Πατρινό ντέρμπι δίχως WEAK SIDE δεν θα μπορούσε να γίνει. Είχαμε υποσχεθεί να αναλύσουμε όλα αυτά που θα συνέβαιναν στην Περιβόλα και φυσικά μπόλικο Γ’ ημίχρονο, από ένα παιχνίδι που σήμαινε πολλά και για τις δύο ομάδες. Συνήθως μετά από τέτοια ντέρμπι, αυτός που ”πουλάει” περισσότερο και προσφέρει μεγαλύτερο… content είναι ο ηττημένος, όμως σε αυτό το ματς, η αλήθεια είναι πως αξίζει να ασχοληθούμε και με τους δύο. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους, πρέπει να πάρει την προβολή που του αρμόζει, ο μεν Προμηθέας έχει μπόλικους λόγους να χαμογελάει, ο δε Απόλλωνας βλέπει πια την Α2 να του… κλείνει το μάτι και είναι η πρώτη φορά που θα το γράψουμε ευθέως και τόσο κατηγορηματικά, αλλά φαίνεται πλέον πως το ποτάμι… δεν γυρίζει πίσω.
Ο Προμηθέας είναι ξανά πλήρης και στην καλή του μέρα… τρομάζει
Για τους ”Προμηθείς” τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά, εξηγήσιμα και κατανοητά. Μετά από έναν μαγικό Οκτώβριο, έναν εκπληκτικό Νοέμβριο και έναν καλό Δεκέμβριο, οι ”Αχαιοί” πέρασαν έναν προβληματικό Ιανουάριο. Καμία ομάδα τέτοιου βεληνεκούς δεν μπορεί να παίζει το ίδιο καλά για 7-8 μήνες, εδώ η Ρεάλ κάνει κοιλιά στην Ευρωλίγκα, πόσο μάλλον όταν βασίζεσαι σε 8-9 παίκτες και έχεις και σοβαρά προβλήματα απουσιών. Ο Προμηθέας λοιπόν, αν και μπήκε φουριόζος στη σεζόν, στις αρχές του Δεκεμβρίου άρχισαν οι ατυχίες. Ο Χέιλ τραυματίστηκε, ο Κούρουκς αποχώρησε, ο Φρέιζερ ήρθε, είδε και απήλθε, ο Τζόουνς άργησε να προσαρμοστεί και κάπου εκεί το πράγμα άρχισε να μπερδεύεται. Προστέθηκε στην εξίσωση και ο τραυματισμός του Ετσενίκε και η εξίσωση άρχισε να γίνεται… άλυτος γρίφος. Ο Παπαθεοδώρου υπέφερε για περίπου ένα μήνα, η χρονιά κόντεψε να τιναχτεί στον ”αέρα”, όμως με έναν μαγικό τρόπο (και εδώ πρέπει να πιστωθούν πολλά credits σε παίκτες και τεχνική ηγεσία), η χρονιά δεν εκτροχιάστηκε, στην Ευρώπη ήρθαν μεγάλες νίκες και ο Προμηθέας παραμένει ολοζώντανος παντού και μοιάζει πλέον συσπειρωμένος και έτοιμος να επιστρέψει εκεί που βρισκόταν, πριν η ατυχία του χτυπήσει για τα καλά την πόρτα.
Η μεγάλη παρακαταθήκη του Παπαθεοδώρου
Κάνουμε μια υπόθεση εργασίας, έτσι και να γίνουμε και λίγο… spicy. Ο Παπαθεοδώρου σηκώνεται και φεύγει αύριο το πρωί. Αποφασίζει ξαφνικά η διοίκηση ότι ο Έλληνας τεχνικός δεν κάνει για τους ”Αχαιούς” και φέρνει τον Ιτούδη ή τον Μασκβίτις που είναι ελεύθεροι ή βρίσκει ο Παπαθεοδώρου πρόταση από την Μπαρτσελόνα, σε περίπτωση που εκείνη διώξει τον Γκριμάου. Στο ”ζύγι” του τι έχει προσφέρει ο 48χρονος προπονητής στην πατρινή ομάδα, έχει ήδη ως παράσημο δύο τεράστια credits. Το ένα λέγεται Νάσος Μπαζίνας. Αρχίζαμε δειλά δειλά τις προηγούμενες εβδομάδες να πλέκουμε το εγκώμιο του νεαρού πατρινού γκαρντ, που σταδιακά βρίσκει παραπάνω χρόνο στο rotation, βλέπαμε στο πρόσωπό του έναν καλό ρολίστα για το επίπεδο της Basket League, όμως πλέον το step up που κάνει ο 20χρονος πλέι μέικερ, αρχίζει και γίνεται τρομακτικό και σίγουρα πολύ πιο γρήγορο και εντυπωσιακό, από ότι περίμεναν ακόμα και οι άνθρωποι της διοίκησης. Πλέον, από το… αμούστακο παιδάκι που έμπαινε μέχρι πριν μερικούς μήνες στο παρκέ και προσπαθούσες πολύ να δικαιολογήσεις τι ακριβώς προσφέρει και ποια είναι τα χαρακτηριστικά που μπορεί να εξελίξει για να παίξει σε υψηλό επίπεδο, βλέπεις έναν ώριμο ενήλικα, που κάθε του επιλογή είναι μετρημένη, η αυτοπεποίθηση ξεχειλίζει και οι αρετές του αναδεικνύονται η μία μετά την άλλη. Δεν του χαρίστηκε τίποτα, σε αυτόν πιστώνεται πρώτα από όλα η αγωνιστική του πρόοδος, όμως και ο Παπαθεοδώρου έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό. Το δεύτερο λέγεται Αντώνης Καραγιαννίδης. Ένας νεαρός ακόμα παίκτης που επένδυσε το καλοκαίρι ο Προμηθέας, ώστε να ενισχύσει τον ελληνικό του κορμό και παρότι παίζει σε λίγο… κόντρα ρόλο (καθόλου σουτ από την περιφέρεια, σε αντίθεση με όσα έκανε στον Αίαντα Ευόσμου και pick n’ roll μέχρι να σβήσει ο ήλιος), έχει καταφέρει να γίνει ένας χρησιμότατος ρολίστας, που με τις αρετές που διαθέτει βοηθάει πάρα πολύ τον Προμηθέα. Μάνι – Μάνι, οι «πορτοκαλί» έχουν αναδείξει φέτος δύο νεαρά παιδιά, που μπήκαν στα βαθιά, ο Παπαθεοδώρου τους είπε ”σκάστε και κολυμπήστε” και εκείνοι έμαθαν να επιπλέουν χωρίς… μπρατσάκια.
Όλα στραβά και ανάποδα στον Απόλλωνα
Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα πριν από το παιχνίδι, μας έκανε να αδημονούμε για έναν Απόλλωνα που θα τα έδινε όλα στο παρκέ, για 12… κομάντος που θα παίξουν με αυταπάρνηση, ένα από τα τελευταία τους χαρτιά για την παραμονή, για μια ομάδα που μετά την… λευκή πετσέτα που πέταξε σε τρία σερί ματς (Κολοσσός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ), θα έχει τουλάχιστον μελετήσει υποτυπωδώς τον Προμηθέα και με την αύρα της Περιβόλας, θα βγάλει έστω κάποια καλά διαστήματα στο παρκέ. Δεν περίμενε κανείς να κερδίσει απαραίτητα ο Απόλλωνας, αλλά αν μη τι άλλο, πιστεύαμε πως θα βγάλει λίγο νεύρο, θα πιέσει, θα επιστρατεύσει το ένστικτο της επιβίωσης και ακόμα και αν έπεφτε, θα έπεφτε τουλάχιστον μαχόμενος. Αυτό που παρουσίασαν οι ”μελανόλευκοι”, συγχωρήστε μου την έκφραση και το επίθετο που θα χρησιμοποιήσω, αλλά ήταν οικτρό και για λύπηση. Όπως για λύπηση είναι όλη η λειτουργία φέτος στους ”μελανόλευκους”, αλλά έχουμε δώσει άτυπη υπόσχεση, πως όσο παίζεται η σεζόν, όσο υπάρχουν έστω και μαθηματικές ελπίδες για την σωτηρία, η κριτική μας θα είναι πολύ light και πολύ πιο επιφανειακή από ότι θα έπρεπε. Και πιστέψτε μας, σε μια σεζόν που ξεκίνησε με ορίζοντα εισόδου στα Play Offs και καταλήγει με τους Πατρινούς να είναι με διαφορά η χειρότερη ομάδα της λίγκας, το να βγάζουμε ένα – δυο αρθράκια που να επισημαίνουν σε ήπιο τόνο κάποιες αστοχίες, χωρίς να βγάζουν στη σέντρα κανέναν, είναι πολύ light κριτική, όσο κι αν κάποιοι θεωρούν πως εμείς είμαστε εκείνοι που… χαλάμε την πιάτσα.
Vibes… Ολυμπιάδας 2007-08
Mετά τις τελευταίες εμφανίσεις του Απόλλωνα, η χρονιά τείνει να πάρει τόσο εφιαλτικές διαστάσεις, που πλέον έχει ξεφύγει από τον φόβο μην έχουμε επανάληψη όσων ζήσαμε τη σεζόν 2016-17, που ο Απόλλωνας υποβιβάστηκε. Τότε, η πτώση ήταν ηρωική, την τελευταία αγωνιστική και με πραγματική μάχη σε κάθε παιχνίδι. Ένα μέσα – έξω στο ματς Κόροιβος – Προμηθέας και μια απρόσμενη ήττα στη Λευκάδα καταδίκασαν τους Πατρινούς, οι οποίοι κατά τα άλλα δεν τα παράτησαν ποτέ και θα μπορούσαν κάλλιστα, με λίγη παραπάνω τύχη να έχουν σώσει την παρτίδα, Η χρονιά φέτος, αρχίζει να θυμίζει επικίνδυνα την τελευταία σεζόν που είχε η Ολυμπιάδα Πατρών στην Α1, τη σεζόν 2007-08. Μια ομάδα οικονομικά εύρωστη, με τον Μπογονικολό στο τιμόνι, που δεν χτίστηκε για να πέσει (όπως και ο φετινός Απόλλωνας), αλλά εμφάνισε σημάδια αποσύνθεσης από τα τέλη του Α’ γύρου και έπειτα και όχι απλά υποβιβάστηκε, αλλά μετατράπηκε σε… σάκος του μποξ του πρωταθλήματος, τελειώνοντας τη χρονιά με το ντροπιαστικό ρεκόρ 3-23. Απευκταίο το σενάριο για τον Απόλλωνα να έχει πέσει πριν καν αρχίσουν τα Play Οut, αλλά χωρίς καμία δόση υπερβολής, πνευματικά και αγωνιστικά η πατρινή ομάδα στην παρούσα φάση δεν δείχνει ικανή να κερδίσει κανέναν, μετά τη νίκη με την ΑΕΚ δεν έχει παλέψει κανένα παιχνίδι της και αντί να βελτιώνεται η κατάσταση και η εικόνα του συνόλου, γίνεται ολοένα και χειρότερη. Η διακοπή έρχεται σε ιδανικό σημείο, ώστε να γίνει μια – τελευταία – ενδοσκόπηση, μήπως τυχόν και γυρίσει το έργο, αλλά πολύ φοβάμαι πως το ματς στο Μαρούσι σε τρεις εβδομάδες θα αποτελέσει την χαριστική βολή, για μια ομάδα που ξεκίνησε τη χρονιά με πολλά όνειρα, κατέληξε όμως να είναι ο λαθρεπιβάτης της Basket League.
