Βρισκόμαστε στον Μάιο του 2024. Ο Παναθηναϊκός εξασφαλίζει και μαθηματικά την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Χιλιάδες κόσμος μπαίνει στο γήπεδο της Λεωφόρου για να πανηγυρίσει μαζί με τους παίκτες το πρώτο πρωτάθλημα του συλλόγου μετά το 2010. Ο Γιάννης Αλαφούζος, με μια αιρετική απόφαση τον Δεκέμβριο του 2023, υπέγραψε μια μεγάλη επιτυχία των ”πράσινων”, αφού στη θέση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, που τον τελευταίο μήνα έκανε… νερά, φέρνει τον πιο επιτυχημένο Τούρκο προπονητή όλων των εποχών, έναν προπονητή που ο ερχομός του στον Παναθηναϊκό προσδίδει ατελείωτο κύρος και πρεστίζ στην ομάδα. Γιατί χωρίς υπερβολή, ο Φατίχ Τερίμ είναι ένας από τους κορυφαίους ξένους προπονητές ever που θα έχουν εργαστεί στη χώρα μας. Λίγους μήνες αργότερα, οι ”πράσινοι” εξασφαλίζουν τη συμμετοχή τους στο νεοσύστατο format του Champions League. Και κάπως έτσι, μια ρισκαδόρικη και άκυρη (ως προς το timing απόφαση) μετατρέπεται σε ”κέντα”. Αυτό είναι το ιδανικό σενάριο, που οραματίστηκε ο Αλαφούζος με την αποπομπή του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Και ρωτάω εγώ ο βλάκας. Είστε ευχαριστημένοι με αυτό; Hθικά θα είστε εντάξει; Θα μπορείτε ξανά να βάλετε νερό στο κρασί σας και να πείτε ”τελικά ο Αλαφούζος δικαιώθηκε”; Όχι… Ποτέ των ποτών. Για τον απλούστατο λόγο πως αυτό που είχε χτίσει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν κάτι πολύ ανώτερο από έναν τίτλο, μια πορεία στην Ευρώπη, δύο χαμένα ή κερδισμένα ντέρμπι. Ήταν κάτι πολύ ανώτερο από μια απλή σχέση προπονητή – οπαδών, που στα εύκολα θα τον αποθεώνουν, στα δύσκολα θα ασκούν κριτική. Ήταν ο άνθρωπος που κατόρθωσε να συσπειρώσει και πάλι τους φιλάθλους του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού γύρω από την ομάδα. Ήταν ο άνθρωπος που εδώ και ενάμιση χρόνο… έριχνε την Ticketmaster κάθε φορά που έβγαιναν εισιτήρια για αγώνες του ”τριφυλλιού”, αφού στη συντριπτική πλειοψηφία των αγώνων στη Λεωφόρο, το sold out ήταν υπόθεση 5-10 λεπτών. Και όλα αυτά, στον Παναθηναϊκό του Αλαφούζου. Έκανε τους φιλάθλους της ομάδας να ξεχάσουν την σχέση μίσους και απέχθειας προς τον ιδιοκτήτη, ο οποίος μπορούσε μετά από ένα σημείο να απολαμβάνει τους καρπούς των κόπων του Σέρβου και να πηγαίνει κανονικά στο γήπεδο, στο οποίο από το 2016 και μετά ήταν… κόκκινο πανί. Η συσπείρωση ήταν τόσο μεγάλη, που το μενού περιλάμβανε αλλόκοτα (για τα δεδομένα του Παναθηναϊκού) πράγματα, όπως αποθέωση μετά το περσινό 0-3 από τον ΠΑΟΚ, standing ovation με τον Άρη μετά το χαμένο πρωτάθλημα και πολλές ακόμα στιγμές που είναι πρωτόγνωρες για τα ελληνικά δεδομένα. Αυτός κατάφερε να γεμίσει ξανά το ΟΑΚΑ με 70.000 κόσμο στα ματς με Μπράγκα και τη Βιγιαρεάλ. Θυμάστε τι ανέλαβε όταν ήρθε; Τον Παναθηναϊκό του Πογιάτος, του Ρόκα, του Μπόλονι και του Ντρεοσί. Τον Παναθηναϊκό της 5ης θέσης, τον Παναθηναϊκό που ήταν εκτός στόχων και έπρεπε να… ξεφορτωθεί τα ”σαπάκια” που είχαν μαζέψει οι προηγούμενοι προπονητές, μάνατζερ και τεχνικοί διευθυντές. Και έκανε έναν κόσμο πλήρως απογοητευμένο και ξενερωμένο, ίσως και αηδιασμένο, σε ό,τι έχει να κάνει με την εταιρεία που λέγεται ΠΑΕ Παναθηναϊκός, όταν πριν τον covid στα μη εμπορικά ματς το ΟΑΚΑ μάζευε 4-5.000 κόσμο, ξαφνικά να ”ανθίσει” με φρενήρη ρυθμό.
Ξαφνικά, τα μόνα προβλήματα του Παναθηναϊκού φίλαθλου κοινού, ήταν αν πρέπει να παίζει ο Βιλένα ή ο Τσέριν και αν ο Γιοβάνοβιτς έχει εμμονή με το να αφήνει εκτός τον Γερεμέγιεφ. Κάποιοι μάλιστα, άρχισαν να ξεχνάνε και ζητούσαν να φύγει ο ”Καρβέλας” και να έρθει κάτι καλύτερο, που θα μπορέσει να εξελίξει τον σύλλογο. Μάλλον ξεχνούν πως πριν από τον Καρβέλα, κάθε αγωνιστική περίμεναν να κάνει γκέλα ο Άρης ή ο Αστέρας Τρίπολης, για να μπουν οι ”πράσινοι” στα Play Offs. Ξεχνούν πως το ”τριφύλλι” είχε να περάσει επτά χρόνια από τους ”Ζωσιμάδες”, έχανε κάθε χρόνο στην έδρα του από την Ξάνθη και αν έπαιρνε καμία ισοπαλία στο Γ. Καραϊσκάκης πανηγυριζόταν σαν νίκη. Ξεχνούν πως η τελική Ευρωπαία νίκη σε φάση ομίλων πριν τον Ιβάν, ήταν ένα 1-0 επί της Μάριμπορ το 2013 και έκτοτε ”μαυρίλα”. Ξεχνούν πως πριν τον Σέρβο, η τελευταία φορά που ο Παναθηναϊκός βρέθηκε έστω για μια εβδομάδα στην κορυφή της βαθμολογίας ήταν τον Φεβρουάριο του 2012. Αλλά θέλουν κάτι καλύτερο, ένα κράμα του Κλοπ με τον Γκουαρδιόλα για τους εξελίξει και να τους πάει ένα βήμα παραπάνω. Μάλλον έκανε λίγα ο Γιοβάνοβιτς μέσα σε 2,5 χρόνια και μετέτρεψε ένα ”χάος” από όλες τις απόψεις σε κανονική ομάδα πρωταθλητισμού, για να τους πιστώνονται τα μύρια όσα στην πρώτη στραβή.
Και για να προλάβω τους κακεντρεχείς, ο Γιοβάνοβιτς δεν ήταν στο απυρόβλητο. Πρώτα από όλα, ο ίδιος με τον τρόπο που διαχειριζόταν καταστάσεις και με το πόσο ανέβαζε τον πήχη (ενώ η διοίκηση δεν είχε κοντάρια να του δώσει, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά), έβαζε υψηλά challenge στον εαυτό του, πιστεύοντας πως μόνος του θα κερδίσει τους πάντες. Ακόμα και παίκτες που ”γλυκάθηκαν” και για 50-100 χιλιάρικα παραπάνω, κατακρεούργησαν την αξιοπρέπειά τους και ξεφτιλίστηκαν στο Πανελλήνιο, για να μπορέσουν να τον… τελειώσουν μια ώρα νωρίτερα. Κέρδισε πολύ κόσμο, όμως όπως γίνεται πάντα σε αυτό το σύλλογο, βρέθηκαν ”Δούρειοι Ίπποι” για να καταστρέψουν κάτι πολύ όμορφο – και αληθινό – που προσπάθησε να χτίσει, ο καλύτερος προπονητής που πέρασε από αυτόν τον σύλλογο, μετά τον Κυράστα.
Αν βγαίνει κάτι καλό από αυτή την ιστορία είναι πως ο Γιοβάνοβιτς, για τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου του Παναθηναϊκού, έφυγε ατσαλάκωτος Το υγιές κομμάτι της κερκίδας διέκρινε έναν άνθρωπο παντελονάτο, με ήθος, ταυτισμένο με τις αξίες και τα ιδανικά που θέλουν να υπερηφανεύονται οι φίλοι των ”πράσινων”. Κατάφερε να τον σέβονται από όλα τα… στρατόπεδα, να μην δημιουργήσει αντιπάθειες ακόμα και σε άμεσους ανταγωνιστές και να φύγει ως ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια της ιστορίας του ”τριφυλλιού”, στην τελευταία μαύρη και άραχνη 15ετία. Έτσι κι αλλιώς, ήταν εμφανές εδώ και αρκετό διάστημα πως κάποιοι δεν είχαν σκοπό να τον αφήσουν να δουλέψει, οπότε τουλάχιστον φεύγει τώρα, όντας ακόμα σύνθημα στα χείλη όλου του κόσμου, οργανωμένου και μη.
Y.γ 1: Το πόσο γρήγορα θα λυθούν κάποια ζητήματα ανανεώσεων στον Παναθηναϊκό, πραγματικά θα σας κάνει να εκπλαγείτε. Ή να καταλάβετε… Το θέμα είναι ότι πλέον κάποιοι που πούλησαν την ψυχή τους στον διάολο, δεν έχουν καμία θέση στη Λεωφόρο.
Υ.γ 2: Ο Φατίχ Τερίμ είναι ο μοναδικός που δεν φταίει σε όλη αυτή την ιστορία. Προσέξτε μερικοί, μήπως στο… τσουβάλιασμα που θα γίνει, την πληρώσουν άδικα άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με το ”έγκλημα” (ηθικό κυρίως), που έχει διαπραχθεί.
