Η ιστορία του φετινής Volleyleague δεν έχει γραφτεί ακόμα τυπικά, όμως ο Παναθηναϊκός κόντρα σε όλα τα προγνωστικά έχει μπροστά του ένα τριπλό match ball τίτλου, εκ των οποίων μάλιστα τα δύο θα τα παίξει στο Μετς (αν χρειαστεί). Οι ”πράσινοι” έπειτα από το χθεσινό επικό 2-3 μέσα στο κλειστό του Ρέντη, μετά από φοβερή ανατροπή από 2-0, έχουν αγκαλιάσει τον τίτλο και μένει πλέον να δούμε αν ο Ολυμπιακός έχει βενζίνη στο ντεπόζιτο και ψυχικά αποθέματα, ώστε να πραγματοποιήσει την ανατροπή. Η ουσία πάντως, δεν αλλάζει πάρα πολύ, αφού οι δύο ομάδες πλέον μοιάζουν ισοδύναμες, ίσως και στα σημεία πια να υπερέχει το ”τριφύλλι”, παρά το γεγονός πως όταν ξεκινούσε η χρονιά η διαφορά έμοιαζε χαοτική. Αυτό που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι πως η χρονιά κόντεψε να τιναχτεί στον αέρα πριν καν αρχίσει για τους ”πράσινους”.
Σε αγωνιστικό επίπεδο, η προσθήκη του Μάαρτεν Βαν Γκάρντερεν ήταν πολύ σημαντική το καλοκαίρι για τον Ανδρεόπουλο, με τον Ολλανδό να έρχεται με τις καλύτερες συστάσεις και τον πολύπειρο τεχνικό να υπολογίζει πολλά σε εκείνον. Ωστόσο, ο ακραίος του ”τριφυλλιού” τραυματίστηκε πριν ξεκινήσει καν η προετοιμασία και μάλιστα ο τραυματισμός του τον κράτησε εκτός για μήνες. Οι ”πράσινοι” είχαν παγιδευτεί πλέον, αφού δεν γνώριζαν πόσο καιρό θα μείνει εκτός ο Βαν Γκάρντερεν, πότε και αν θα επιστρέψει και εφόσον αναρρώσει αν έχει την πρόθεση να έρθει στην Ελλάδα για τον Παναθηναϊκό. Όλα ήταν στον αέρα και μάλιστα το αγωνιστικό αντίκτυπο από αυτή την απουσία ήταν εμφανές από πολύ νωρίς. Ήττα για τον Παναθηναϊκό με το ”καλημέρα” στο Μετς από τον Ολυμπιακό (1-3), με τις δύο ομάδες να φαίνεται πως έχουν πολύ διαφορετικό ταβάνι, ήττα από την Κηφισιά (3-2), πρόωρος αποκλεισμός στο Challenge Cup από την Τουλούζ, αποκλεισμός και στο League Cup ξανά από τον ”αιώνιο αντίπαλο” μέσα στο Μετς (1-3). Το σημαντικότερο όμως, η ομάδα δεν έπειθε.
Μέχρι τον Δεκέμβριο, ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος έβρισκε τον τρόπο να ”καμουφλάρει” τα προβλήματα του ρόστερ και να νικάει ο Παναθηναϊκός στην Ελλάδα, κυρίως επειδή οι αντίπαλοι πλην δύο, τριών ομάδων (ΠΑΟΚ, Μίλωνας κλπ) είναι χαμηλής δυναμικής και οι ”πράσινοι” μπήκαν σε ένα mode αυτοσυντήρησης, ενώ ταυτόχρονα παίκτες που στην αρχή της χρονιάς μπήκαν πολύ άσχημα (Έλγκερτ, Γκάσμαν, Νίλσεν), άρχισαν να ανεβάζουν ρυθμούς. Ταυτόχρονα, το γεγονός πως ο Ολυμπιακός έκανε κάποιες ”κουφές” γκέλες (Πήγασος Πολίχνης, Φοίνικας Σύρου), θυσιάζοντας πράγματα στον βωμό του Champions League, έφεραν τον Παναθηναϊκό πρώτο, αλλά στην πραγματικότητα ακόμα και τότε, λίγοι πίστευαν πως μπορεί να αλλάξει η μοίρα της σεζόν. Μέχρι που ξαφνικά, σε μια προπόνηση του Δεκεμβρίου, ο Βαν Γκάρντερεν εμφανίστηκε στο Μετς ως… μάνα εξ ουρανού. ”Coach είμαι εδώ, πάμε να το πάρουμε”, ήταν τα πρώτα λόγια του Ολλανδού, ο οποίος δεν αθέτησε την συμφωνία του και επέστρεψε στην Ελλάδα, με έναν σκοπό: Να πάρει το πρωτάθλημα.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ο Παναθηναϊκός έκανε ”statement” τίτλου τον Ιανουάριο με διπλό στου Ρέντη (2-3), όταν ουσιαστικά κλείδωσε και το πλεονέκτημα, άρχισε να παίζει πολύ όμορφο βόλεϊ και η λύση του ποιοτικότατου Βαν Γκάρντερεν, δίπλα στον εντυπωσιακό Πρωτοψάλτη, έκαναν την ομάδα πολύ πιο λειτουργική. Απελευθερώθηκε ο Νίλσεν, αυξήθηκαν οι αξιόπιστες επιλογές του Έλγκερτ και ο Γκάσμαν φορμαρίστηκε και εκείνος και σαρώνει πλέον από το κέντρο.
Κάπως έτσι, μια χρονιά που άρχισε με πολύ χαμηλές προσδοκίες για τον Παναθηναϊκό, τείνει να εξελιχθεί σε μια πολύ όμορφη ιστορία και σε ένα από τα πιο ”γλυκά” και συνάμα αναπάντεχα πρωταθλήματα του ”τριφυλλιού”, σε μια συνολικά πολύ δύσκολη χρονιά για τον Ερασιτέχνη. Και ο ”Ιπτάμενος Ολλανδός” έχει βάλει φαρδιά – πλατιά την υπογραφή του.
