Μετά τη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Βιγιαρεάλ, τα βλέμματα πήγαν – δικαίως – στον Φώτη Ιωαννίδη, ο οποίος για ακόμα μια φορά πιστοποίησε την καλπάζουσα αγωνιστική του πρόοδο. Δεν είναι φυσικά μόνο το γκολ, δεν θα γινόταν λόγος μόνο για αυτό, αλλά η συνολική του αγωνιστική παρουσία, η αυτοπεποίθησή του σε κάθε άγγιγμα με τη μπάλα, η εξυπνάδα του και ο τρόπος που κινούταν με ή χωρίς αυτήν. Βάζουμε μια άνω τέλεια. Για τον απλούστατο λόγο πως ο Έλληνας σέντερ φορ έχει αποθεωθεί πάρα πολλές φορές, έχει ακούσει αρκετά διθυραμβικά σχόλια, έχει γίνει ο αγαπημένος της εξέδρας και σύντομα θα ακουστούν ξανά κολακευτικά σχόλια.
Σε μια βραδιά που ουδείς υστέρησε για τον Παναθηναϊκό, κάποια παραπάνω credits πρέπει να πάνε στον Γιάννη Κώτσιρα. Έναν παίκτη που πολλές φορές έχει γίνει αποδέκτης της… μουρμούρας του κοινού, ένα παιδί που σπανίως τραβάει τα φώτα πάνω του. Στο ματς με την ισπανική ομάδα, ο Έλληνας ακραίος μπακ έχει κάνει το παιχνίδι της ζωής του. Δεν είναι σχήμα λόγου, δεν το γράφω χάριν υπερβολής, αλλά είναι μια πραγματικότητα που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να περάσει στο «ντούκου». Στο 90λεπτο με το «κίτρινο υποβρύχιο», ο Κώτσιρας έχει κόψει ΤΑ ΠΑΝΤΑ, δεν έχει δεχτεί ούτε μια μπαλιά στην πλάτη του και έχει εξουδετερώσει όλες τις προσπάθειες της Βιγιαρεάλ να κάνει παιχνίδι από τα αριστερά. Κατά τη διάρκεια του ματς, στο σημείο που ο Γιοβάνοβιτς αποφασίζει να γυρίσει την ομάδα λίγο πιο πίσω, μετά το 65′, ο Κώτσιρας γίνεται τρίτος στόπερ όταν οι «πράσινοι» αμύνονται και έχει καταστρέψει κάθε υποψία φάσης των φιλοξενούμενων, έχει κόψει, έχει καλύψει, έχει κλέψει και έχει κερδίσει φάουλ. Αυτά στο αμυντικό κομμάτι. Στο οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, πέραν μιας φάσης της Βιγιαρεάλ στο 17′, όπου οι γηπεδούχοι λίγο έλειψε να πληρώσουν το αμυντικό τους transition, ήταν αψεγάδιαστοι. Πάμε και στο επιθετικό κομμάτι. Ας μην γελιόμαστε, εκεί δεν είναι και το φόρτε του Κώτσιρα, Όμως στο σημερινό παιχνίδι, ήταν τουλάχιστον τίμιος, έχει βγάλει την ασίστ στο γκολ του Ιωαννίδη, έχει διαχειριστεί υπέροχα τη φάση του 62ου λεπτού, όπου κάνει κίνηση κρυφού φορ, αδειάζει τους αντιπάλους και σουτάρει ψηλά άουτ και είναι ο παίκτης με τις περισσότερες ενέργειες με τη μπάλα στα πόδια.
Από την άλλη, υπάρχει και η εξαιρετική βραδιά του Τσέριν, ο οποίος δέσποζα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Έτρεχε, μάρκαρε, δημιουργούσε, είχε αστείρευτες δυνάμεις και για ακόμα μια φορά ηρεμούσε το παιχνίδι στη μεσαία γραμμή και ήταν αυτός που έκανε όλη τη «βρώμικη» δουλειά δίπλα στον Πέρεθ. Ίσως ακουστεί… αιρετικό, όμως αν ο Σλοβένος είχε μπει νωρίτερα στο ματς με τη Μπράγκα, ίσως τα πράγματα είχαν εξελιχθεί για τους «πράσινους», που δεν αποκλείεται να είχαν πάρει την πρόκριση, αφού στο Β’ μέρος εκείνου του αγώνα, ο Πέρεθ είχε ξεμείνει από δυνάμεις και ο Βιλένα βρισκόταν σε μέτριο βράδυ. Ψιλά γράμματα βέβαια, ο Παναθηναϊκός δεν έχει λόγο να κοιτάζει πίσω και να στέκεται στα ΑΝ, απλούστατα επειδή η πρόοδός του είναι ασταμάτητη και κάθε φορά, σε κάθε μεγάλο παιχνίδι, γίνεται και ένα καθοριστικό βήμα για την αποκατάσταση του DNA.
To… feeling που μένει από την μεγάλη ευρωπαϊκή νίκη του Παναθηναϊκού, είναι πως οι «πράσινοι» είχαν πολλά χρόνια να παίξουν έτσι στην Ευρώπη. Και σκεφτείτε πως κάτι αντίστοιχο λέγαμε πριν περίπου ενάμιση, όταν οι «πράσινοι» έκαναν… πλάκα στη Μαρσέιγ στη Λεωφόρο. Εκείνο ήταν ματς δεκαετίας για το «τριφύλλι», ο αγώνας με τη Βιγιαρεάλ ξεπέρασε τις προσδοκίες και δεν ξέρουμε πού βρίσκεται το ταβάνι αυτού του υπέροχου εγχειρήματος του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και αν αυτό υπάρχει. Το μόνο σίγουρο είναι πως το μοντέλο του Σέρβου τεχνικού, θα γίνει σύντομα παράδειγμα προς μίμηση, για ομάδες που ψάχνουν να βρουν το δρόμο τους.
