Για να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας, πριν από το παιχνίδι της Παναχαϊκής στο «Ελ Πάσο», ουδείς πίστευε πως οι «κοκκινόμαυροι» μπορούν να πάρουν θετικό αποτέλεσμα. Όχι μόνο λόγω των δικών τους κάκιστων δειγμάτων στο πρόσφατο μεταξύ τους φιλικό και στο Κύπελλο Ελλάδος, αλλά και λόγω της αδιαμφισβήτητης ποιότητας της Καλλιθέας. Αν ρωτούσες 10 φίλους των «ροσονέρι» τι αξιώνουν από το συγκεκριμένο ματς, μάλλον οι 9 θα ήταν ευχαριστημένοι με μια αξιοπρεπή ήττα και ένας πιο αισιόδοξος θα πίστευε σε ένα θετικό αποτέλεσμα στην έδρα της αθηναϊκής ομάδας, εκεί όπου πριν από 3 εβδομάδες η Παναχαϊκή συνετρίβη με το «αχώνευτο» 7-1.
Στο χορτάρι του «Ελ Πάσο» όμως, οι «κοκκινόμαυροι» παρουσίασαν κάτι πολύ καλύτερο, από αυτό που θα περίμενε ακόμα και ο πιο αισιόδοξος φίλος της ομάδας. Το «σκορποχώρι» που όλοι αντίκρισαν πριν 20 απογεύματα στο ίδιο γήπεδο δεν υπήρχε πια, οι Πατρινοί συμμαζεύτηκαν και έγιναν μια συμπαθητική ομάδα, με ταυτότητα και σαφή αγωνιστικό προσανατολισμό στον αγωνιστικό χώρο. Τα όπλα του Στέφανο Φραντσιόζα ήταν πολύ μικρότερης ισχύς, σε σχέση με τους πολύ ποιοτικούς γηπεδούχους, ωστόσο η Παναχαϊκή κατέβηκε με σχέδιο στην Καλλιθέα και αυτό ήταν εμφανές. Κύριο μέλημα για τους «Αχαιούς» ήταν να μπλοκάρουν τη δημιουργία της Καλλιθέας, να μην της επιτρέψουν να πατήσει με ευκολία την περιοχή και να μπορέσουν να απορροφήσουν την πίεση μακριά από την περιοχή τους, όπερ και εγένετο. Τα σέντερ μπακ, Ganchier και Baret έδειξαν πως έχουν αρχίσει να αποκτούν χημεία και καθάρισαν όλες τις φάσεις, τα χαφ βοήθησαν πάρα πολύ στο αμυντικό κομμάτι και συνολικά η Παναχαϊκή ήταν αξιοπρεπέστατη. Ακόμα κι αν ο Αλέκος Βοσνιάδης είχε την ποιότητα και το βάθος στο ρόστερ του, που σε σχέση με αυτό των Πατρινών, έμοιαζε να είναι η μέρα με τη νύχτα, κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε στον αγωνιστικό χώρο. Εκτός αν οι 3-4 κλασικές φάσεις που έφτιαξαν οι «κυανόλευκοι» μπορεί να χαρακτηριστεί ως απτή απόδειξη ανωτερότητας.
Στο επιθετικό κομμάτι, η Παναχαϊκή ήταν ανέφικτο να απειλήσει. Πρώτον, επειδή οι νεαροί ποδοσφαιριστές της ήταν ψαρωμένοι σε αυτό το κομμάτι και αντιμετώπισαν με φόβο και δέος τα ονόματα που έχει η αθηναϊκή ομάδα στα μετόπισθεν (Ουές, Ρομαό, Μανθάτης κλπ.). Δεύτερον, επειδή μια ομάδα που στην ουσία λειτουργεί σε κανονικές ποδοσφαιρικές συνθήκες στις τελευταίες 10-15 μέρες, με παίκτες άπειρους, είναι αδύνατο μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα να αποκτήσει αυτοματισμούς και στην επίθεση. Αποτελεί ήδη μεγάλη πρόοδο και είναι στα συν για τον Ιταλό τεχνικό, που κατάφερε να σουλουπώσει την ομάδα που πριν λίγες ημέρες δέχτηκε 7 γκολ και να φύγει με την λευκή ισοπαλία, θα ήταν μάλλον εξωπραγματικό να μπορέσει να φτιάξει και την επίθεση και η ομάδα να μπορεί να πετάει… φωτιές στην επίθεση. Αυτό θα γίνει σταδιακά, με την πλήρη ενσωμάτωση του Ιατρούδη, την προσαρμογή των Χριστόπουλου, Martinez και Traore που έχουν αρκετή ποιότητα για τα δεδομένα αυτής της ομάδας και φυσικά τη σκληρή δουλειά μέσα από την προπόνηση.
Η Παναχαϊκή είχε δύο πολύ μεγάλα κέρδη από το ματς στην Καλλιθέα. Το ένα είναι η αυτοπεποίθηση. Είναι μεγάλο boost για το συγκεκριμένο γκρουπ ποδοσφαιριστών να φεύγουν με ισοπαλία από ένα τέτοιο γήπεδο και μπορεί να τους βοηθήσει στη συνέχεια. Το δεύτερο είναι ο χρόνος. Με τέτοια αποτελέσματα, οι «ροσονέρι» κερδίζουν πολύτιμο χρόνο, να μην χάνουν έδαφος και να έχουν την ψυχολογία και το πρόσφορο έδαφος να δουλέψουν, ώστε κάθε εβδομάδα να προοδεύουν και να παρουσιάζουν μια καλύτερη εικόνα. Δεν σώθηκε η Παναχαϊκή με αυτό τον βαθμό, δεν αναστήθηκε ξαφνικά και δεν σβήστηκαν όλες οι… αμαρτίες και οι ανορθογραφίες, όμως η εμφάνιση και ο τρόπος προσέγγισης στην Καλλιθέα ήταν ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, μια αφορμή για ένα αμυδρό χαμόγελο, πριν την επόμενη μάχη με τον Παναθηναϊκό Β’.
Υ.γ 1: Μπορεί για τις υπόλοιπες θέσεις να μην μπορείς να πεις πολλά με βεβαιότητα, όμως το «1» της Παναχαϊκής είναι πάρα πολύ αξιόπιστο. Οι «κοκκινόμαυροι» έχουν… φύλακα άγγελο τον Ανδρέα Κολοβούρη και αυτό για μια ομάδα που χτίζεται και ξέρει πως θα δεχτεί αρκετές φάσεις μέσα στη χρονιά είναι ευχής έργον.
Υ.γ 2: Η ευκολία με την οποία δίνεται το πέναλτι στην Καλλιθέα από τον διαιτητή Βλάχο, δείχνει κάτι για το πού πηγαίνει η δουλειά και φέτος, για το ποιος είναι ο σεβασμός στον κόπο των ποδοσφαιριστών. Και σκεφτείτε πως αυτό το αστείο πέναλτι δόθηκε στο τηλεοπτικό ματς της αγωνιστικής.
Υ.γ 3: Όλοι χαρήκαμε όταν μάθαμε ότι η Superleague 2 θα δείξει τηλεοπτικά δύο ματς για αυτή την αγωνιστική, αλλά αυτό που είδαμε ήταν «έκτρωμα». Αν ήταν ένα επαρχιακό κανάλι, ένα καινούριο site που δεν έχει την τεχνογνωσία για να κάνει livestreaming θα δίναμε ελαφρυντικά και θα λέγαμε ευχαριστώ για τον κόπο τους, που μας προσφέρουν έναν αγώνα, έστω και σε κακή ποιότητα. Όταν μιλάμε για το επίσημο κανάλι της διοργανώτριας αρχής και το αποτέλεσμα της δουλειάς τους είναι αυτό που παρουσίασαν σήμερα, είναι μια πολύ μικρή «μικρογραφία» του πώς δουλεύουν τα πάντα σε αυτή τη λίγκα.
