Σεζόν 2022-23: Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στο +8 από την 2η θέση και μοιάζει να είναι πιο κοντά από ποτέ στο πρώτο του πρωτάθλημα από την 2η θέση. Οι ”πράσινοι” έχουν κάνει έναν αδιανόητο πρώτο γύρο, με 12 νίκες και 1 ισοπαλία, ωστόσο συμβαίνουν δύο τινά. Αφενός, η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς δείχνει να έχει ένα απίθανο άστρο στα παιχνίδια της και να βρίσκει τη λύση με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, αφετέρου το ρόστερ μοιάζει αρκετά άδειο, ώστε να τραβήξει το κουπί μέχρι τον Μάιο, με πολλούς παίκτες να έχουν κάνει overachieving. Το ”τριφύλλι” απέχει 2-3 ποιοτικές μεταγραφές, από το να θωρακίσει στον μέγιστο βαθμό τις πιθανότητές του για τον τίτλο. Η διοίκηση του Γιάννη Αλαφούζου φέρνει στον Παναθηναϊκό τον Κλεϊνχέισλερ και τον Μαντσίνι (στην τελευταία ημέρα των μεταγραφών). Ο δημοσιογραφικός στρατός που κινείται γύρω από την ομάδα, αδειάζει τον Σέρβο προπονητή, μιλώντας για εμμονή του να απορρίπτει παίκτες και ιδιοτροπία στις μεταγραφές, κάτι που εξόργισε και τον ίδιο τον ιδιοκτήτη. Ο Γιοβάνοβιτς με λίγα λόγια, απέρριπτε ένα κάρο παίκτες και οι μόνοι που του έκαναν ήταν ο Ούγγρος και ο Αργεντίνος. Ο Παναθηναϊκός παλεύει σε εκείνο το πρωτάθλημα, με…Θεούς και Δαίμονες και πέφτει από την κορυφή την προτελευταία αγωνιστική, με την ΑΕΚ να κατακτάει τον τίτλο.
Σεζόν 2023-24: Ο Παναθηναϊκός διεκδικεί πρωτάθλημα για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και βρίσκεται μετά το τέλος του Α’ Γύρου στο -1 από τον πρωτοπόρο ΠΑΟΚ. Για να καταλάβετε λίγο τι σημαίνει αυτό για τον οργανισμό, οι ”πράσινοι” είχαν να βρεθούν back to back τόσο κοντά σε διεκδίκηση πρωταθλήματος από τη σεζόν 2004-05. Όλοι περιμένουν κάποιες διορθωτικές κινήσεις, αντί αυτού ο ”βαφτισμένος” τεχνικός διευθυντής, Γιάννης Παπαδημητρίου, σε συνεννόηση φυσικά με τον ιδιοκτήτη, απομακρύνουν από τη διοίκηση τον άνθρωπο που ενέπνευσε χιλιάδες Παναθηναϊκούς και έφερε το ”τριφύλλι” ξανά στα τρόπαια (κύπελλο 2022) και στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος, για να φέρει τον Φατίχ Τερίμ. Η διοίκηση φέρνει Μπακασέτα, μια μεταγραφή που ενθουσιάζει πολλούς, αλλά δεν αποτελεί προϊόν κάποιου σκάουτινγκ, φέρνει τον Ντραγκόφσκι που ήταν η μοναδική κίνηση με νόημα, τον Λημνιό από τα αζήτητα και κάνει και δύο κινήσεις αυτοκτονίας με Ουγκό και Ακαϊντίν στα στόπερ. Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι, με τον Παναθηναϊκό να τερματίζει 4ος και να σώζει την χρονιά, με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος στον τελικό με τον Άρη. Η έμπνευση με Τερίμ αποδεικνύεται παντελώς άστοχη και μάλιστα ο Τούρκος απομακρύνεται από την τεχνική ηγεσία δύο αγωνιστικές πριν από το φινάλε.
Σεζόν 2024-25: Μετά το αποτυχημένο πείραμα με τον Τερίμ και το… ποδοσφαιρικό ανέκδοτο με τον Αλόνσο, ο Παναθηναϊκός βρίσκει ξανά έναν άνθρωπο που διαθέτει ποδοσφαιρική παιδεία και αρχές, γνωρίζοντας παράλληλα από πρωταθλητισμό, τον Ρούι Βιτόρια. Ο Πορτογάλος συμμαζεύει το χάος και τη λαίλαπα που αφήνει πίσω του ο Ουρουγουανός, παίρνει 3 νίκες στο Conference και στέλνει την ομάδα στους ”24”, με πολύ καλές πιθανότητες να περάσει στους ”16”, αφού η ισλανδική Βίκινγκουρ δεν τρομάζει, κρατάει την ομάδα κοντά στην κορυφή, μόλις στο -4 από τον Ολυμπιακό και έχοντας ξεμπερδέψει από τα ντέρμπι και έχει συγκομιδή 7 βαθμούς με ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό και ενώ το ρόστερ έχει χτυπητά κενά και ανορθογραφίες. Η ομάδα απέχει τρεις πρωτοκλασάτες κινήσεις από το να θεωρείται πραγματική και άξια διεκδικήτρια του τίτλου και να κάνει κάτι αξιόλογο και στην Ευρώπη. Αντ’ αυτού, για ακόμα μια φορά, έχουμε το ένα φιάσκο μετά το άλλο. Ο Μεϊτέ κλείνει στον ΠΑΟΚ, ενώ οι ”πράσινοι” είχαν συμφωνήσει μαζί του και περίμεναν τις τελικές υπογραφές, ο Πάλμα, ένας παίκτης που στο ”τριφύλλι” τον… πιπίλιζαν για τρεις μεταγραφικές περιόδους και ενώ η ανάγκη για εξτρέμ ήταν μεγάλη, καταλήγει στον ”αιώνιο” αντίπαλο. Ο χαφ που θα πατάει περιοχή και θα δίνει λύσεις από την… πίσω ζώνη, βαφτίζεται Σιώπης, ο φορ από το πάνω ράφι που θα δώσει το εύκολο γκολ βαφτίζεται Σφιντέρσκι. Μηδαμινό σκάουτινγκ δηλαδή και για τις δύο περιπτώσεις, όπως άλλωστε το ίδιο θα ίσχυε και αν ερχόταν ο Μεϊτέ. Φυσικά, μέχρι να φτάσουμε σε αυτές τις προσθήκες, ο βαφτισμένος τεχνικός διευθυντής και όλοι οι παρατρεχάμενοι, είχαν φάει… πόρτες από όλη την Ευρώπη.
Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση
Βλέποντας πλέον τον τρόπο που λειτουργεί ο Παναθηναϊκός, υπάρχουν κάποια εύλογα συμπεράσματα, τα οποία έρχονται αβίαστα. Αρχικά, το παραμύθι με τον ”εμμονικό Ιβάν” έσβησε στην άμμο, μαζί με τα όνειρα των φίλων του ”τριφυλλιού” να κατακτήσει η ομάδα επιτέλους ένα πρωτάθλημα μετά το 2010. Δεν έφταιγε ο Σέρβος για την καθυστέρηση στις μεταγραφές, αλλά οι ερασιτεχνικοί χειρισμοί των ανθρώπων της διοίκησης, σε κάθε είδους μεταγραφικό δρώμενο. Όχι μόνο στις μεταγραφές, αλλά και στις πωλήσεις. Για παράδειγμα, το καλοκαίρι οι ”πράσινοι” μπήκαν σε έναν αχρείαστο πλειστηριασμό με την Σλόβαν Μπρατισλάβας για τον Σπόραρ, έναν παίκτη με μηδαμινό αγωνιστικό ρυθμό, ο οποίος δεν υπολογιζόταν από κανέναν. Μάλιστα, βάλθηκαν να προσπαθούν να μας πείσουν πως προσπαθούν να κλείσουν έναν φορ κλάσης όπως ο Άκπομ ή ο Κορέα, που θα έλυνε μυριάδες προβλήματα, αλλά αυτός θα ερχόταν μόνο αν έφευγε ο Σπόραρ, τον οποίον τελικά δεν κατάφεραν να πουλήσουν και ξέμεινε στο ”τριφύλλι”. Παράνοια.
Επιπρόσθετα, με όλα αυτά τα δεδομένα διαμορφωμένα πρέπει κάποιος υπεύθυνα να ενημερώσει, ποιος είναι ο ρόλος του Γιάννη Παπαδημητρίου στην ομάδα. Εκτός από το να παίρνει κίτρινες κάρτες σε κάθε παιχνίδι και να μανουριάζει στον πάγκο. Να μας πουν ποιος ήταν ο ρόλος του σε περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που προσπάθησε ο Παναθηναϊκός να ξεφορτωθεί (Σπόραρ, Βέρμπιτς, Βιλένα, Κλεϊνχέισλερ), ποιος είναι ο ρόλος του σε επίπεδο σκάουτινγκ και παικτών – λαβράκια που θα έπρεπε να βρίσκει ο Παναθηναϊκός και όχι να ανακυκλώνεται σε ήδη γνωστά ονόματα και πώς γίνεται μια ομάδα που υποτίθεται πως βγαίνει με αρκετά λεφτά στο μεταγραφικό παζάρι, αδυνατεί να θωρακίσει σωστά το ρόστερ της και να μην έχει κενά.
Να θυμίσουμε σε αυτό το σημείο, πως επί διοικήσεως Αλαφούζου, έχει δοκιμαστεί ξανά το μοντέλο του τεχνικού διευθυντή και μάλιστα σε εποχές που τα οικονομικά της ΠΑΕ ήταν πολύ πιο σφιχτά. Ο Τσάβι Ρόκα, ο οποίος έφερε και κάποιους αξιόλογους παίκτες με ψίχουλα (Αϊτόρ, Χουάνκαρ, Σάντσεζ, Βέλεθ) έφυγε ως αποτυχημένος, αφού του χρεώθηκε σε μεγάλο βαθμό η επιλογή Πογιάτος. Ο Ντρεοσί, που ήρθε στον Παναθηναϊκό για περίπου έξι μήνες και έφερε γαλλική αποικία (Σανκαρέ, Ενγκαμπογκοτό, Νιας) κρίθηκε και αυτός ως αποτυχημένος, παρότι δεν είχε τους πόρους να δουλέψει στις συνθήκες που δουλεύει τώρα ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της Ξάνθης.
Αλήθεια, η αποπομπή Γιοβάνοβιτς, που συνέβη με γνώμονα του ”να βρεθεί ένας προπονητής που να έχει το know how του πρωταθλητισμού” (άσχετα αν ο Σέρβος είχε πάρει ένα σωρό πρωταθλήματα με το ΑΠΟΕΛ και έστειλε τους Κύπριους στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ) και τελικά η ομάδα κατέληξε 4η, σε ποιον θα χρεωθεί; Στον ίδιο τον Τερίμ; Πολύ ωραία… Η πρόσληψη ενός προπονητή σαν τον Ντιέγκο Αλόνσο, με ένα βιογραφικό γεμάτο απολύσεις και όλο αυτό το τσίρκο που βλέπαμε ως τον Οκτώβριο, σε ποιον θα χρεωθεί; Θα το πάρει και αυτό πάνω του ο Αλόνσο (plan b μετά τον Σάρι θυμίζω); Kαι τέλος, το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός έχει ξεμείνει με ένα σωρό παίκτες, που ενώ δεν υπολογίζονται, άλλα κλαμπ θα μπορούσαν να τους είχαν πουλήσει για πλάκα, με αφορμή το υπόλοιπο βιογραφικό τους, σε ποιον θα πρέπει να χρεωθεί; Θα το πάρουμε εμείς πάνω μας αυτό, μιας και το 99% των ”πράσινων” media συνεχίζουν με αμείωτους ρυθμούς την σταθερή και πάντα αποτελεσματική μέθοδο του… ξεπλύματος.
Οι υπόλοιποι, πανηγυρίστε τις μεγάλες μεταγραφές του Σφιντέρσκι και του Σιώπη (τιμιότατοι ποδοσφαιριστές, αλλά όχι αυτό που χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός για να γίνει πρωταθλητής), κράξτε τον Βιτόρια στην πρώτη γκέλα, επειδή είναι απλά ένας εξαιρετικός προπονητής, αλλά όχι ο Κόπερφιλντ και αν σας ρωτήσουν πώς χάθηκαν τα δύο προηγούμενα πρωταθλήματα για τους ”πράσινους”, μην ξεχάσετε να τους πείτε για τον εμμονικό και ιδιότροπο Γιοβάνοβιτς, που απέρριπτε μεταγραφές και έμπαινε εμπόδιο στις φιλοδοξίες του ιδιοκτήτη.
