Παρακολουθώντας το 52ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων που διεξήχθη στην Νάξο τις προηγούμενες ημέρες, διαπίστωνε εύκολα κάποιος πως δεν υπήρχε το ταλέντο που υπήρχαν μερικά χρόνια νωρίτερα. Δεν υπήρχε Σαμοντούροφ, δεν υπήρχε Αβδάλας, δεν υπήρχε Σπάρταλης, δεν υπήρχε Αμπόσι, δεν υπήρχε Λιοτόπουλος και πάει λέγοντας. Είχαμε την τύχη, η αλήθεια είναι, την προηγούμενη διετία – τριετία να δούμε αρκετούς παίκτες, οι οποίοι σωματοδομικά, αλλά και μπασκετικά ”έλαμπαν” σε αυτές τις διοργανώσεις, μένει όμως να φανεί πώς θα εξαργυρώσουν αυτή την πρώτη ύλη που αδιαμφισβήτητα βρισκόταν σε εξαιρετικό επίπεδο για την ηλικία τους.
Το φετινό Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ήταν ένα ”κλικ” πίσω σε ποιότητα, αλλά και σε κορμιά και μοιραία, θα αναγκαστώ να κάνω έναν παραλληλισμό με το πόσο μεγάλη ζημιά έκανε στη συγκεκριμένη φουρνιά η ”καραντίνα” και ο… εγκλεισμός μιας διετίας. Όταν τα παιδιά έκαναν τα πρώτα τους παραγωγικά βήματα σε ηλικία 12-13 ετών, έφτιαχναν το κορμί τους, έφτιαχναν το σουτ τους, έμπαιναν σε μια ροή, ξαφνικά όλα σταμάτησαν, σαν να πάγωσε ο χρόνος. Την ώρα που σε όλες τις προηγμένες χώρες βρίσκονταν τρόποι και ”φόρμουλες”, ώστε τα παιδιά να μην σταματήσουν να αθλούνται, στην Ελλάδα το αναπτυξιακό μπάσκετ έβαλε… λουκέτο και τα αποτελέσματα αυτού γίνονται τώρα ορατά. Δεν είναι φυσικά η μοναδική δικαιολογία, ωστόσο το lockdown είχε επιπτώσεις στα πάντα γύρω μας και το μπάσκετ δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστο. Άνοιξα πολύ μεγάλη παρένθεση, όμως το σκεφτόμουν καιρό και ήθελα να το βγάλω από μέσα μου… Φυσικά, δεν ήταν όλα ”μαύρα” στη Νάξο. Προφανώς και υπάρχουν παιδιά που ξεχειλίζουν από ταλέντο, προφανώς και υπάρχουν πολλοί λόγοι να μας κάνουν να χαμογελάμε και μετά από ένα σημείο, όλα είναι θέμα δουλειάς, θέλησης και συγκυριών για κάποιους.
Πηγαίνοντας στα ”δικά μας”, ο Προμηθέας Πάτρας παρουσίασε μια από τις καλύτερες ομάδες των τελευταίων ετών σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και δεν είναι τυχαίο πως έκανε το… νταμπλ σε μετάλλια. Ασημένιο μετάλλιο στο Rising Stars, Χάλκινο μετάλλιο στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Και θα έλεγε κανείς πως οι ”πορτοκαλί” άξιζαν ίσως και κάτι παραπάνω στη Νάξο. Κέρδισαν καθαρά και δίκαια το Περιστέρι στο ματς της πρωτιάς του ομίλου, κέρδισαν πολύ εύκολα τον Παναθηναϊκό στον Μικρό Τελικό και αυτό που εν τέλει τους κόστισε ήταν πως στον ημιτελικό με την – μετέπειτα πρωταθλήτρια – ΔΕΚΑ, κάθε φορά που είχαν την ευκαιρία να περάσουν μπροστά… έπιναν θάλασσα. Μέτρησα πάνω από 10 χαμένες επιθέσεις των Πατρινών στο Β’ Ημίχρονο, που θα έδιναν προβάδισμα ή ισοφάριση, δείγμα του τρομερού άγχους στο ματς αυτό, που ουσιαστικά έκοψε τον δρόμο προς το χρυσό μετάλλιο. Σε τελική ανάλυση όμως, το αν θα πάρεις ή όχι μετάλλιο μικρή σημασία έχει, στο τέλος της ημέρας αυτό που μετράει είναι να βγάζεις παίκτες.
Για τους Πατρινούς λοιπόν, υπάρχει μια φουρνιά που μπορεί να κάνει… πραγματάκια. Κορυφαίος αυτών, τουλάχιστον ως τώρα, ο Χρήστος Τσίπας. Ο 17χρονος γκαρντ από τον Πύργο έχει δείξει εκπληκτικά στοιχεία φέτος, συνδυάζει την ταχύτητα με την εκτέλεση και το drive, έχει το απαιτούμενο μπασκετικό θράσος και δείχνει ότι διαθέτει μια αξιοσημείωτη πρώτη ύλη, που λες ”Αυτός ναι, μπορεί να παίξει”. Μπορεί να μην είναι το πρώτο ”μπόι” (1,84 γαρ), όμως αυτό δεν δείχνει να τον εμποδίζει ιδιαίτερα. Ο Τσίπας τελείωσε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα με 18,8 πόντους μέσο όρο, 3,8 ασίστ και 2,5 ριμπάουντ. Μάλιστα, είναι ενδεικτικό πως ανέβασε στροφές στα νοκ άουτ, με 24 πόντους κόντρα στον Παναθηναϊκό και 23 κόντρα στη ΔΕΚΑ. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως ήταν μέλος της καλύτερης πεντάδας, τόσο στο Rising Stars, όσο και στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Ήταν μάλιστα ο μοναδικός, μαζί με τον Χρήστο Γεωργά του Παναθηναϊκού που βρέθηκαν στην καλύτερη πεντάδα και στις δύο διοργανώσεις.
Ο Τσίπας έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό με την συμμετοχή του στο παιχνίδι Ολυμπιακός – Προμηθέας, όταν και πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη μεγάλη κατηγορία, ενώ το γεγονός πως αγωνίζεται και προπονείται και με την ομάδα του Προμηθέα 2014, που αγωνίζεται στη National League 1, έχοντας πάρει ποιοτικά λεπτά σε μια δύσκολη και απαιτητική κατηγορία, τον έχουν βοηθήσει ιδιαίτερα, ώστε να γίνει ένα γρήγορο step up.
Φυσικά, ο Χρήστος Τσίπας δεν είναι ο μοναδικός ταλαντούχος παίκτης από αυτή τη φουρνιά του Προμηθέα. Υπάρχει ο Αλέξανδρος Σκληρός, ο οποίος έγινε γνωστός από τη συμμετοχή του το καλοκαίρι με τις μικρές εθνικές και σωματοδομικά έχει τρομερό potential, αλλά και παιδιά όπως ο Αλεξανδρόπουλος, ο Δενδής, ο Πούλος, ο Κατσιγιάννης και ο Βιτωράκης, που επίσης δείχνουν πως διαθέτουν περιθώρια εξέλιξης.
