Οι εξελίξεις το τριήμερο 23-25 Μαΐου στο Άμπου Ντάμπι έδωσαν ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον στη σειρά των τελικών που έρχεται, αλλά ταυτόχρονα μας έδειξαν ότι τόσο για τον Ολυμπιακό, όσο και για τον Παναθηναϊκό, το αποτέλεσμά της δε θα επηρεάσει τον καλοκαιρινό σχεδιασμό.
Οι διαφαινόμενες μετακινήσεις δύο παικτών της Παρί στην ίδια πόλη, αλλά με διαφορετικό αγωνιστικό προορισμό έκαναν σαφές πως αμφότεροι οι “αιώνιοι”, όχι μόνο έχουν καταστρώσει, αλλά έχουν αρχίσει και να υλοποιούν τα πλάνα τους ενόψει της επόμενης σεζόν. Και αν τα πράγματα είναι αρκετά σαφή στους “πράσινους”, με τον T.J. Shorts να αντικαθιστά τον Lorenzo Brown, η απόκτηση του Tyson Ward από τον Ολυμπιακό, έχει μεγαλύτερες προεκτάσεις και ας έχει μικρότερη αγωνιστική αξία από το βραχύσωμο επί σειρά ετών συμπαίκτη του.
Στροφή προς τη σωστή κατεύθυνση και στο βάθος…Μπαρτζώκας
Αν φάνηκε κάτι από το ζευγάρι του τελικού σε ό,τι αφορά στην κατεύθυνση που παίρνει το μπάσκετ, αυτό ήταν η επιβεβαίωση πως η αθλητικότητα και η σκληράδα οφείλουν να αποτελούν θεμέλιο στο σχεδιασμό των ομάδων πλέον. Φυσικά αυτό δεν το μάθαμε φέτος, αλλά η σχετικά άνετη επικράτηση τόσο της Φενέρμπαχτσε, όσο και της Μονακό (κυρίως), έκαναν την παρατήρηση αυτή πιο σαφή από ποτέ.
Υπό αυτό το πρίσμα, ο Tyson Ward είναι ένας παίκτης που φέρνει στοιχεία για τα οποία “διψάει” το “ερυθρόλευκο” ρόστερ. Έχει εξαιρετική αθλητική ικανότητα, είναι πολύ καλός αμυντικός, μαρκάρει πολλές θέσεις και μπορεί να σουτάρει την μπάλα. Δεν είναι κανένας…φονιάς πίσω από τα 6,75 μέτρα, αλλά μπορεί να απειλήσει από μακριά περισσότερο από παίκτες όπως ο McKissic, για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης. Το βασικότερό του προσόν που συνδέεται και με τα παρακάτω, είναι ότι είναι εξαιρετικός cutter, αφού διαβάζει καλά τις άμυνες και έχει timing στην κίνησή του χωρίς την μπάλα.
Πέραν της πρώτης ανάγνωσης της διαφαινόμενης μεταγραφής, για να περάσουμε και στο κομμάτι στο οποίο αναφέρεται ο τίτλος, η παρουσία του Ward μας δείχνει πως πιθανότατα θα παραμείνει ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Ο Αμερικανός αποτελεί 100% επιλογή του τεχνικού του Ολυμπιακού, αφού φέρνει στοιχεία που διαχρονικά θέλει να έχει στις ομάδες του (ακόμα και αν έδειξε να το ξεχνά αυτό τα τελευταία χρόνια). Ασφαλώς, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν θα αλλάξει κάτι μετά το αποτέλεσμα των τελικών ή αν θα υπάρξει κάποια απρόσμενη εξέλιξη. Πάντως φαίνεται πως ο σχεδιασμός προχωρά με το σκεπτικό ότι ο Μπαρτζώκας θα είναι στο τιμόνι.
Έρχεται αλλαγή φιλοσοφίας;
Παρότι ο Tyson Ward έχει στο παιχνίδι του στοιχεία που διαχρονικά αρέσουν στον προπονητή του Ολυμπιακού, στην παρούσα δομή του ρόστερ στην πραγματικότητα δεν ταιριάζει ιδιαίτερα. Βλέποντας την περίπτωσή του επιφανειακά, βλέπουμε πως μπορεί να δώσει αμυντική ασφάλεια που είναι αναγκαία δίπλα στον Βεζένκοβ και με τον Παπανικολάου να μεγαλώνει, ενώ τα κοψίματα και τα σουτ από θέση, αποτελούν αναπόσπαστα μέρη της επιθετικής λειτουργίας της ομάδας.
Το κομμάτι στο οποίο εγείρονται ερωτήματα, είναι αυτό του ρυθμού. Ο Ολυμπιακός δεν είναι ομάδα ανοικτού γηπέδου σε καμία περίπτωση και το αυστηρό “5 εναντίον 5” αφαιρεί αρκετά από τα δυνατά σημεία του 27χρονου forward. Η αύξηση του ρυθμού δεν αποτελεί μία απλή απόφαση, αφού όπως σε κάθε τέτοιο στοιχείο, πρέπει να υπάρχουν τα κατάλληλα εργαλεία.
Το πρώτο, λοιπόν, που μας έρχεται στο μυαλό μοιραία, είναι ότι τουλάχιστον ένας εκ των Fall-Milutinov, θα αποχωρήσει. Για να βάλω και ένα προσωπικό σχόλιο εδώ, θα πω ότι θεωρώ πως και οι δύο θα πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν, πράγμα που πιθανότατα δε θα συμβεί, όμως. Ο Σέρβος είναι ο επικρατέστερος για να αποχωρήσει, αφού δε δεσμεύεται με συμβόλαιο, αλλά αν πάμε αυστηρά με την απόδοση στα κρίσιμα, ο Γάλλος δείχνει ότι δεν ανήκει πλέον σε αυτό το επίπεδο. Το σίγουρο είναι ότι δε γίνεται να μείνουν και οι δύο, αφού αυτό δεν επιτρέπει στους “ερυθρολεύκους” να πατήσουν το γκάζι, έστω και για μικρά διαστήματα.
Ακόμα και να προστεθεί αθλητικότητα στη θέση του center, όμως, ο Ward για να μεγιστοποιήσει την προσφορά του στην επίθεση, χρειάζεται και κάτι ακόμα: έναν guard που να μπορεί να δημιουργεί διαρκώς ρήγματα και πονοκεφάλους στην αντίπαλη άμυνα. Η επιτυχία που είχε στο πλάι του Shorts αυτά τα χρόνια κάνει σαφή την αναγκαιότητα αυτή. Ο νέος παίκτης του Παναθηναϊκού είναι…πύραυλος στο ανοικτό γήπεδο και παράλληλα, στο παιχνίδι μισού γηπέδου, μπορεί να πατήσει στη ρακέτα με τρομερή συνέπεια. Με άλλα λόγια, έχει ακριβώς τα στοιχεία που λείπουν από τον Thomas Walkup, με το μόνο κοινό στοιχείο των δύο να είναι η αδυναμία στο τρίποντο μετά από ντρίμπλα.
Ως εκ τούτου, προσωπικά θεωρώ πως η απόκτηση του Ward δείχνει πως ο Ολυμπιακός δε θα συνεχίσει στην ίδια ακριβώς λογική. Η αποχώρηση του Williams-Goss ενισχύει τη σκέψη αυτή, αφού με βάση τις δηλώσεις του καταλαβαίνω ότι ήθελε να μείνει, αλλά οι υπεύθυνοι για το σχεδιασμό έχουν αλλού το βλέμμα τους. Προσθέστε σε αυτά και το δηλωμένο πλέον ενδιαφέρον για τον Vasilije Micic και καταλαβαίνετε ότι υπάρχει πρόθεση να αποκτηθεί κυρίαρχος χειριστής. Ακόμα και αν ο Σέρβος, που ομολογουμένως είναι πανάκριβος, δεν αποκτηθεί, έχει γίνει ξεκάθαρο τι χαρακτηριστικά αναζητούνται.
Αντί επιλόγου, θέλω να τονίσω πως αυτό που καίει πραγματικά τον Ολυμπιακό, είναι τα ελληνικά διαβατήρια. Με τους Walkup, Παπανικολάου, Λαρεντζάκη και Βεζένκοβ να είναι οι μόνοι σίγουροι για το ρόστερ της νέας σεζόν, απαιτείται η προσθήκη τουλάχιστον ενός Έλληνα, επιπέδου Euroleague. Και όχι, ο Dorsey δεν ανήκει σε αυτό το επίπεδο, ούτε αδικείται. Ο Παπαγιάννης είναι κοντά στον Παναθηναϊκό, οπότε ο Ρογκαβόπουλος αναμένεται να μετατραπεί σε “μήλον της έριδος”. Τα χαρακτηριστικά του ταιριάζουν γάντι και στο “τριφύλλι”, ειδικά μετά την απόκτηση του Shorts, οπότε ετοιμαστείτε για μεγάλο καλοκαίρι.
