Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε τον Α’ γύρο της Ευρωλίγκας από την 4η θέση της βαθμολογίας, με ρεκόρ 10-7 και συνεχόμενες νίκες και καλές εμφανίσεις. Διόλου άσχημα, αν αναλογιστεί κανείς, αφενός το μέτριο ξεκίνημα, αφετέρου το χρόνο που χρειάζεται για να δέσουν τόσοι καινούριοι παίκτες σε μια ομάδα. Στο ”τριφύλλι”, αυτό συμβαίνει παιχνίδι με το παιχνίδι, με τον Αταμάν να δείχνει σιγά σιγά πως κατασταλάζει στους ρόλους, στα σχήματα που τον εξυπηρετούν και στο τι να ζητάει από κάθε παίκτη. Μέσα σε όλα τα θετικά που προαναφέρονται, υπάρχουν αρκετά ζητήματα προς επίλυση, γιατί οι ”πράσινοι” ακόμα έχουν πολύ δρόμο να διανύσουν για να αγγίξουν το τέλειο, κάτι που προς το παρόν δεν συμβαίνει. Μεταπτώσεις εξακολουθούν να υπάρχουν, όμως πλέον το ”τριφύλλι” έχει αποκτήσει αυτοπεποίθηση και έχει μάθει να νικάει, ακόμα και σε ματς που η απόδοσή του δεν είναι εκθαμβωτική.
Ένα από τα πράγματα που δεδομένα προβληματίζουν, είναι η εικόνα του Λούκα Βιλντόζα. Σε μια περίοδο ευφορίας για την ομάδα, που οι περισσότεροι παίκτες αρχίζουν να πιάνουν σιγά σιγά υψηλά στάνταρ απόδοσης, ο Αργεντίνος σταρ εξακολουθεί να ψάχνεται, να μοιάζει αρκετές φορές σαν… ψάρι έξω από τα νερά του και να προσπαθεί απεγνωσμένα να πιαστεί από κάπου, για να πάρει ο ίδιος ψυχολογία και να κάνει κάτι φαντεζί, κάτι εντυπωσιακό, που θα του ανεβάσει το ηθικό και θα τον κάνει να νιώσει χρήσιμος μέσα σε ένα σύνολο, που ο ίδιος μοιάζει να νιώθει παρείσακτος. Πράγμα οξύμωρο, για έναν παίκτη που έχει υπογράψει τριετές συμβόλαιο και θα αμείβεται με 1,7 εκατομμύρια ετησίως, αλλά και απολύτως εξηγήσιμο, αν δει κανείς τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην περιφέρεια του Παναθηναϊκού. Με τον Σλούκα «μαέστρο», τον Ναν εκτελεστή και τον Γκραντ ισορροπιστή, ο Βιλντόζα ψάχνει να βρει τον ρόλο του, προσπαθεί να βάλει στο ρεπερτόριό του στοιχεία που διαθέτει ο ίδιος και δεν μπορεί να τα υπηρετήσει κανένας άλλος, όμως αντί να συμβεί αυτό, το άγχος και η ανάγκη του για επιβεβαίωση τον μετατρέπουν σε… μηχανή λαθών και άστοχων σουτ, σαν να έχει έρθει στο ”τριφύλλι” ένας εντελώς διαφορετικός παίκτης. Για να καταλάβει κανείς πόσο κακή χρονιά κάνει ο Βιλντόζα, ένας παίκτης που αποκτήθηκε πρώτος από όλους και αποτέλεσε την βάση του χτισίματος του ρόστερ, μετράει μόλις 6.4 πόντους μέσο όρο, το απογοητευτικό στατιστικό της 1.8 ασίστ για 1.3 λάθη, ενώ μόλις σε δύο παιχνίδια φέτος (κόντρα σε Μπασκόνια και Άλμπα), έχει καταγράψει διψήφιο νούμερο στο σύστημα αξιολόγησης.
Υπάρχουν και άλλα πράγματα που χρίζουν κουβέντας, όπως τα DNP του Μαντζούκα και του Γκάι, ο ετερόφωτος επιθετικά Χουάντσο Ερναντγκόμεθ, που σώζει τα προσχήματα λόγω της εξαιρετικής του άμυνας, αλλά μπροστά εξακολουθεί να είναι δυσλειτουργικός και μοιάζει να στερείται αυτοπεποίθησης στα τελειώματα και φυσικά ο εντελώς ”άγουρος” Μπαλτσερόφσκι, που όχι μόνο δεν έχει κάνει το κάτι παραπάνω, αλλά στα τελευταία ματς τον έχει πάρει από κάτω και δεν μπορεί να κάνει ούτε τα βασικά. Όλα αυτά όμως είναι δευτερεύοντα, μπροστά στην εικόνα του Βιλντόζα, που αυτή τη στιγμή πονοκεφαλιάζει τον Τούρκο προπονητή, ψάχνοντας τρόπο να αξιοποιηθεί ο Αργεντίνος, για να μην πάει στράφι μια επένδυση, με ορίζοντα 5 εκατομμυρίων.
Υ.Γ: Τα σενάρια που έχουν κυκλοφορήσει δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα, σχετικά με αποχώρηση που θα κάνει ”κρότο”. Πριν από αρκετό καιρό οι ”πράσινοι” είχαν σχεδόν συμφωνήσει με το Περιστέρι για δανεισμό του Μπαλτσερόφσκι, όμως τελευταία στιγμή, ο τραυματισμός του Χουάντσο διαφοροποίησε τα δεδομένα αφού το ”τριφύλλι” προτίμησε να μην στερηθεί τη δεδομένη χρονική στιγμή, ακόμα ένα κορμί ρακέτας. Η επιστροφή του Ισπανού στη δράση, σε συνδυασμό με την επικείμενη ένταξη του Παπαπέτρου στο έμψυχο δυναμικό, αλλάζουν ξανά τα δεδομένα, αφού ξαφνικά μαζεύεται ξανά… πολύς κόσμος και πολλά κορμιά ρακέτας στον Παναθηναϊκό. Αυτά προς το παρόν, περισσότερα στο μέλλον…
