Το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Πανσερραϊκό που ολοκληρώθηκε πριν από μερικές ώρες είναι ένα από αυτά που δεν σου δίνουν και πολλά πράγματα για να γράψεις, θες περισσότερο να βλέπεις παρά να γράφεις. Η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, σε ακόμα ένα ματς με μικρομεσαία ομάδα της Σούπερ Λιγκ – αν είναι δόκιμος ο όρος για τους πολύ μαχητικούς φέτος, Σερραίους -, έδωσε στον κόσμο της λόγους να χαμογελάει και να θέλει να δει κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο. Όσο ξένο κι αν ακούγεται για την παναθηναϊκή πραγματικότητα και για όσα είχαν συνηθίσει οι φίλαθλοι του ”τριφυλλιού” τα τελευταία 15 και βάλε χρόνια, το ερώτημα σε παιχνίδια με τέτοιους αντιπάλους δεν είναι αν θα κερδίσει ο Παναθηναϊκός και… ”τι θα δουν ξανά τα ματιά μας”, αλλά… πόσα γκολ θα βάλει σήμερα η ομάδα. Το κοντέρ έγραψε 3 με τον Βόλο, 4 με τον Αστέρα Τρίπολης, 5 με Παναιτωλικό, Ατρόμητο και Πανσερραϊκό και αν δεν υπήρχε το ισχνό και οριακό 0-1 στους ”Ζωσιμάδες” θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς αποτελεί τον φόβο και τον τρόμο όλων των ομάδων της Επαρχίας (και των Προαστίων της Αττικής).
Το εντυπωσιακό και άξιο αναφοράς είναι πως όλα αυτά, αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και δούμε τι συνέβαινε πέρυσι, το «τριφύλλι» ήταν μια εντελώς διαφορετική ομάδα. 1-0 με τον Ιωνικό, τον Λεβαδειακό, τον Άρη και τον Αστέρα, 0-2 τον ΟΦΗ και τη Λαμία, 2-1 τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ και μόλις ένα 3-0 επί του ΠΑΣ. Σχεδόν όλα ματς στο όριο, στη λεπτομέρεια, στην πιθανότητα. Είναι πραγματικά άξιο αναφοράς γιατί δεν άλλαξε ο προπονητής, δεν ξεχαρβαλώθηκε ο κορμός της ομάδας, αλλά αντίθετα όλα αυτά έμειναν αναλλοίωτα, με κάποιες πολύ μικρές πινελιές ποιότητες. Και όταν λέμε πινελιές, βάλτε στη θέση αυτή τα ονόματα των Αράο, Τζούρισιτς, Βιλένα, Μλαντένοβιτς και Γέντβαι, που ήρθαν να προστεθούν στην ήδη καλοκουρδισμένη μηχανή του Σέρβου τεχνικού. Πήρε το περσινό οικοδόμημα, που έφτασε μια ανάσα από τον τίτλο, το εξέλιξε, έβαλε κάποια νέα λιθαράκια, όπως του αρέσει μονίμως να κάνει και ιδού το αποτέλεσμα. Ο Παναθηναϊκός, σε σχέση με τις περσινές αψεγάδιαστες πρώτες 9 αγωνιστικές, έχει μαζέψει 5 λιγότερους βαθμούς (22 έναντι 27), έχει δεχτεί 3 παραπάνω γκολ (5 έναντι 2), όμως την ίδια στιγμή έχει βάλει και 14 περισσότερα τέρματα (29 έναντι 15), κάτι που για τον κόσμο έχει ιδιαίτερη αξία, αφού παρακολουθεί μια ομάδα που… χαίρεσαι να την βλέπεις στο χορτάρι.
Η Ευρώπη στην παρούσα φάση του κάνει καλό
Δεν ξέρουμε πως θα είναι ο Παναθηναϊκός τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο από θέμα φυσικής κατάστασης και εάν τότε γίνουν έκδηλα τα σημάδια της κόπωσης από τα συνεχόμενα ματς, όμως αυτή τη στιγμή η Ευρώπη μοιάζει ευεργετική για το ”τριφύλλι”. Το καλοκαίρι υπήρξε ποιοτική και ποσοτική ενίσχυση και το ρόστερ μοιάζει ικανότατο αυτή την στιγμή να ανταποκριθεί σε δύο διοργανώσεις. Η ύπαρξη του Europa League δίνει την ευχέρεια στον Γιοβάνοβιτς να χρησιμοποιεί περισσότερους παίκτες και να ανοίγει το rotation, με αποτέλεσμα όλοι να έχουν χρόνο συμμετοχής, να είναι ευχαριστημένοι και να έχουν έξτρα κίνητρο. Σήμερα πήραν χρόνο παίκτες όπως ο Λοντίγκιν, ο Βέρμπιτς, ο Ζέκα, ξαναγύρισε στο αρχικό σχήμα ο Πέρεθ, ξεκουράστηκαν Τζούρισιτς και Ιωαννίδης και όλα μοιάζουν να λειτουργούν… ρολόι, σε μια ομάδα που χτίστηκε, προβλέποντας και το απρόοπτο (τραυματισμοί Μάγκνουσον – Πάλμερ Μπράουν).
Υ.γ: Το σκηνικό με τον Μλαντένοβιτς και τον Αράο συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Η αντίδραση του Γιοβάνοβιτς και τα αντανακλαστικά του στο περιστατικό αποδεικνύουν πως η οικογένεια έχει… κεφαλή και όποιος προβαίνει σε παλιμπαιδισμούς θα τρώει την ανάλογη τιμωρία. Έτσι λειτουργούν άλλωστε και οι οικογένειες, με κανόνες και όρια σε συμπεριφορές, που σήμερα ο Σέρβος και ο Βραζιλιάνος τους ξεπέρασαν κατά πολύ.
