Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε εμφατικά το ρόστερ του για την αγωνιστική περίοδο 2024-25 με την προσθήκη του Richaun Holmes, στέλνοντας μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση πως έχει σκοπό να παρουσιαστεί πολύ ισχυρότερος τη νέα αγωνιστική περίοδο. Ο Αμερικανός μπορεί ως όνομα να μην είναι τόσο εντυπωσιακός όσο ο Valanciunas, ωστόσο το fit είναι εξαιρετικό, η ποιότητά του είναι αδιαμφισβήτητη και ως κίνηση μπορεί να αποδειχθεί κάτι παραπάνω από εξαιρετική. Πάμε να δούμε πιο αναλυτικά το γιατί.
Καθαρός two-way σε εποχή που σπανίζουν
Προτού εμβαθύνουμε στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Holmes, οφείλουμε να σχολιάσουμε την κίνηση του Παναθηναϊκού σε συνάρτηση με όσα προσφέρει η αγορά. Στη φάση που αποκτάται, ψηλός που είναι υψηλού επιπέδου και στις δύο πλευρές του παρκέ, είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί και αν είναι στο NBA, είναι δύσκολο να πειστεί να περάσει τον Ατλαντικό. Για να συγκρίνουμε με τις άλλες περιπτώσεις που κοιτούσε το “τριφύλλι”, ο Valanciunas τρέφεται κυρίως από την επίθεση, όπως και ο Bryant, ενώ ο Achiuwa έχει πρωτίστως αμυντικά ένστικτα. Η 31χρονος center είναι καλύτερος αμυντικός από τους δύο πρώτους και αισθητά πιο ταλαντούχος στην άλλη μεριά του γηπέδου από τον τελευταίο (παρότι ο Achiuwa έχει μεγάλη προοπτική). Λύνεται, συνεπώς, αυτόματα το ζήτημα που δημιουργήθηκε μετά τον περσινό τραυματισμό του Lessort, όταν οι Yurtseven και Gabriel ήταν αποδοτικοί αποκλειστικά σε επίθεση και άμυνα, αντίστοιχα.
Μια και μνημονεύσαμε τον Lessort, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ο Γάλλος έχει μεν μεγάλο συμβόλαιο και αδιαπραγμάτευτο status εντός του “τριφυλλιού”, ωστόσο προέρχεται από σοβαρό τραυματισμό και η υπερπροσπάθεια να επιστρέψει μάλλον δεν του έκανε καλό. Ο Holmes του μοιάζει αρκετά στα χαρακτηριστικά, όπως θα δούμε και παρακάτω, ωστόσο αυτό μάλλον ήταν απαραίτητο, δεδομένου ότι ο Lessort δε θα βιαστεί να επιστρέψει. Ήταν ανάγκη να υπάρξει ένας ψηλός που ενδεχομένως θα μπορούσε να αποτελέσει για μεγάλο διάστημα της σεζόν τη βασική επιλογή στη θέση του center και με δεδομένο ότι ο παίκτης που τελικά αποκτήθηκε είναι συμβατός με το μπάσκετ του Ataman, η κίνηση θεωρείται ήδη ολόσωστη.
Το εξαιρετικό fit
Για να περάσουμε στο πιο τεχνικό σκέλος της ανάλυσης, αυτό που γίνεται προφανές από το πρώτο clip του Richaun Holmes που θα δει κανείς, είναι το πόσο καλά ταιριάζει με elite pick and roll χειριστές. Ο Παναθηναϊκός αναμφίβολα διαθέτει τέτοιους και ο Ataman διαχρονικά βασίζει το παιχνίδι του σε αυτού του είδους τους παίκτες. Όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα του stretch (πχ Sanli), ο Τούρκος θέλει κάποιον που να μπορεί να συνεργαστεί άρτια με τους guard του και να προσφέρει ισορροπία στο παιχνίδι της ομάδας. Οι φίλοι των “πρασίνων” είδαν το ιδεατό σενάριο με τον κυρίαρχο περσινό Lessort, όπως επίσης και την άλλη όψη του νομίσματος, όταν το παιχνίδι της ομάδας τους έγινε αποκλειστικά “από έξω προς τα μέσα”, μετά τον τραυματισμό του Γάλλου. Πλέον, το ζήτημα αυτό λύνεται ακόμα και χωρίς την παρουσία του ψηλού από τη Μαρτινίκα.
Το κομμάτι του pick and roll, όμως, χωράει περισσότερη ανάλυση. Ως τυπικός undersized και αθλητικός center, ο Holmes μπορεί να κόψει γρήγορα στο καλάθι μετά το screen. Παράλληλα, τελειώνει καλά τις φάσεις κοντά στο καλάθι, ενώ είναι και πολύ δυνατός, γεγονός που του επιτρέπει να απορροφά τις επαφές και να μη διστάζει όποιον και αν βρει μπροστά του. Η δύναμη δεν είναι, όμως, το μοναδικό του πλεονέκτημα, αφού έχει καλή τεχνική στα τελειώματά του. Όλα τα παραπάνω, τον καθιστούν εξαιρετικό στον τομέα του dive στο καλάθι.
Το πακέτο του pick and roll φυσικά, περιλαμβάνει και άλλες καταστάσεις και όταν μιλάμε για μία ομάδα που θέλει να είναι εκ των κορυφαίων σε αυτή τη δράση με στόχο να κερδίσει τίτλους, χρειάζεται πληρότητα. Από τη στιγμή που ο Holmes δεν ανοίγει το γήπεδο με μακρινό σουτ ή έστω σουτ μέσης απόστασης, είναι σημαντικό το τι κάνει στο short roll. Και εκεί, λοιπόν, οι ικανότητές του είναι ικανοποιητικού επιπέδου, αφού μπορεί να τελειώσει φάσεις από τα 3 μέτρα με ένα push shot, το οποίο αποτελεί σήμα κατατεθέν του παιχνιδιού του, ενώ έχει καλή αίσθηση της πάσας σε αυτές τις καταστάσεις. Και επειδή πρωταθληματική ομάδα δίχως αδύνατη πλευρά, δεν υπάρχει, ο Αμερικανός μπορεί να αποτελέσει συνδετικό κρίκο μεταξύ των εκρηκτικών guard και των καλών σουτέρ που διαθέτει το “τριφύλλι”. Προσοχή: ο Holmes σχεδόν πάντα έχει ως προτεραιότητα να τελειώσει τη φάση ο ίδιος, δεν είναι δημιουργός και ως εκ τούτου σε short roll πιο μακριά από το καλάθι δεν προσφέρει με συνέπεια. Ωστόσο, είναι αρκετά καλός στην πάσα, ώστε να μην είναι εύκολο για τους αντιπάλους να προσαρμοστούν απέναντί του. Μία ακόμα λεπτομέρεια που τον κάνει συμβατό με τους καλούς σουτέρ της ομάδας, είναι το γεγονός ότι στήνει δυνατά screen, όντας έτσι χρήσιμος και χωρίς να εμπλέκεται στο pick and roll άμεσα.
Επιπλέον, με τον Osman πέρσι και με τους Shorts και Ρογκαβόπουλο φέτος, ο Παναθηναϊκός θέλει να προσθέσει άλλη μία διάσταση στο επιθετικό του παιχνίδι, που δεν είναι άλλη από το παιχνίδι στο transition. Ο Holmes είναι ικανός και σε αυτόν τον τομέα, πράγμα που αποδεικνύει και πάλι ότι οι “πράσινοι” δε θυσίασαν τίποτα, ούτε στον τομέα του fit, ούτε στην ατομική ποιότητα. Για να κλείσουμε το επιθετικό σκέλος, η ικανότητα στο rebound είναι και αυτή αξιοσημείωτη, καθιστώντας το πακέτο του παίκτη πλήρες.
Περνώντας στα της άμυνας, είναι εμφανές από τα σωματικά του χαρακτηριστικά πως ο Holmes μπορεί να είναι χρήσιμος ακριβώς σε αυτά που θέλει ο Ataman. Ο Τούρκος τεχνικός προτιμά τα επιθετικά hedge-out από τους ψηλούς του και όπως έδειξε πέρσι με τη διαχείρηση του Yurtseven, δε δείχνει ιδιαίτερη διάθεση να προσαρμοστεί. Ο Αμερικανός είναι καλός σε όλους τους τύπους άμυνας που απαιτούν ταχύτητα (hedge και switch), ενώ έχει την ικανότητα να προστατεύσει το καλάθι, χάρη στο καλό του timing και το τεράστιο άνοιγμα χεριών που διαθέτει.
Φυσικά, για να είναι πλήρης η ανάλυσή μας, θα πρέπει να επισημάνουμε και τις αδυναμίες του παίκτη. Μία από αυτές, έχει να κάνει με το μέγεθος, αφού σε συνδυασμό με τον Lessort, βλέπουμε τις βασικές επιλογές στο “5” να μην έχουν τον όγκο να αμυνθούν ιδανικά στο χαμηλό post. Παρόλα αυτά, δεν πρόκειται πλέον για τον πιο διαδεδομένο τρόπο παιχνιδιού πλέον, με τους Tavares και Milutinov να είναι οι κύριες απειλές εκεί από τις ομάδες που θα είναι ανταγωνιστές του Παναθηναϊκού.
Γενικότερα στην άμυνα, βλέπουμε πως ο Holmes μπορεί να υπηρετήσει διαφορετικές καλύψεις, αλλά δεν είναι σε όλες το ίδιο αποτελεσματικός. Ειδικότερα σε περιπτώσεις στις οποίες η τοποθέτηση είναι το σημαντικότερο πράγμα, βλέπουμε πως παρά τα προσόντα του, μπορεί να εκτεθεί απέναντι σε ποιοτικούς αντιπάλους. Επιπρόσθετα, ένα θετικό του χαρακτηριστικό, που είναι η διάθεσή του, μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα, αφού υποπίπτει σε φάουλ από υπερβάλοντα ζήλο.
Το ερωτηματικό του κινήτρου
Αν παρακολουθήσει κανένας αγώνες από τις δύο πιο πρόσφατες σεζόν του Holmes στο NBA, η αλήθεια είναι πως αρκετά από τα παραπάνω δε θα τα δει σε διάρκεια. Μετά την υπογραφή του εξαιρετικού του συμβολαίου, με κάποια θέματα με τη δικαιοσύνη και έναν τραυματισμό στο μάτι να μεσολαβούν, τα επίπεδα ενέργειάς του έπεσαν. Και με βάση το πακέτο που έχουμε περιγράψει, η απουσία έντασης σίγουρα αποτελεί ζήτημα.
Παρόλα αυτά, με βάση τα όσα μεταφέρονται από τις ΗΠΑ, η συμπεριφορά του στα αποδυτήρια ήταν πάντοτε υποδειγματική, ενώ η απουσία κινήτρου, δεδομένου και του ότι έπαιζε στους Ουίζαρντς, είναι και λογική ως ένα σημείο. Εάν είναι απόλυτα συγκεντρωμένος και έχει διάθεση να προσαρμοστεί στα ευρωπαϊκά δεδομένα (πράγμα που παρά την ποιότητά του θα χρειαστεί να κάνει ως ένα βαθμό, καθώς δεν έχει παίξει ποτέ εκτός ΗΠΑ), είναι λογικό να πιστεύουμε πως τα ερωτηματικά θα απαντηθούν, με θετικό τρόπο.
Το σύνολο του σχεδιασμού
Η κίνηση του Ρογκαβόπουλου έχει αναλυθεί και σχολιαστεί ξεχωριστά σε αυτή τη στήλη, ενώ έχουμε σταθεί και στο πώς κουμπώνει ο Shorts τόσο με τον 24χρονο σουτέρ, όσο και με τον Holmes. Το “πράσινο” ρόστερ έχει πλέον ολοκληρωθεί και αυτή είναι μία καλή ευκαιρία να αξιολογήσουμε το σχεδιασμό στην ολότητά του.
Η σύντομη απάντηση στο ερώτημα “πόσο καλά τα πήγε ο Παναθηναϊκός;”, είναι “άριστα”. Η διοίκηση της ομάδας φρόντισε να προστεθούν μερικά από τα καλύτερα διαθέσιμα ελληνικά διαβατήρια (Τολιόπουλος και Ρογκαβόπουλος), έβαλε έναν εξαιρετικό και γεμάτο κίνητρο point guard στη μηχανή της (Shorts) και φρόντισε να βρει ψηλό ισάξιο του καλού Lessort, δίνοντας έτσι στο Γάλλο χρόνο να βρει τη φόρμα του. Φεύγοντας από πρόσωπα και κοιτώντας τα χαρακτηριστικά, διεύρυνε το κομμάτι του transition, πρόσθεσε σουτ στα “φτερά” και έλυσε το θέμα των ψηλών που είναι αποδοτικοί μόνο στη μία πλευρά του παρκέ.
Αν μπουν και οι ανανεώσεις στο κάδρο, διότι και αυτές αποτελούν φυσικά μέρος του σχεδιασμού, προσωπικά θεωρώ πως είναι αδύνατο να βρει κανείς πραγματικό ψεγάδι στις κινήσεις του Παναθηναϊκού. Βλέποντας το ρόστερ, φυσικά και θα λείψει κάποιο στοιχείο, αφού ακόμα και τα ακριβότερα ρόστερ όλων των εποχών, δεν είχαν απόλυτη πληρότητα. Εξετάζοντας με ρεαλισμό τα δεδομένα, όμως, βλέπουμε πως είναι δύσκολο να βρούμε κάτι που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως έπρεπε να γίνει πιο σωστά. Το τι θα δούμε στο γήπεδο είναι αυτό που μετράει, αλλά οι υπεύθυνοι του προγραμματισμού και της υλοποίησής του στο “τριφύλλι”, μπορούν να αισθάνονται ευχαριστημένοι με τη δουλειά τους.
