Σε μια χρονιά που οι εξαγγελίες της διοίκησης της Παναχαϊκής κατέστησαν σαφές πως οι ”κοκκινόμαυροι” στοχεύουν καθαρά και μόνο στην άνοδο στη Superleague, το ρόστερ δομήθηκε έτσι ώστε η πατρινή ομάδα να πρωταγωνιστήσει και ζητήθηκε η συνδρομή του κόσμου για να συμβεί αυτό, η σεζόν δεν έχει ξεκινήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στη Superleague 2. Το πρόγραμμα με δύο εντός έδρας αγώνες με ΑΕΚ Β’, Αστέρα Τρίπολης Β’ και Ηλιούπολη προσφερόταν για να έρθουν τα επιθυμητά αποτελέσματα και οι ”Αχαιοί” να έχουν ένα βαθμολογικό boost πριν τα ντέρμπι, ωστόσο τα πράγματα γύρισαν μπούμερανγκ, αφού οι δύο ήττες εκτός προγράμματος από ΑΕΚ Β’ και Ηλιούπολη, καθιστούν πλέον επιτακτική την ανάγκη για πολύ καλά αποτελέσματα απέναντι σε Κηφισιά, Καλαμάτα και Πανιώνιο για τους ”Αχαιούς”. Όχι μόνο για να μείνει ζωντανός ο στόχος της ανόδου και να μην μετατραπεί με το ”καλημέρα” ο ενθουσιασμός σε απογοήτευση, αλλά και για να μην μπλέξουν οι ”ροσονέρι” σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Όπως είχαμε αναφέρει και σε προγενέστερες αναλύσεις μας, η Παναχαϊκή βάσει αγωνιστικής απόδοσης αδικείται από τη βαθμολογική της θέση, καθώς τόσο η ήττα από την ΑΕΚ, όσο και εκείνη από την Ηλιούπολη, θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Όμως, επειδή στο τέλος της ημέρας αυτό που μετράει είναι τα αποτελέσματα, όταν οι Πατρινοί δείχνουν ανήμποροι να πάρουν τα αποτελέσματα που πρέπει, βάσει απόδοσης, ποιότητας, αλλά και προσδοκιών, τότε υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Όταν ο καλύτερος σου στόπερ την περσινή σεζόν, σου έχει στερήσει έξι βαθμούς με λάθη επιπέδου… δημοτικού, τότε υπάρχει ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα. Και φυσικά, όταν οι παίκτες πέφτουν κάτω σαν τα… κοτόπουλα από τις θλάσεις, τότε φαίνεται ξεκάθαρα πως, αφενός κάτι έγινε λάθος στην προετοιμασία, αφετέρου η επιλογή της διοίκησης να δημιουργήσει ένα staff γεμάτο ”μπαλώματα” και ανακατατάξεις σε νευραλγικές θέσεις (Ιατροί, φροντιστές, φυσιοθεραπευτές) ήταν ατυχέστατη και καθοριστική.
Σε όλο αυτό που περιγράφεται παραπάνω, μερίδιο είχε αναμφίβολα και ο Γιάννης Τάτσης, ο οποίος πάντως στην παρούσα φάση απολαμβάνει – και δικαίως – την στήριξη της διοίκησης. Έχει ήδη πετύχει ένα μικρό θαύμα πέρυσι, κρατώντας την ομάδα στην κατηγορία με… σφεντόνες, την έχει στείλει στους ”16” του Κυπέλλου με potential να προχωρήσει κι άλλο και προσπαθεί με τη σειρά του να διορθώσει τα κακώς κείμενα, παραδεχόμενος σε κάθε ευκαιρία πως η ομάδα του δεν είναι ακόμα έτοιμη. Το θέμα είναι πότε θα είναι. Γιατί εάν τα στραβά αποτελέσματα συνεχιστούν, τότε ίσως ακόμα και για τον Ηπειρώτη τεχνικό, ο κλοιός να αρχίσει να στενεύει. Προς το παρόν, αυτό που οφείλει να κάνει η πατρινή ομάδα, είναι να βρει τρόπο να κερδίσει την Κηφισιά (μόνο εύκολο δεν είναι αυτό), ώστε να μην χαθεί κι άλλο πολύτιμο έδαφος και να υπάρξει ένα μικρό ρεφάρισμα στις πρώτες ”στραβοτιμονιές”.
