Μερικές φορές, σύμφωνα με όσα λέει ο σοφός λαός, η σιωπή είναι χρυσός. Σε άλλες περιπτώσεις, η σιωπή είναι συνενοχή. Και ο κόσμος της Παναχαϊκής, οργανωμένος και μη, έχει περάσει άθελά του από κάθε στάδιο. Πάντα προσπαθούσε να δει όραμα και ελπίδα σε κάθε πιθανό και απίθανο τύπο, ο οποίος ερχόταν στην Πάτρα, φορώντας τον μανδύα του ηγέτη, καβάλα στ’ άλογο και τάζοντας τον ουρανό με τ’ άστρα στον ταλαιπωρημένο κόσμο της ομάδας. Καχυποψία πάντα υπήρχε. Ωστόσο, κάποιες φορές, οι οπαδοί των «κοκκινόμαυρων», αν και έβλεπαν τον στραβό… γιαλό, είχαν ανάγκη να πιστέψουν ότι οι ίδιοι αρμενίζουν στραβά. Ήθελαν να ακούσουν κάτι, που θα έμοιαζε σαν βάλσαμο, σαν γλυκιά… μελωδία στα αυτιά τους. Τι θέλει να ακούσει ο κόσμος της Παναχαϊκής; Ότι η ομάδα είναι η κορυφαία επαρχιακή ομάδα της χώρας. Γράψε, σημείωνε… Ότι υπάρχει πλάνο διετίας (γελάνε και τα τσιμέντα της Αγυιάς) για επιστροφή της Παναχαϊκής στην μεγάλη κατηγορία (κάποιοι πιο τολμηροί μίλησαν και για Ευρώπη). Γράψε, σημείωνε, μάθε τα απ’ έξω… Ότι δεν θα επαναληφθούν τα λάθη των προηγούμενων… Μάθε τα απ’ έξω και πάμε να τους τα πούμε… Κάπως έτσι προετοιμάζονταν αυτοί οι απίθανοι τύποι, οι σωτήρες, οι wannabe ηγέτες της Παναχαϊκής. Ελληνοαμερικάνοι, Ιταλοπολωνοί, Ελληνοσουηδοί, Μοζαμβικανοί με καταγωγή από τα Νησιά Φερόε. Κάθε καρυδιάς… καρύδι, έτοιμο να «ασελγήσει» πάνω στο κουφάρι της Παναχαϊκής, που εδώ και μια 20ετία περιπλανάται μακριά από εκεί που ανήκει. ‘Η μάλλον, για να λέμε και του στραβού του δίκιο, έχει σταματήσει πλέον να ανήκει στα μεγάλα σαλόνια. Και έχουν πάρει τη θέση της άλλες ομάδες, νοικοκυρεμένες, με πραγματικό πλάνο και όχι αρπαχτές.
Φτάσαμε 5 Αυγούστου και ο κόσμος της Παναχαϊκής είναι στα κάγκελα…Βράζει και απαιτεί εξηγήσεις. Απαιτεί να μάθει σε ποια κατηγορία θα αγωνίζεται η ομάδα του χρόνου. Κάτω από ποιες προϋποθέσεις και πού θα βρεθούν οι πόροι. Ζητάει λόγια σταράτα, ζητάει λειτουργικά social media και όχι διαρροές μέσω τρίτων, ζητάει τα απολύτως αυτονόητα, για να μην εξευτελίζεται πια η Παναχαϊκή. Είναι θλιβερό, αλλά αυτή είναι η αλήθεια, αυτές είναι οι προσδοκίες πλέον από μια ομάδα παρατημένη στο έλεός της. Παρατημένη στο έλεος της γιατί στις 5 Αυγούστου, το μόνο που γνωρίζουμε για την Παναχαϊκή είναι ότι θα την αναλάβει κάποιος Ιταλοαμερικάνος προπονητής Στέφανο Φραντσιόζα. Για να μην παρεξηγούμαστε, δεν έχω τίποτα με τον άνθρωπο, ίσα ίσα μπορεί να είναι η καλύτερη δυνατή λύση για τον πάγκο των «κοκκινόμαυρων». Μακάρι, όλοι αυτό εύχονται, αλλά δεν είναι εκεί το ζήτημα. Το θέμα είναι ότι κανένας δεν έχει ενημερώσει για το τι πάει να συμβεί: Ποιους παίκτες θα προπονήσει ο νέος προπονητής; Με ποια κριτήρια επιλέχθηκε αντί κάποιου γηγενούς τεχνικού, που γνωρίζει καλύτερα την ελληνική πραγματικότητα; Και το κυριότερο: Μπορεί κάποιος να εγγυηθεί ότι η φετινή σεζόν θα κυλήσει ομαλά, με τους παίκτες πληρωμένους στο ακέραιο; Ρητορικά μάλλον τα ερωτήματα…
Αν η ΠΑΕ έχει πραγματικά καλές προθέσεις για τον οργανισμό, πρέπει να γίνει μια ανοιχτή Συνέντευξη Τύπου. Απλά, λιτά, κατηγορηματικά. Τι να λέει αυτή η συνέντευξη τύπου; 1) Γιατί η Παναχαϊκή έφτασε ως εδώ και η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική, σε σχέση με τις υποσχέσεις που δόθηκαν το καλοκαίρι του 2021; 2) Tι συνέβη με το σκάνδαλο της Interpol και γιατί η διοίκηση επέτρεψε να δημιουργηθεί μια τέτοια «σκιά» πάνω από το βαρύ όνομα της Παναχαϊκής; 3) Ποιο είναι το πλάνο της επόμενης μέρας;
Πάω λίγο στο τρίτο ερώτημα, που για μένα είναι και το μείζον. Μια διοίκηση θα εκτιμηθεί πάρα πολύ, αν βγάλει από τη συζήτηση τη λέξη «άνοδος». Ας χωρίσει το πλάνο στα λεγόμενα STEPS. Το Step 1 ας είναι η οικονομική εξυγίανση της ομάδας, η εύκολη παραμονή, η ανάδειξη παικτών, η ακαδημία. Αυτά αρκούν για το 2023-24, έτσι όπως πάει να μπει η χρονιά. Αν το Step 1 επιτευχθεί στον απόλυτο βαθμό, χωρίς ναι μεν αλλά, ας βρουν ποιο μπορεί να είναι το Step 2. Χωρίς αρπαχτές, χωρίς λόγια του αέρα, που είναι αδιανόητο να υλοποιηθούν.
Σε περίπτωση που οι άνθρωποι που «τρέχουν» αυτό το project θέλουν να κοιτάξουν τον κόσμο στα μάτια και να πουν αλήθειες, τότε ΙΣΩΣ να υπάρξει ένα μικρό «συγχωροχάρτι» ή έστω μια ανοχή, μια πίστωση χρόνου, μέχρι να δουν οι οπαδοί πως όλα λειτουργούν ανθρώπινα. Ειδάλλως, η υπάρχουσα διοίκηση δεν έχει καμία θέση στην «κοκκινόμαυρη».
