Ο επιμένων νικά και έτσι ο Παναθηναϊκός, παρά τις αρχικές δυσκολίες, έντυσε στα πράσινα έναν παίκτη που μπορεί να αποδειχθεί πολύ σημαντικός όχι μόνο άμεσα, αλλά και για τον κορμό του μέλλοντος. Ο Νίκος Ρογκαβόπουλος κάνει το βήμα στο επόμενο επίπεδο και έρχεται να αλλάξει ισορροπίες και να λύσει τα χέρια του “επτάστερου”.
Ένας δεινός σουτέρ σε ένα πλαίσιο που τον είχε ανάγκη
Δεν ανακαλύπτει κανείς τον τροχό διαπιστώνοντας ότι ο Νίκος Ρογκαβόπουλος είναι ένας πολύ καλός σουτέρ. Ο 24χρονος forward εκτελεί υπό όλες τις συνθήκες διατηρώντας υψηλά επίπεδα αποτελεσματικότητας. Με μισή, μία ή καμία ντρίμπλα, σε κίνηση, βγαίνοντας από screen, από μεγάλη απόσταση και πάνω από όλα ταχύτατα. Αυτή η πληρότητά του στο μακρινό σουτ, προσφέρει πληθώρα επιλογών στον προπονητή του σε ό,τι αφορά στο πώς θα τον αξιοποιήσει, γεγονός που με τη σειρά του μπορεί να ωφελήσει συνολικά την επιθετική λειτουργία της ομάδας.
Γενικότερα στο μπάσκετ υπάρχουν οι παίκτες που μπορούν να σουτάρουν και υπάρχουν και οι παίκτες που ΜΠΟΡΟΥΝ να σουτάρουν. Οι παίκτες που η αντίπαλη άμυνα δεν αρκείται στο να προσπαθήσει να δυσκολέψει την εκτέλεση, αλλά έχει ως στόχο να μη βρεθούν ποτέ σε θέση εκτέλεσης (πχ Peters). Ο Ρογκαβόπουλος φυσικά ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, αφού η αποτελεσματικότητά του δεν επηρεάζεται από το αν θα έχει ένα χέρι μπροστά του την ώρα που θα σηκωθεί. Αν έχει το χώρο και το χρόνο να σουτάρει, έχει το ελεύθερο να το κάνει.
Οι παίκτες αυτοί λοιπόν, αλλάζουν ολόκληρη τη γεωμετρία της αντίπαλης άμυνας με αυτή τους την ικανότητα. Ως εκ τούτου, δημιουργούνται επιπλέον χώροι για τους συμπαίκτες τους, πράγμα που στο σύστημα του Ataman είναι πολύ χρήσιμο. Το pick and roll του Παναθηναϊκού επί της ουσίας αναβαθμίζεται σημαντικά με την προσθήκη του Ρογκαβόπουλου, ο οποίος επιθετικά μπορεί να δώσει ακόμα περισσότερα πράγματα από τον Grigonis (που είχε το ρόλο του σουτέρ τη σεζόν 2023-24). Ο Λιθουανός μπορεί να μην έχει την ποιότητα του Osman, αλλά η ικανότητά του στο σουτ έλειψε σε σημεία που την είχε μεγάλη ανάγκη το “τριφύλλι”.
Το fit με τον Shorts
Παραπάνω αναφερθήκαμε στο πώς ταιριάζει στο γενικότερο πλαίσιο του Παναθηναϊκού ο Ρογκαβόπουλος. Ωστόσο θεωρώ πως χρειάζεται ειδική αναφορά και ανάλυση το πώς “κουμπώνει” συγκεκριμένα με το παιχνίδι ενός ακόμα φετινού αποκτήματος, του T.J. Shorts. Ο Αμερικανός guard διαβάζει τα πάντα και παίζει πολύ αποτελεσματικά το pick and roll, παρά το γεγονός ότι δεν απειλεί πίσω από τη γραμμή του τριπόντου, αλλά το βασικότερο προτέρημά του είναι η ικανότητά του στο transition. Σε αυτόν τον τομέα του παιχνιδιού διακρίνεται και ο νεοαποκτηθής forward, με τρόπο που συμπληρώνει ιδανικά το νέο του συμπαίκτη.
Οι δύο τους θα έχουν άριστη συνεργασία, τόσο στο παιχνίδι μισού γηπέδου, όσο και στο ανοικτό γήπεδο, αλλά το βασικότερο θα είναι οι ενδιάμεσες καταστάσεις. Με άλλα λόγια, έπειτα από καλή άμυνα, στα πρώτα 7-8 δευτερόλεπτα της επίθεσης, όταν οι αντίπαλοι δε θα έχουν προλάβει να οργανωθούν σε απόλυτο βαθμό, Shorts και Ρογκαβόπουλος θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν μεγάλη ζημιά. Αμφότεροι είναι ικανοί να τιμωρήσουν οποιοδήποτε λάθος της αντίπαλης άμυνας με ένα ελεύθερο σουτ ή έναν ανοικτό διάδρομο που θα προκύψει από το φόβο για να μην υπάρξει ελεύθερο σουτ.
Η κατεύθυνση που έχει επιλέξει ο Ergin Ataman είναι ξεκάθαρη. Ο Cedi Osman έδωσε το one man transition την περασμένη σεζόν για να προσθέσει άλλη μία διάσταση στην επίθεση του “τριφυλλιού”, αλλά πλέον η ομάδα αποκτά ξεκάθαρο παιχνίδι στο transition, το οποίο μπορεί για αρκετά μεγάλα διαστήματα να αποτελεί το σύστημά της.
Η προοπτική για το επόμενο επίπεδο
Ένα ακόμα πολύ σημαντικό στοιχείο του πακέτου του φέρνει ο Ρογκαβόπουλος, είναι τα σημάδια πληρότητας που δείχνει ως παίκτης αδύνατης πλευράς. Έχει σημειώσει αρκετή πρόοδο στο παιχνίδι του με την μπάλα στο παρκέ, με τα close-out να είναι ο κύριος τρόπος έκφρασης αυτού, ενώ κυνηγά και τα επιθετικά rebound. Ιδιαίτερα για έναν παίκτη με τη δική του ικανότητα στο σουτ, η επίθεση στο καλάθι με μία ή δύο ντρίμπλες είναι πολύ σημαντική. Σε αυτόν τον τομέα περιλαμβάνεται και η πάσα όταν κινείται γρήγορα.
Για να μην υπερβάλουμε, τη δεδομένη στιγμή ο νέος forward των “πρασίνων” δεν έχει κατακτήσει ακόμα αυτή την κορυφή. Θέλει αρκετή δουλειά στο παιχνίδι του με την μπάλα, ειδικά όταν χρειάζεται να χρησιμοποιήσει το αριστερό του χέρι και σίγουρα θα περάσει καιρός έως ότου του επιτρέπεται να στήνει πλαϊνά pick and roll στο transition. Ωστόσο, είναι σαφές ότι ο παίκτης αυτός δουλεύει το παιχνίδι του και μάλιστα πολύ. Με βάση τα δείγματα που έχει δείξει ως προς το κομμάτι της ατομικής του προόδου, μοιάζει θέμα χρόνου να τον δούμε να επεκτείνει το παιχνίδι του, για να μετατραπεί από elite σουτέρ, σε ολοκληρωμένο forward.
Η ανάγκη που δημιουργείται στην άμυνα
Φυσικά, θα ήταν μεγάλο λάθος να παραλείψουμε το αμυντικό σκέλος και το πώς διαμορφώνεται η κατάσταση σε αυτό, συνολικά στο “πράσινο” ρόστερ. Ο Ρογκαβόπουλος σίγουρα δεν αποτελεί παίκτη που μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στα μετόπισθεν. Στόχος του είναι να μην εκτίθεται σε πρώτη φάση, για να μπορεί να είναι ωφέλιμος στην άλλη μεριά του παρκέ (και του glass floor). Για να επιτευχθεί αυτό απαιτείται αντίληψη του χώρου και επικοινωνία με τους συμπαίκτες του και πρωτίστως συνοχή με αυτούς.
Ο Παναθηναϊκός την περασμένη σεζόν, παρότι διέθετε αρκετά εργαλεία, ειδικά μετά την καθιέρωση του Hernangomez στο αρχικό σχήμα, δεν παρουσίασε καλή αμυντική συμπεριφορά. Αυτό είναι ζήτημα ομαδικό και ο βαθμός στον οποίο θα έχει αποτέλεσμα η συνολική δουλειά του προπονητικού επιτελείου και των παικτών, θα ορίσει πόσο ωφέλιμοι θα είναι ορισμένοι παίκτες. Ο Ρογκαβόπουλος από τη μεριά του, θα χρειαστεί και προσωπική δουλειά, πράγμα που σίγουρα γνωρίζει και ο ίδιος.
Η μάχη των διαβατηρίων
Με τον κανονισμό των ξένων να μην αλλάζει (προς το παρόν τουλάχιστον) και το επίπεδο των Ελλήνων παικτών να φθίνει διαρκώς, κάθε μεταγραφή παίκτη με διαβατήριο, πρέπει να εξετάζεται και εκτός του αγωνιστικού πλαισίου. Κάθε παίκτης του επιπέδου αυτού προσελκύει το ενδιαφέρον και των δύο “αιωνίων”, και συνεπώς, η υπογραφή ενός τέτοιου, αποτελεί πλεονέκτημα.
Ο Ρογκαβόπουλος, ειδικά, είναι ξεκάθαρα παίκτης επιπέδου Euroleague, ενώ στα δικά μου μάτια, θα ταίριαζε απόλυτα το σύστημα του Ολυμπιακού. Δεν μπορεί, παρά να θεωρηθεί επιτυχία του Παναθηναϊκού η μεταγραφή αυτή, ειδικά από τη στιγμή που ταυτόχρονα καλύπτει και το κενό που υπήρχε σε ό,τι αφορά στην ικανότητα των “πλαγίων” του στο μακρινό σουτ. Παρά τα οποιαδήποτε ερωτηματικά σχετικά με τη στελέχωση, τα οποία εντοπίζονται κυρίως στο αμυντικό σκέλος, δεν υπήρχε περίπτωση παίκτη με περισσότερα θετικά σημεία, από αυτή του Ρογκαβόπουλου. Τα υπόλοιπα, φυσικά, θα τα δούμε στο παρκέ.
