ενώ κάθε φορά ”έτρωγε” ένα λεπτό για να χτυπήσει τα ελεύθερα, και το αποκορύφωμα, τα μόλις 5 λεπτά καθυστερήσεων. Υπάρχουν οι σφαγές, που αφορούν ένα γκολ οφσάιντ ή ένα πέναλτι που λανθασμένα δόθηκε ή δεν δόθηκε, υπάρχουν και τα ”έξυπνα” χειρουργεία, σαν αυτό που βίωσαν χθες οι ”κοκκινόμαυροι”, που από το πρώτο δευτερόλεπτο κατάλαβαν ότι για να μπορέσουν να παίξουν ποδόσφαιρο, θα πρέπει να έχουν πολύ γερό… στομάχι και να παίξουν μπάλα.
Υ.γ 1: Ευτυχώς, έστω και στο… παρά πέντε, η διοίκηση κατάλαβε το ”φάουλ” με τις τιμές των εισιτηρίων. Πρέπει άπαντες να αφουγκραστούν τις ανάγκες της κοινωνίας και του φίλαθλου κόσμου και να μην ξαναδούμε ανάλογα περιστατικά.
Υ.γ 2: Τίποτα δεν χάθηκε, πρέπει οπωσδήποτε να έρθει η νίκη κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης Β’ και να μπορέσει η ομάδα σιγά σιγά να βρει τον ρυθμό της.
