Λένε πως συνήθως το επάγγελμα της προπονητικής στο χώρο του μπάσκετ είναι καταδικασμένο να μην έχει ποτέ ”happy end”. Μπορεί ένας προπονητής να περνάει από πολλά κύματα σε μια ομάδα, από μεγάλες επιτυχίες ή τρανταχτές αποτυχίες, όμως συνήθως η αποχώρησή του έρχεται όταν φτάνουμε στο σημείο καμπής, όταν δηλαδή δεν έχει κάτι άλλο να δώσει. Όχι μόνο σε επίπεδο εθνικών κατηγοριών, αλλά ακόμα και στους κορυφαίους προπονητές και τα κορυφαία brand. Ο Όμπραντοβιτς έφυγε από τον Παναθηναϊκό και η τελευταία γεύση ήταν ”πικρή”, με την Ευρωλίγκα και το πρωτάθλημα να καταλήγουν στον ”αιώνιο” αντίπαλο, ο Αταμάν αποχώρησε από την Εφές μετά από μια σεζόν που οι Τούρκοι δεν μπήκαν στα Play Off της Ευρωλίγκας, έπειτα από back to back κατακτήσεις Ευρωλίγκας, ενώ για να πάμε και στο ποδόσφαιρο, ακόμα και το ”αντίο” του Κλοπ στη Λίβερπουλ ή του Γκουαρδιόλα στη Μπαρτσελόνα δεν ήρθαν με τον πλέον ονειρεμένο τρόπο. Ο πλέον ονειρεμένος τρόπος είναι ένας προπονητής να έχει φτάσει στο πικ των δυνατοτήτων του ή στο μέγιστο που μπορεί να δώσει σε μια ομάδα και να πει ”Μέχρι εδώ είμαι, σταματάω”. Αλήθεια όμως, πόσοι είναι αυτοί που έχουν την οξυδέρκεια ή τις… μαντικές ικανότητες να το πουν αυτό εκ των προτέρων; Ελάχιστοι… Κάπως έτσι, η προπονητική χαρακτηρίζεται από ελάχιστα ”happy ends”, αφού και οι πλέον επιτυχημένοι φεύγουν όταν φθείρονται, όμως υπάρχουν πάρα πολλά ”success stories”.
Ένα από ”success stories”, αλλά χωρίς ”happy end”, για να περάσουμε και λίγο στα δικά μας, ανήκει στην συμπόρευση του Αστέρα Τέμενης με τον Αριστείδη Ξενούλης. Βλέπετε, έχει ανακοινωθεί εδώ και μια εβδομάδα το ”διαζύγιο” του αιγιώτικου συλλόγου με τον φιλόδοξο τεχνικό, θα ήταν λοιπόν άδικο προς την πορεία του, να μην τον ”αποκαταστήσουμε” με ένα αφιέρωμα. Όταν ο Αστέρας Τέμενης έδωσε τα ”κλειδιά” στον Ξενούλη, η ομάδα βρισκόταν στη Β’ ΕΣΚΑ-Η. Ναι, υπήρχαν πάρα πολλές φιλοδοξίες και από πίσω μια διοίκηση νοικοκυρεμένη, που είχε ένα μεγαλόπνοο πλάνο να ανεβάσει την ομάδα στις εθνικές κατηγορίες, ωστόσο το να υπάρχει σοβαρή διοίκηση και πλάνο δεν είναι πάντα… πανάκεια. Ο Αστέρας Τέμενης μετατράπηκε άμεσα σε μια ομάδα που λειτουργούσε σε επαγγελματικά πρότυπα και είχε οργάνωση που θα ζήλευαν ομάδες εθνικών κατηγοριών και γρήγορα ανταμείφθηκε για αυτό χωρίς να ”ματώσει”. Τη σεζόν 2021-22 έκοψε πρώτη το ”νήμα” στην Α2 ΕΣΚΑ-Η και ένα χρόνο πήρε αργότερα κατέκτησε και την Α1 ΕΣΚΑ-Η, μετά από μια φοβερή σειρά με την ΕΑ Παραλίας. Ο Ξενούλης, στυλοβάτης σε όλο αυτό το εγχείρημα, έγινε προπονητής για πρώτη φορά στην καριέρα του σε εθνική κατηγορία και έφερε εις πέρας τον μεγάλο στόχο της παραμονής στην κατηγορία, παίζοντας κατά διαστήματα μέσα στη σεζόν εξαιρετικό μπάσκετ. Μάλιστα, ήταν τόσο ελκυστικός ο Αστέρας Τέμενης μέσα στη χρονιά, που συνεχώς είχε και περισσότερο κόσμο στο γήπεδό του παιχνίδι με το παιχνίδι, με τον κόσμο του Αιγίου να αγκαλιάζει το συγκεκριμένο εγχείρημα.
Βλέπετε, σε μια περίοδο που η Αιγιάλεια είχε αποτραβηχτεί από το μπασκετικό προσκήνιο, μετά τον υποβιβασμό του Κεραυνού Αιγίου, της αναστολής λειτουργίας του Ήφαιστου/ Αχιλλέα (απορροφήθηκε από τον Κεραυνό) και τον υποβιβασμό της Ακράτας, η Ανατολική Αχαΐα έψαχνε ένα μπασκετικό restart και αυτό ακριβώς βρήκε, με τον καλπασμό του Αστέρα Τέμενης, ο οποίος όχι μόνο ανήλθε στη National League 2 αλλά στην παρθενική του χρονιά εκεί τα πήγε περίφημα, δείχνοντας πως θέλει και μπορεί να καθιερωθεί, αποτελώντας έτσι την Ναυαρχίδα του μπάσκετ στο Αίγιο και την ευρύτερη περιοχή. Η δεύτερη σεζόν ως τώρα έχει συναντήσει σοβαρά σκαμπανεβάσματα, τα οποία έφεραν φθορά και κατ’ επέκταση του Αριστείδη Ξενούλη. Κάποιες ήττες στις λεπτομέρειες στο Αίγιο ”εκτροχίασαν” τον Αστέρα, ο οποίος πέρυσι είχε σαν σημαντικότερη σταθερά του τον τρόπο που έπαιρνε τα παιχνίδια στην έδρα του, με αποτέλεσμα να κριθεί πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να αποχωρήσει ο τεχνικός από τον πάγκο έπειτα από σχεδόν 5 έτη. Κύκνειο άσμα δε, η βαριά ήττα από την Αχαγιά 82′ (81-54), που ουσιαστικά αποτέλεσε και την τελευταία παράσταση του Ξενούλη στον πάγκο του Αστέρα.
Ακόμα ένα μπασκετικό ”success story”, που μπορεί να μην είχε ”happy end”, ωστόσο στο σύνολό του τους βγάζει όλους κερδισμένους. Ο Ξενούλης έγινε προπονητής εθνικών κατηγοριών και αυτό αποτελεί παράσημο για το βιογραφικό, αφού από την… αφάνεια της Β’ ΕΣΚΑ-Η ήρθε στην επιφάνεια της National League 2, ο Αστέρας Τέμενης μπήκε στον ευρύ μπασκετικό χάρτη και η Αιγιάλεια απέκτησε ξανά εκπρόσωπο στις εθνικές κατηγορίες, με την ελπίδα πως αυτή τη φορά ο Αστέρας ήρθε… για να μείνει.
