Στην τρίτη του διαδοχική παρουσία στο Final Four της Euroleague, ο Ολυμπιακός θα κληθεί να πάρει ρεβάνς από τη Ρεάλ Μαδρίτης για τον περσινό τελικό (22:00, Novasports Prime). Η υπέρβαση που απαιτείται είναι τεράστια, αλλά όχι ανέφικτη.
Ένα κλισέ που χρησιμοποιείται συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι ότι σε τέτοια ματς δε μετράει τόσο η τακτική. Σε αντίθεση με άλλους μύθους που υπάρχουν εκεί έξω, προσωπικά θεωρώ πως έχει βάση η παραπάνω προσέγγιση. Όχι επειδή η τακτική δεν είναι βασικότατο κομμάτι, αλλά επειδή τέτοιοι αγώνες έχουν πολλές ιδιαιτερότητες. Είναι δεδομένο πως οι προπονητές και οι παίκτες τους, έχοντας αρκετές ημέρες στη διάθεσή τους, έχουν μελετήσει τους αντιπάλους τους στο μέγιστο βαθμό. Ωστόσο, για να πραγματοποιηθεί μία έκπληξη σαν αυτή που αναζητούν οι Πειραιώτες, χρειάζονται και άλλα πράγματα, τα οποία έχουν δείξει επανειλημμένα ότι διαθέτουν.
Ας ξεκινήσουμε από το προφανές: η Ρεάλ είναι μία εκπληκτική ομάδα, η οποία ουσιαστικά δεν έχει κάποια αδυναμία. Οι “ερυθρόλευκοι”, για να την προβληματίσουν, θα χρειαστεί να μεγεθύνουν κάποιες από τις ατέλειες που έχει το ρόστερ της “Βασίλισσας” και φυσικά να δουν κάποια δικά τους στοιχεία να δουλεύουν σε βαθμό μεγαλύτερο από ότι μας έχουν συνηθίσει. Να βρουν το κάτι παραπάνω, όπως μερικά σουτ από παίκτες με τους οποίους η αντίπαλη άμυνα θα ρισκάρει, μία προσωπική εμφάνιση υψηλότατου επιπέδου όπως αυτή του Milutinov στο Game 5 της Βαρκελώνης (καθόλου τυχαία η αναφορά του συγκεκριμένου) και φυσικά τόνους ενέργειας στο παρκέ από όλους όσοι θα αγωνιστούν.
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να αντλήσουμε τόσα στοιχεία και ιδέες από τα παιχνίδια που έδωσαν οι δύο ημιφιναλίστ της Euroleague μέσα στη σεζόν μεταξύ τους. Το ένα επί της ουσίας ήταν παντελώς αδιάφορο, αφού ο Ολυμπιακός αγωνιζόταν χωρίς ψηλούς και η Ρεάλ είχε πρακτικά εξασφαλίσει την πρωτιά, ενώ το άλλο ήταν αρκετά νωρίς και τα ρόστερ δεν ήταν ίδια. Συγκεκριμένα, οι Petrusev, Wright και Mitrou-Long δεν είχαν αποκτηθεί ακόμα, ο Williams-Goss ήταν τραυματίας όπως ήταν και στην άλλη μεριά ο Yabusele, ενώ είχε παίξει ο Deck, που θα είναι απών στο Βερολίνο. Στο παιχνίδι του ΣΕΦ, όμως, οι Πειραιώτες είχαν δείξει πως έχουν τρόπο να δυσκολέψουν τους αποψινούς τους αντιπάλους. Και αυτός δεν είναι άλλος από το παιχνίδι των κατοχών. Πιέζοντας πολύ την μπάλα και όντες προσεκτικοί με αυτή στην άλλη μεριά του παρκέ, τους ανάγκασαν σε 13 λάθη, έναντι 6 δικών τους, ενώ κέρδισαν και τη μάχη των rebound, χάρη στα 17 επιθετικά που μάζεψαν.
Το τελευταίο έχει επιπλέον αξία, αφού αποτελεί έναν καλό τρόπο να σταματήσει κανείς το παιχνίδι του αντιπάλου του στο transition. Πρόκειται για τομέα στον οποίο διαπρέπουν, άλλωστε, οι Μαδριλένοι, με την υποσημείωση πως ο Deck είναι εκ των βασικών εκφραστών του και δε θα παίξει. Η παρουσία του Petrusev μπορεί να δώσει μέγεθος και να βοηθήσει και άλλο στο κομμάτι αυτό, με το Σέρβο να έχει κάνει τη διαφορά στη σειρά με την Μπαρτσελόνα, σε άμυνα και επίθεση. Ο έτερος Σέρβος των “ερυθρολεύκων” μπορεί επίσης να παίξει κομβικό ρόλο, αφού έχει δείξει πως είναι από τους ελάχιστους ψηλούς που μπορούν να…κοιτάξουν στα μάτια τον Tavares. Ο γίγαντας της Ρεάλ είναι μία κατηγορία από μόνος του τα τελευταία χρόνια και επί της ουσίας οι δυο τους δεν έχουν αναμετρηθεί εδώ και χρόνια. Χρόνια στα οποία ο ψηλός από το Πράσινο Ακρωτήρι έχει βελτιωθεί σε αρκετούς τομείς του παιχνιδιού.
Είναι δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός ως οργανισμός “τρέφεται” από την ταμπέλα του αουτσάιντερ. Είναι πιο άνετος σε τέτοιες συνθήκες, αφού είναι συνηθισμένος εδώ και δώδεκα χρόνια στην αναζήτηση της υπέρβασης. Μία τέτοια θα ψάξει απέναντι σε μία Ρεάλ τόσο ισχυρή, που ακόμα και αν υπερβεί εαυτόν, δεν είναι δεδομένο ότι θα επικρατήσει. Τα πνευματικά αποθέματα είναι εκεί όμως, όπως η έφεση στη διαχείριση δύσκολων καταστάσεων. Μένει να δούμε αν είναι αρκετά.
