Μιλώντας στην εκπομπή “Άμεσο Ριπλέι” στο WebRadio της ΕΟΚ, ο Γιώργος Λιμνιάτης μίλησε για το σχεδιασμό του Προμηθέα, τόνισε ποιος είναι ο σωστός τρόπος να αναπτυχθούν νέοι παίκτες, ενώ ανέλυσε τα θετικά και τα αρνητικά του μικρού και του μεγάλου ρόστερ.
Αναλυτικά τα λεγόμενα του προπονητή του Προμηθέα:
Για το σε τι ποσοστό βρίσκονται στο κομμάτι του σχεδιασμού: “Εμείς βρισκόμαστε αυτήν την στιγμή σε ένα σημείο που μπορούμε να πούμε ότι ξέρουμε τι θέλουμε, τι ζητάμε σε κάθε θέση. Έχουμε εντοπίσει, καταρχάς, τις θέσεις στις οποίες ψάχνουμε παίκτες. Αυτήν τη στιγμή έχουμε έναν Αμερικάνο παίκτη, τον Κένταλ ΜακΚάλουμ, τον οποίον τον έχουμε κλείσει εδώ και καιρό. Είμαστε κατά 60-70% έτοιμοι να πούμε ότι τις επόμενες μέρες μπορεί να βρισκόμαστε στο 50% των ξένων παικτών. Όσον αφορά τους Έλληνες, έχουμε πάρει μια απόφαση ότι είναι συγκεκριμένοι οι Έλληνες παίκτες στην αγορά. Έχουμε τα δικά μας παιδιά, του Προμηθέα που δίνει πολύ μεγάλη βάση σε αυτό. Τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα ο Καραγιαννίδης και ο Μπαζίνας, έκαναν το step-up, όπως και ο Λάγιος. Σε αυτήν τη λογική θα προχωρήσουμε. Εγώ προσωπικά την υπηρέτησα και στο Περιστέρι. Η λογική είναι να μπορέσουμε να στηρίξουμε τα παιδιά να κάνουν ένα ακόμη μεγαλύτερο βήμα στην καριέρα τους. Ο Καραγιαννίδης ήδη το έκανε, αλλά λογικά θα είναι και φέτος μαζί μας. Επομένως, αυτό που κοιτάμε είναι να κάνουν ένα βήμα μπροστά και να δούμε τους επόμενους που έρχονται από κάτω”.
Για το αν παίζει ρόλο στην προσθήκη ενός Αμερικανού το πλάνο που έχει σχετικά με τους νεαρούς Έλληνες παίκτες: “Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Υπάρχουν δύο δρόμοι. Είτε θα πας σε κάποια ασφαλή επιλογή, όσο ασφαλή μπορεί να είναι μια επιλογή ξένου παίκτη, και να αφήσεις χώρο για τον νεαρό Έλληνα παίκτη, έτσι ώστε να έχεις την… ασφάλεια ότι αν αυτός δεν ανταποκριθεί θα βάζεις τον ξένο. Υπάρχει και ο δεύτερος δρόμος, ο οποίος συνδυάζει το ρίσκο στον Έλληνα και τον ξένο παίκτη ταυτόχρονα. Ο καθένας επιλέγει ό,τι θεωρεί καλύτερο. Για ‘μένα, είναι ξεκάθαρο ότι ο δρόμος για να παράξουμε παίκτες δεν είναι όταν παίξουν στα τελευταία 5 λεπτά με τη διαφορά στους 20 πόντους, αλλά όταν κληθούν να αγωνιστούν εκεί που “καίει” η μπάλα. Εγώ πέρυσι αυτό πoυ έκανα με τον Αβδάλα, τον Ζούγρη, τον Σταυρακόπουλο, το έκανα γιατί πραγματικά το άξιζαν. Αν θέλουμε να δώσουμε χώρο στους Έλληνες παίκτες και να τους βελτιώσουμε, πρέπει να παίξουν εκεί που το παιχνίδι χρειάζεται να πάρεις αποφάσεις”.
Για τη δυσκολία του καλοκαιρινού μεταγραφικού σχεδιασμού: “Η διαφορά με το πρόσφατο παρελθόν, όσον αφορά τους νέους παίκτες, είναι το NIL. Τα λεφτά που παίρνουν τα παιδιά για να πάνε το Κολέγιο. Αυτό, ειδικά για το ευρωπαϊκό μπάκσετ, είναι μια μεγάλη “πληγή”. Όσο πιο “φτωχή” δεξαμενή έχεις, τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα. Επίσης, η G-League έχει αλλάξει τα λεφτά της. Επειδή o Αμερικάνος παίκτης έχει πάντα το όνειρο του ΝΒΑ, υπάρχουν παιδιά που το κυνηγούν και μένουν εκεί γιατί έχουν την ανάλογη οικονομική απολαβή. Τέλος υπάρχουν η Κίνα και η Ιαπωνία που δίνουν λεφτά”.
Για τις διαφορές του μικρού με το μεγάλο ρόστερ όσον αφορά τις πολλές και δύσκολες υποχρεώσεις μες στη βδομάδα: “Απ’ όσο γνωρίζετε όλοι, το επίπεδο το επόμενου πρωταθλήματος θα είναι σε πολύ ψηλότερο επίπεδο. Όλες οι ομάδες έχουν μια οικονομική δυνατότητα, επομένως θα υπάρχουν πάρα πολύ δύσκολα ματς. Η μία λύση είναι το μεγάλο ρόστερ, η άλλη το μικρό. Και τα δύο σενάρια έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους. Το μεγάλο ρόστερ σού δίνει τη ασφάλεια πως όταν συμβούν τραυματισμοί δε θα “πονέσεις” τόσο πολύ, αλλά είναι δεδομένο ότι οι παίκτες δε μπορούν να βρουν ρυθμό και πάντα θα υπάρχουν γκρίνιες. Στο μικρό ρόστερ έχουν όλοι ρυθμό, είναι όλοι χαρούμενοι. Ακόμη και μετά από κακά παιχνίδια τους θα βρουν τον τρόπο να εμφανιστούν ξανά στο επόμενο. Ωστόσο έχει το θέμα των τραυματισμών που το αντιμετώπισαν όλες οι ομάδες. Πρέπει να βάλεις στη ζυγαριά και τα δύο σενάρια και να αποφασίσεις ποιο είναι πιο εφικτό, σύμφωνα και με τις οικονομικές δυνατότητες που μπορεί να έχει ο οργανισμός”.
