Έχουν περάσει 20 χρόνια, από τη σεζόν 2003-04. Εκείνη έμελλε να είναι και η τελευταία χρονιά που ο ιστορικός Άρης Πατρών, αγωνιζόταν στο περιφερειακό πρωτάθλημα και τη Δ’ Εθνική Κατηγορία (που πλέον δεν υφίσταται). Δύο δεκαετίες μετά, οι ”ερυθρόλευκοι” βολοδέρνουν στα τοπικά, κάτι αρκετό παράξενο και οξύμωρο, αν αναλογιστεί κανείς την ιστορία τους και τον πυρήνα φιλάθλων τους. Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς πως ο Άρης Πατρών είναι μια από τις τοπικές ομάδες, που έχουν το δικό τους αυθεντικό κοινό, το γήπεδο των Προσφυγικών γεμίζει κάθε Σάββατο και η δίψα για διάκριση είναι μεγάλη.
Μετρώντας 94 χρόνια ιστορίας, ο Άρης πραγματοποίησε φέτος μια εξαιρετική πορεία στον Β’ Όμιλο της Α’ ΕΠΣΑ. Η παρέα του Σπανού, του Μητρόπουλου, του Λιμάτσι και των υπόλοιπων παιδιών έκοψε πρώτη το νήμα, εξασφαλίζοντας μάλιστα την πρωτιά τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε και απέδειξε για ακόμα μια σεζόν πως γίνεται σοβαρή δουλειά στα Προσφυγικά, στην προσπάθεια που καταβάλλουν τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι των ”ερυθρόλευκων” να κατακτήσουν την κορυφή της Α’ ΕΠΣΑ και να επιστρέψει ο σύλλογος στη Γ’ Εθνική, εκεί όπου μεσουρανούσε τη δεκαετία του ’70 και του ’80 και δημιούργησε γενιές φιλάθλων, που έμαθαν να αγαπούν και να ακολουθούν το προσφυγικό σωματείο της Πλατείας Ελευθερίας.
Πέρυσι, η πατρινή ομάδα έχασε την δυνατότητα να διεκδικήσει την άνοδο στις λεπτομέρειες. Στους αγώνες των Play Offs, ο Πανμοβριακός ήταν εκείνος που… σόκαρε τους ”ερυθρόλευκους” και τους άφησε εκτός τελικού, στερώντας στο αχαϊκό κοινό τη μονομαχία Άρης Πατρών – Παναιγιάλειος, που πολλοί περιμέναμε να δούμε, αλλά τελικά δεν συνέβη ποτέ. Πρόπερσι, ο Άρης είχε φτάσει ξανά στην πηγή, όμως το Πάτραι ήταν εκείνο που τελικά είχε κάνει την μεγάλη έκπληξη, κατακτώντας την άνοδο. Φέτος, οι συνθήκες μοιάζουν ξανά ευνοϊκές, αν και υπάρχει πολύ έντονος ανταγωνισμός. Υπάρχει ο ισχυρός Ατρόμητος Πατρών, η παραδοσιακή δύναμη και πάντα υπολογίσιμη Θύελλα, ο επικίνδυνος Πανμοβριακός και αρκετές ακόμα ομάδες, ικανές να κάνουν τη ζημιά. Ο Άρης από την άλλη, με τον Ιβάν Νεντέλκοβιτς στον πάγκο, έχει βρει σταθερές και έχει αποκτήσει ταυτότητα στο παιχνίδι του, δείχνοντας απόλυτα ικανός να το πάει μέχρι τέλους. Μπορούν οι ”ερυθρόλευκοι” να πανηγυρίσουν την άνοδο και να δώσουν άλλη… αύρα στην Πλατεία Ελευθερίας, συμμετέχοντας μετά από δεκαετίες στη Γ’ Εθνική; H απάντηση σε λίγες εβδομάδες…
