Το παιχνίδι πλέον έχει περάσει στην… επόμενη πίστα. Ο Παναθηναϊκός, από εκεί που βρισκόταν στο 6-7 στην Ευρωλίγκα και όλοι έβλεπαν μια ομάδα που εμφάνιζε πολλά διαφορετικά πρόσωπα και αδυνατούσε να βρει χαρακτήρα, τον τελευταίο μήνα είναι η πιο φορμαρισμένη στην Ευρώπη. Και στην αναμέτρηση με την Παρτιζάν, ο καθένας μπορούσε να διαπιστώσει με τον πιο εμφατικό τρόπο, πως πλέον ο Παναθηναϊκός του Αταμάν έχει αποκτήσει winning mentality. Μάλιστα, ο τρόπος με τον οποίον οι ”πράσινοι” κερδίζουν δεν είναι μονοκόμματος και προβλέψιμος, αλλά μπορούν να το πράξουν ακόμα και όταν δεν πηγαίνουν όλα κατ’ ευχήν. Όπως για παράδειγμα απέναντι στην ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, όπου οι ”πράσινοι” δεν κέρδισαν μέσα από την επίθεσή τους, αλλά μέσα από την εκπληκτική τους άμυνα. Σε μια βραδιά που επιθετικά το ”τριφύλλι” παρουσίασε αρκετές δυσλειτουργίες (29% στο τρίποντο, 18 λάθη για 16 ασίστ, πολλές στατικές επιθέσεις), το αμυντικό φίλτρο, το ένστικτο της επιβίωσης και ο χαρακτήρας – καμικάζι ορισμένων παικτών, έκαναν την διαφορά.
Η Παρτιζάν διαθέτει μια από τις καλύτερες επιθέσεις της Ευρωλίγκας, όμως αυτό που της έκαναν οι ”πράσινοι” στο ΟΑΚΑ ήταν ένα ανελέητο μπασκετικό ”bullying” 40 λεπτών. Επί της ουσίας, σε μια βραδιά που ο Ομπράντοβιτς περίμενε από ορισμένους παίκτες να βγουν μπροστά, να κάνουν ένα step up και να βοηθήσουν τους Σέρβους να φύγουν από την Αθήνα με το διπλό, ο μοναδικός που έκανε overachieving ήταν ο Ντοζίερ και αυτός λόγω των 3 τριπόντων, που ήταν σουτ που τα ρίσκαρε ο Αταμάν και μπήκαν. Κατά τα άλλα, ο Νάναλι ήταν συνεπής και από εκεί και έπειτα το… χάος. Καμπόκλο μακριά από τον καλό του εαυτό, Σμιθ μετριότατος, Λε Ντέι πέρασε και δεν ακούμπησε, αφού οι ΄΄πράσινοι” έδεσαν… κόμπο τους ”ασπρόμαυρους” και τους κατέβασαν στους 70 πόντους, πολύ κάτω από τον μέσο όρο της ομάδας του Ζοτς.
Την ίδια στιγμή που η άμυνα πήρε άριστα, το αμυντικό φίλτρο των παικτών του Παναθηναϊκού φάνηκε ξανά πως είναι υψηλότατου επιπέδου, οι ”πράσινοι” έδειξαν σε ακόμα ένα παιχνίδι που για 34-35 λεπτά εξελισσόταν σε ντέρμπι, πως διαθέτουν τους απαραίτητους closers, που θα πάρουν τις σωστές αποφάσεις την κρίσιμη στιγμή. Να μιλήσουμε για τον Γκραντ, που κάθε επιλογή που έπαιρνε ξεχείλιζε από ποιότητα; Να μιλήσουμε για τον Λεσόρ που έπαιζε με πρόβλημα στη μέση και στην τελευταία περίοδο ”κατάπιε” τους πάντες σε άμυνα και επίθεση; Ή να μιλήσουμε για τον Μήτογλου, που σε ακόμα ένα ματς έβγαλε ατέρμονη ενέργεια πάθος και έβαλε μεγάλα σουτ στο φινάλε, για να ανοίξει η ψαλίδα. Προσθέστε στην εξίσωση και τον Ναν που σε όλο το παιχνίδι, με τις μετρημένες του αποφάσεις κρατούσε όρθιο τον Παναθηναϊκό, τον Σλούκα που έβαλε το μεγαλύτερο σουτ της βραδιάς (μετέτρεψε το 66-62 σε 69-62) και φυσικά τον Γκριγκόνις, που ώρες ώρες μοιάζει με… computer, στη διαδικασία λήψης αποφάσεων.
Όλα αυτά, για μια ομάδα που το καλοκαίρι είχαμε βαρεθεί να ακούμε πως δεν μπορεί να παίξει άμυνα και διαθέτει ελάχιστους παίκτες που κατέχουν αμυντικό φίλτρο. Σύμφωνα με τους ”ειδήμονες” που τα καλοκαίρια βγαίνουν σαν τα… σαλιγκάρια στην πρώτη βροχή και κρίνουν παίκτες, χωρίς καν να τους έχουν δει εν δράσει, χωρίς να έχουν ιδέα πως ”κουμπώνει” ο ένας με τον άλλον, οι ”πράσινοι” θα ήταν μια ομάδα του ”όσα φάμε και όσο βάλουμε”. Πολλοί είχαν στο μυαλό πως το ”τριφύλλι” θα μετατρέπει τα παιχνίδια του σε… all star game, θα ήταν η πιο ”fun to watch” ομάδα του θεσμού, που θα προσπαθούσε να ”σκοτώσει” τα παιχνίδια μέσα από την επίθεσή της και κάθε φορά που αυτή θα έκανε… νερά, τα ματς θα στράβωναν. Φυσικά, οι προβλέψεις αυτές πήγαν περίπατο, για τον απλούστατο λόγο πως ο Τούρκος προπονητής δεν ήρθε στην Ελλάδα για να φτιάξει μια νέα Χίμκι του 2019 και του 2020, αλλά για να δημιουργήσει ένα ισορροπημένο ρόστερ, που θα χτυπήσει πλεονέκτημα έδρας. Το έπραξε, τραβώντας το καλύτερο φύλλο στην περίπτωση του Τζέριαν Γκραντ (κυρίως), που αποτελεί μακράν του δεύτερου τον πιο επιδραστικό παίκτη του Παναθηναϊκού και όλες οι άμυνές του ΚΑΙ απόψε, είναι για να τις κρατάς σε slow motion και να τις δείχνεις σε σεμινάρια. Αυτός είναι ο άλλοτε παίκτης της Τουρκ Τέλεκομ, της Μιλάνο, του Προμηθέα και των Μπουλς, βουλώνει στόματα κάθε εβδομάδα και ας ήταν μια από τις πιο αμφιλεγόμενες κινήσεις, που προκάλεσαν μουρμούρα και προβληματισμό.
Ο Παναθηναϊκός, με τούτα και με κείνα βρίσκεται πλέον στο 14-8. Η συζήτηση δεν περιστρέφεται πια γύρω από την οριακή είσοδο στα Play Offs, αλλά γύρω από την είσοδο στην πρώτη τετράδα, που είναι ένας στόχος που μοιάζει απόλυτα εφικτός για το ”τριφύλλι”. Μόλις μπήκε το buzzer beater του Γκριγκόνις στην έδρα της Μονάκο, οι ”πράσινοι” απέκτησαν αυτοπεποίθηση πως μπορούν να νικούν και έφυγε η ”λουζεριά” από πάνω τους και έπειτα τα αποτελέσματα είναι ορατά. Νίκες. Νίκες με κάθε τρόπο. Με φοβερά ποσοστά, με κακά ποσοστά, με καταπληκτική επίθεση, με μέτρια επίθεση, με άμυνα από ”ατσάλι”, με άμυνα- χωνί. Βρέθηκε η ταυτότητα που αγνοούταν τόσα χρόνια και πλέον ο Παναθηναϊκός σου βγάζει το vibe πως κάτι θα γίνει και θα κερδίσει. Με αυτή την νοοτροπία πορεύονται και οι παίκτες, αυτό τους έβαλε στο μυαλό σαν ”τσιπάκι” ο Αταμάν και πλέον μένει να φανεί αν υπάρχει κάποια ομάδα να εκθρονίσει το ”τριφύλλι” από την τετράδα, που μοιάζει να είναι του χεριού του.
