Ο Μπερνάρ είναι μια από τις περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, που θα νοσταλγούμε για χρόνια, όταν δεν θα τον έχουμε στα μέρη μας. Πρόκειται για μια από τις περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, που αναβαθμίζουν το προϊόν, δίνουν μια διαφορετική αίγλη στο ελληνικό πρωτάθλημα και βγάζει στο χορτάρι της Λεωφόρου αποφθέγματα των παιδικών μας ονείρων. Μας θυμίζει τι όμορφο άθλημα είναι το ποδόσφαιρο όταν παίζεται απλά, μας μυεί σε μια πραγματικότητα διαφορετική από αυτή που μάθαμε στα άσχημα χρόνια του ελληνικού πρωταθλήματος και δείχνει σε όλο τον κόσμο, πως ένα κοντρόλ, μια πάσα, ένα άγγιγμα της μπάλας, μια ντρίπλα, μπορούν να κάνουν τα διαφορά. Ο Μπερνάρ συμβολίζει αυτό το ”ουάου” που βγαίνει από τα στόματα των φιλάθλων του ”τριφυλλιού” σε κάθε ξεχωριστή του ενέργεια. Κάτι που φυσικά, οι ”πράσινοι” είχαν ξεχάσει πως είναι, αφού ο τελευταίος παίκτης που με μια ενέργειά του άφηνε τους πάντες άφωνους ήταν ο Έκι Γκονζάλεζ. Πέρασαν γκολτζήδες και παίκτες τεράστιας κλάσης από τον Παναθηναϊκό τα επόμενα χρόνια (Λέτο, Σισέ, Μπεργκ), όμως αυτά που βλέπουμε στο γήπεδο από τον Βραζιλιάνο, ανήκουν σε μια διαφορετική, μαγική σφαίρα.
O Mπερνάρ το καλοκαίρι θα φύγει από τον Παναθηναϊκό. Δεν του έγινε πρόταση από την διοίκηση του ”τριφυλλιού”. Ναι, καλά διαβάζετε και σας πέφτει το σαγόνι. Ο Παναθηναϊκός είχε στο έμψυχο δυναμικό του έναν παίκτη με την ποιότητα του Μπερνάρ, που ήθελε να παραμείνει στην ομάδα, είχε δεθεί με τον κόσμο και τον είχε στο ”περίμενε”. Ήταν Ιανουάριος και οι ”πράσινοι” δεν νοιάζονταν να κρατήσουν με κάθε τίμημα τον Βραζιλιάνο. Εκείνος καιγόταν, να βρει ένα νέο συμβόλαιο, να ξέρει τι μέλλει γενέσθαι για την καριέρα του και οι ιθύνοντες της ομάδας τον αντιμετώπιζαν σαν να είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Έτσι αντιμετωπίστηκαν άλλωστε, όλοι όσοι τόλμησαν να βγάλουν τον κόσμο του Παναθηναϊκού από την μιζέρια και την εσωστρέφεια. Έτσι αντιμετωπίστηκαν όλοι αυτοί που θέλησαν κάποια στιγμή να δουν τους κόπους τους να επισφραγίζονται και όχι να τους γραμμένους στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Είτε τους άφηναν να φύγουν εθελουσίως, αφού τους έφταναν στο αμήν, είτε τους πουλούσαν κοψοχρονιά, είτε τους έδιωχναν. Πάγια τακτική, για μια διοίκηση που μέσα σε ένα φθινόπωρο είχε αποφασίσει πως το πρόβλημα του Παναθηναϊκού τη σεζόν 2012-13 ήταν ο Καραγκούνης (!!!), μια διοίκηση που είχε στα χέρια της παίκτες όπως ο Μπεργκ, ο Βλαχοδήμος και ο Ζέκα και τους άφησε να φύγουν σχεδόν… τζάμπα, μια διοίκηση που αποφάσισε εν μια νυκτί να τραβήξει την πρίζα και να διαλύσει την ομάδα του Ουζουνίδη, μια διοίκηση που αποφάσισε μέσα σε ένα πρωί να ξηλώσει τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, τον άνθρωπο που ξαναέδωσε όραμα σε έναν κοιμώμενο γίγαντα.
Για καλή τύχη όλων μας, των φιλάθλων του ποδοσφαίρου, όσων αγαπάμε αυτό που βλέπουμε και θέλουμε να το βλέπουμε στο ύψιστο δυνατό επίπεδο, ακόμα και στα μέρη μας, ο Μπερνάρ ανήκει και αυτός στην κατηγορία των… ρομαντικών. Δεν έκατσε πάνω στο συμβόλαιό του, όπως θα μπορούσαν να κάνουν αρκετοί και είναι μια συνήθης κατάσταση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, με αρκετούς παίκτες να κάνουν συντήρηση δυνάμεων, προετοιμάζοντας τον εαυτό τους για το επόμενο συμβόλαιό τους, χωρίς να ρισκάρουν τραυματισμούς, κάνοντας κατάθεση ψυχής για μια ομάδα που σε λίγους μήνες θα σταματήσει να τους πληρώνει και θα τραβήξουν χωριστούς δρόμους. Ο Βραζιλιάνος δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία, ευτυχώς για τον Παναθηναϊκό, αλλά και συνολικά για τον φίλαθλο κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, που μέσα στους – πολλούς – λόγους που έχει φέτος για να βλέπει Superleague, ένας εξ αυτών είναι και η παρουσία του Μπερνάρ. Ο Βραζιλιάνος αντί να επαναπαυτεί και να σταματήσει να κοπιάζει, ξαφνικά πείσμωσε, έχει ξεδιπλώσει στον αγωνιστικό χώρο το μέγιστο των δυνατοτήτων του, αφήνοντας τους πάντες με το… στόμα ανοιχτό. Τα ”ουάου”, που μνημονεύαμε πιο πάνω, πολλαπλασιάστηκαν, οι στιγμές μαγείας αυξήθηκαν και όλη η ποιότητα του μεσοεπιθετικού του Παναθηναϊκού συνοψίζεται στην ατάκα του Φώτη Ιωαννίδη, μετά το κερδισμένο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο γήπεδο. ”Θα πάω στο αεροδρόμιο να τον σταματήσω να μη φύγει. Κάνει απίστευτα πράγματα στο γήπεδο, που πολλές φορές δεν τα καταλαβαίνουμε ούτε εμείς οι ίδιοι, μιλάει στη μπάλα”. Αυτό κάνει ο Μπερνάρ, αυτό θα συνεχίσει να κάνει, γιατί το ποιόν του και η αξία του δεν μετριέται σε χρήματα.
