Mετά την μεγάλη νίκη, σε έκταση αλλά και σε σημασία επί του Καζακστάν (5-0), η εθνική μας ομάδα απέχει ένα βήμα από το όνειρο και την πρόκριση στο Euro 2024. Tελευταίο εμπόδιο για την ομάδα του Γκουστάβο Πογιέτ, μια ομάδα αρκετά γνώριμη στο ελληνικό κοινό, με το γήπεδο της Τιφλίδας να μας προσφέρει… ευχάριστες αναμνήσεις. Και αυτό πολύ απλά, διότι για να πάμε στο Euro 2012, που ήταν και το τελευταίο που συμμετείχαμε, η εθνική μας σφράγισε την πρόκριση μέσα στη Γεωργία και μάλιστα μετά από ένα φινάλε… γκραν – γκινιόλ, για να πάρει το εισιτήριο για την τελική φάση που διεξήχθη στα γήπεδα της Ουκρανίας και της Πολωνίας.
Η ομάδα του Φερνάντο Σάντος, αγωνιζόταν με στόχο δύο αποτελέσματα, νίκη ή ισοπαλία στην Τιφλίδα, για την τελευταία αγωνιστική των προκριματικών. Είχε προηγηθεί η τεράστια νίκη επί της Κροατίας (2-0), που μας έβαζε σε θέση οδηγού στον όμιλο και το μόνο που απέμενε ήταν να μην ηττηθούμε από τους αδιάφορους Γεωργιανούς, για να σφραγίσουμε την πρόκριση. Κάτι τέτοιο, στην θεωρία φάνταζε βατό, στην πράξη όμως έγινε πάρα πολύ δύσκολο. Στην πρώτη επικίνδυνη επίσκεψη των Γεωργιανών στα ελληνικά καρέ, ο Ταγκμανάτζε είχε ανοίξει το σκορ με απευθείας εκτέλεση φάουλ στο 19ο λεπτό, από πολύ πλάγια θέση, αιφνιδιάζοντας πλήρως την ελληνική άμυνα.
Το σοκ του 1-0 ήταν μεγάλο, τα πόδια των Ελλήνων άρχισαν να βαραίνουν, το άγχος άρχισε να κυριεύει τους πάντες, όμως οι διεθνείς, που ήταν μαθημένοι για τα δύσκολα, δεν παράτησαν το ματς. Βγήκαν μπροστά, έχασαν σωρεία ευκαιρία και τελικά λυτρώθηκαν με ένα σουτ – οβίδα του Γιώργου Φωτάκη στο 79ο λεπτό, που έβαλε τις καρδιές των Ελλήνων φιλάθλων… στις θέσεις τους. Με την ψυχολογία στα ύψη, η Ελλάδα όχι απλά δεν αρκέστηκε στην ισοπαλία, αλλά τελικά έφτασε και στη νίκη με γκολ του Χαριστέα στο 85′, σφραγίζοντας το τελικό 1-2, που μας έστειλε στο Euro 2012.
Έκτοτε, έχουν περάσει 12 χρόνια για να ξαναβρεθούμε στο Euro, και για να το πράξουμε, θα πρέπει να περάσουμε νικηφόρα από μια έδρα, που μας γεμίζει με όμορφες στιγμές (νωπές οι μνήμες από το 0-2 του 2021). Μένει να φανεί, αν οι διεθνείς μας θα φανούν αντάξιοι των περιστάσεων και θα μας χαρίσουν μια μεγάλη στιγμή, μετά από μια ολόκληρη δεκαετία… ξηρασίας.
